Czy na drodze wewnętrznej kierowca może dostać mandat?

Droga wewnętrzna to droga ogólnodostępna niepubliczna, a więc taka, której zarządcą nie jest jednostka administracji publicznej, lecz inna jednostka, będąca jej właścicielem lub administratorem. Definicję tego typu drogi określa art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych:

Droga wewnętrzna jest jezdnią, przy której na początku ustawia się znak D-46. Na znaku może być umieszczony napis wskazujący zarządcę tej drogi. Przy wyjeździe na drogę publiczną ustawia się znak D-47.

Na drodze wewnętrznej obowiązują przepisy ustanowione przez zarządcę drogi lub właściciela. Oznacza to, że zarządca może ustalać własne zasady ruchu na drodze wewnętrznej. Przepisy ruchu drogowego mogą obowiązywać na drodze wewnętrznej pod warunkiem występowania znaku D-52 "strefa ruchu" lub D-40 "strefa zamieszkania".

Poruszając się po drodze wewnętrznej w zasadzie nie jesteśmy uczestnikami ruchu drogowego, zatem przepisy (jeśli nie są wyznaczone przez znaki lub regulamin drogi wewnętrznej wprowadzony przez zarządcę drogi) nie obowiązują nas. Na drodze wewnętrznej nie ma obowiązku jazdy z włączonymi światłami, zapinania pasów bezpieczeństwa, zakazu rozmowy przez telefon komórkowy czy posiadania uprawnień do prowadzenia pojazdu.

Droga wewnętrzna wśród zapisów ustawy o drogach publicznych jest najmocniej wyłączona spod działania przepisów, jednak istnieją pewne wyjątki, w których kierowca może otrzymać mandat. Na drodze wewnętrznej pod żadnym pozorem nie można prowadzić pojazdu pod wpływem alkoholu i środków odurzających. Ponadto nie można tworzyć zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego.

Zasady pierwszeństwa obowiązujące na drodze wewnętrznej ustalane są przez zarządcę lub właściciela. Oczywiście oznaczane są także odpowiednimi znakami oraz sygnalizacją świetlną. Należy jednak pamiętać, że wyjeżdżając z drogi wewnętrznej na drogę publiczną, mamy obowiązek ustąpić pierwszeństwa przejazdu i stosować zasady włączania się do ruchu.