Bez tego elementu samochód nie przejdzie przeglądu i nie wyjedzie na drogi

Kwestia tabliczki znamionowej została uregulowana przez rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych pojazdów i zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Przepisy określają, gdzie powinna się znajdować tabliczka znamionowa, a także informacje, jakie powinna zawierać.

Przepisy wyraźnie precyzują, że tabliczka znamionowa pojazdu powinna być wykonana z trwałego materiału, który nie jest podatny na szybką korozję, a znaków umieszczonych na niej nie da się usunąć. Powinna być wykonana z metalowej płytki lub samoprzylepnej etykiety w kształcie prostokąta.

Rozporządzenie wprowadzone w życie w 2011 roku przez Komisję Europejską dodatkowo precyzuje, że tabliczki wykonane z metalu powinny być przytwierdzane do nadwozia z użyciem nitów. Natomiast tabliczka w kształcie etykiety powinna być zabezpieczona za pomocą plomb, a do tego powinna być odporna na ścieranie i ulegać zniszczeniu podczas usuwania.

Tabliczka znamionowa powinna znajdować się w widocznym miejscu, ale jednocześnie takim, które nie podlega wymianie nawet po wypadku drogowym. Przepisy nie precyzują dokładnej lokalizacji tabliczki. Zwykle producenci montują ją na słupku środkowym (B). Jest zatem widoczna po otwarciu drzwi samochodu. Informacje na temat miejsca montażu można znaleźć w książce serwisowej pojazdu.

W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 31 grudnia 2002 roku określono, jakie informacje powinny się znajdować na tabliczce znamionowej:

• nazwa producenta pojazdu, 
• numer świadectwa homologacji (typu WE lub typu pojazdu),
• numer VIN,
• maksymalna masa całkowita pojazdu (dla motocykli i motorowerów podaje się poziom hałasu wyznaczony w dB razem wraz z prędkością obrotową silnika, na jakiej został on uzyskany),
• maksymalna masa całkowita pojazdu,
• maksymalna masa całkowita zespołu pojazdów dla pojazdów przeznaczonych do ciągnięcia przyczepy,
• maksymalne obciążenia osi (w kolejności od przodu do tyłu pojazdu).

Przyczepy oraz naczepy również posiadają tabliczkę znamionową, która zawiera informacje na temat obciążeń pionowych na urządzenia sprzęgające. W pojazdach rejestrowanych po 1 maja 2016 roku w nagłówku znajduje się kod państwa, w którym pojazd ma zostać zarejestrowany.

Przepisy określają, że tabliczka znamionowa jest obowiązkowym wyposażeniem każdego samochodu. Dlatego jej stan podlega kontroli podczas wizyty na stacji diagnostycznej lub podczas kontroli drogowej.

Jeśli w samochodzie nie ma tabliczki lub jest nieczytelna, a także zawiera dane niezgodne ze stanem faktycznym - samochód może mieć problemy z zaliczeniem przeglądu. W najgorszym wypadku dowód rejestracyjny może zostać zatrzymany, a samochód odholowany na policyjny parking.

Właściciel samochodu może wnioskować do urzędu o wydanie zastępczej tabliczki znamionowej w przypadku, gdy tabliczka została zagubiona, zniszczona lub jej nie ma. Dotyczy to również sytuacji, gdy zmieniono numer VIN pojazdu.

O nadanie nowego numeru VIN wraz z tabliczką zastępczą można się starać, gdy:

• rama lub podwozie pojazdu zostały wymienione na inne (bez numeru fabrycznego),
• numer VIN pojazdu został zatarty lub sfałszowany, 
• numer VIN uległ korozji lub zniszczeniu w wyniku wypadku (lub naprawy pojazdu), 
• pojazd jest zabytkowy i nie ma nadanego numeru VIN.

Żeby wyrobić zastępczą tabliczkę znamionową należy udać się do stacji diagnostycznej w celu uzyskania specjalnego zaświadczenia. Można to zrobić również u rzeczoznawcy. Następnie należy skierować się do wydziału komunikacji wraz z zaświadczeniem od rzeczoznawcy, dowodem osobistym i wypełnionym wnioskiem. Koszt wydania decyzji o zastępczej tabliczce wynosi 10 zł lub 17 zł w przypadku pełnomocnictwa.