Używany Fiat Multipla (1998-2010)

Fiat zagrał odważnie: zamiast stworzyć kolejnego minivana na bazie samochodu kompaktowego, zaprojektował go od podstaw, łamiąc większość niepisanych zasad, do których stosują się inni producenci. Odbiorcy byli mocno zaskoczeni: samochód miał ogromną szerokość (187 cm, o 6 cm więcej niż VW Sharan), ale zarazem długość wynosi tylko 399, 5 cm. Nazwa odwołuje się do równie odważnego modelu z przeszłości.

Trzeba przyznać, że projektantom Centro Stile Fiat nie brakowało fantazji, ale odwaga się opłaciła.

Wnętrze mieści sześć osób, w dwóch rzędach siedzeń. Każdy z jadących ma swój oddzielny fotel, przy czym środkowe siedzenia mają pochylane oparcia, tworzące rodzaj stolików z uchwytami na napoje.

Zajmując miejsce za kierownicą Multipli z początku czujemy się dosyć dziwnie. To, co przeszkadza pasażerom w obydwu rzędach, to siedzenia umieszczone nisko nad podłogą. Za to miejsca jest naprawdę sporo i nawet środkowy pasażer czuje się dosyć komfortowo. Z początku kierowca szuka odruchowo zestawu wskaźników za kierownicą.

Do nagromadzenia urządzeń pokładowych po prawej stronie kierownicy trzeba się przyzwyczaić, niestety brakuje w nim obrotomierza, a plastiki nie są zbyt wysokiej jakości i łatwo się rysują. Lewarek dźwigni biegów umieszczono wygodnie, gorzej już z hamulcem ręcznym po lewej stronie siedzenia kierowcy jak w Syrenie. Niełatwo sięgnąć do niego przy zamkniętych drzwiach - miejsca jest zbyt mało. Natomiast obite jasnobłękitną lub jaskrawoczerwoną tkaniną siedzenia wyglądają dobrze nawet w egzemplarzach 10-letnich. Pochwalić też wypada schowki u góry tablicy przyrządów - są bardzo pojemne.

Używany Fiat Multipla (1998-2010) - czytaj artykuł

Tylko dwa silniki

Do napędu Multipli przewidziano tylko dwa silniki: benzynowy o pojemości 1,6 litra i mocy 103 KM lub diesla JTD z układem common rail osiągającego 105 KM z 1,9 l pojemności skokowej. Zdecydowanie polecamy diesla. Jego jedyną słabością jest dwumasowe koło zamachowe, które prędzej czy później da o sobie znać użytkownikowi (zazwyczaj poddaje się przy ok. 200 tys. km). Poza tym JTD ma same zalety - dobrze znosi polskie paliwo, jest cichy, oszczędny i ma duży moment obrotowy.

Benzynowy silnik 16-zaworowy 1.6, chociaż nie ma żadnych skomplikowanych rozwiązań, nie jest zbyt trwały. Zużywa sporo paliwa i ma awaryjny rozrząd. Pasek zębaty napędzający wałek rozrządu ma tendencję do zsuwania się ze swoich rolek, więc dość często (co 15 tys. km) należy skontrolować, czy wkrótce nie spadnie. Termin wymiany przypada co 60 tys. km.

Większość typowych usterek ma charakter drobiazgów. Wśród nich jest źle działające otwieranie tylnej klapy z wnętrza, niedziałający podnośnik koła zapasowego i pękające różne elementy wyposażenia wnętrza - przede wszystkim linki sterujące składaniem oparć i plastikowe obudowy foteli. Regularnie zacina się spryskiwacz tylnej szyby.

Większe problemy?

Poważniejszy problem może sprawić alternator, w którym pęka obudowa, a także reflektory przednie. Na skutek ich małej średnicy dochodzi do dość mocnego nagrzewania się szkła. Gdy trafi na nie zimna woda, szkło może pęknąć. Po liftingu z 2003 r., gdy zrezygnowano z górnych reflektorów i wprowadzono przednie lampy o bardziej standardowym kształcie (z modelu Idea) problem sam się rozwiązał.

Z częściami bywa różnie: niektóre dostaniemy od ręki, ale w wielu przypadkach nie ma mowy o współzamienności z popularnym modelem Marea. Dla przykładu, przednie wahacze są wprawdzie wspólne z Lancią Lybrą, ale już nie z Mareą. Bez problemu dobierzemy klocki hamulcowe i tylne amortyzatory. Problem pojawia się przy stabilizatorze, do którego nie występują łączniki i trzeba kupić cały komplet z drążkiem. Jednak ogólnie, z wyjątkiem blacharki, Multipla nie będzie kłopotliwa, jeśli chodzi o części eksploatacyjne. Niecodzienny wygląd w dłuższej perspektywie okazuje się zaletą i pozwala kupić wyjątkowo praktyczny pojazd w rozsądnej cenie.

W roku 1999 Fiat zaprezentował wersję Multipla Bipower napędzaną gazem ziemnym (metanem). Silnik 1.6 zamiast 103 KM osiągał tu moc 92 KM. Gaz był składowany w czterech butlach pod podłogą. Model ten nie zbiera najlepszych opinii. Jest zbyt ciężki, elektronika szwankuje, a instalację pokrywa rdza.Model po liftingu (na zdjęciu) zaprezentowano w 2003 r. Tablica przyrządów i tylna część nadwozia zmieniły się minimalnie. Najbardziej zmodernizowano przód, gdzie pojawiły się dużo bardziej konwencjonalne reflektory. O 5 KM wzmocniono też silnik Diesla.

Fiat Multipla: historia modelu1956: po raz pierwszy pojawia się nazwa Multipla.1998: premiera opisywanego modelu.1998: wersja Multipla Bipower.2003: modernizacja nadwozia.2007: koniec sprzedaży w Polsce.2010: zakończenie produkcji.

Fiat Multipla: typowe usterki i problemyMultipla nie jest zbyt problematyczna, ale przed zakupem warto zwrócić uwagę na kilka detali, które z czasem mogą zacząć sprawiać istotniejsze kłopoty, zwłaszcza jeśli przebieg przekracza 200 tys. km.

Fiat Multipla: plusy

Fiat Multipla: minusy

Jeśli chodzi o korzyści dla klientów z rynku wtórnego, to ryzyko Fiata poniesione w związku z Multiplą opłaciło się. Można dzięki temu kupić taniego, ale dość solidnego minivana z wygodnym wnętrzem. Multipla - krótka i szeroka - bardzo dobrze się prowadzi. Denerwować mogą drobne usterki i mały wybór wersji silnikowych. Miłym zwyczajem kierowców Multipli jest pozdrawianie się na drodze.

Tekst: Tymon Grabowski, zdjęcia: Rafał Andrzejewski

Używany Fiat 500 (2007-) - OPINIE

Używany Fiat Uno II (1989-2002) - OPINIE