Blondynka i 250 KM

Jak Monika Luft wybiera samochód dla bohatera książki?

- Długo się zastanawiam, szukam w internecie, w katalogach... Wydaje mi się, że auto w jakiś sposób opisuje człowieka - mówi dziennikarka. Ale samej trudno jej ocenić, co mówią o niej jej samochody.

Na kurs prawa jazdy zaczęła chodzić, gdy miała piętnaście lat. Wtedy taki kurs trwał miesiącami. Zaraz po szesnastych urodzinach zdała egzamin. Od tamtej pory wciąż jeździ. Była na pierwszym roku studiów, gdy usiadła za kierownicą małego Fiata swojego ówczesnego męża.

- Maluch nie był może szczytem marzeń, ale mieliśmy coś, czym można było swobodnie się przemieszczać. Żeby dojechać na wakacje, trzeba było upychać rzeczy kolanem. Ale lepsze to, niż autostop! Dzisiaj już bym do Malucha nie wsiadła, rower daje mi większe poczucie bezpieczeństwa - śmieje się Monika Luft, która uwielbia szybką jazdę, ale za kierownicą nie przekracza granic zdrowego rozsądku. Mandaty płaci rzadko, zwykle kończy się na pouczeniu.

- Nigdy nie miałam potrzeby bicia rekordów za kierownicą. Mój bardzo dobry przyjaciel, który jest kierowcą rajdowym, zawsze mi powtarza, że powyżej 120 kilometrów na godzinę trudno zapanować nad samochodem w razie kłopotów. Nie zawsze mi się udaje tak "wlec", ale pamiętając dobre rady, staram się nie przekraczać na szosie 140-150 kilometrów na godzinę - mówi Monika Luft, która teraz jeździ samochodem z potężnym 250-konnym silnikiem i kosmicznym przyspieszeniem. Saab 9-3 SportKombi 2.8 V6 TS Aero ma jej ulubiony srebrny kolor, dużo miejsca i potężny bagażnik, do którego łatwo spakować bagaże.

- To auto z największym silnikiem i przyspieszeniem, jakie miałam. Wybór nie był trudny, samochód stał w salonie i najwyraźniej czekał właśnie na mnie. Jest szybki i zrywny, a przy tym przestronny. Duży samochód jest dla mnie czymś w rodzaju kawałka domu, który zabieram ze sobą w podróż - mówi Monika Luft. Auto jest jednak nieco za niskie, przedni zwis lubi zahaczyć o wysoki krawężnik.

Na skandynawskie samochody zdecydowała się po przygodach z Lexusem IS 200.

- To było auto z dwulitrowym 150-konnym silnikiem, miało dobre przyspieszenie, fotele były pokryte alcantarą, pod ręką miałam CD na sześć płyt. Od razu je polubiłam. Niestety, miało opony o dość niskim profilu, bardzo miękkie zawieszenie i czuło się nim każdą dziurę. Jest na pewno świetne na równe jak stół japońskie drogi, ale na naszych wybojach można dostać siniaków. Pewnego razu spóźniłam się też z wymianą opon na zimowe. Gdy spadł śnieg, musiałam czekać aż stopnieje, bo nie mogłam nawet wyjechać z garażu. Auto miało tylny napęd i na śniegu natychmiast wpadało w poślizg - mówi.

W Lexusie przeżyła także niespodziewaną przygodę.

- To była moja pierwsza dłuższa podróż tym samochodem, wracałam z Krakowa przez Katowice do Warszawy. Była zima, środek nocy, wskaźnik paliwa wskazywał jeszcze ćwierć baku. Byłam zadowolona, że auto tak mało pali. Nagle silnik zgasł, a ja dotoczyłam się na pobocze w środku lasu. Wezwałam pomoc, która dotarła po długim oczekiwaniu. Robiło się coraz zimniej, bateria w komórce siadała... Najadłam się strachu. Gdy samochód trafił do serwisu, okazało się, że zepsuł się pływak w zbiorniku paliwa. Jak przystało na blondynkę, utknęłam w środku nocy w lesie, bo skończyła się benzyna! - wspomina dziennikarka.

Po kolejnej zimie w Lexusie stwierdziła, że może czas wypróbować samochód zaprojektowany przez Skandynawów.

- W końcu mają śnieg niemal na okrągło, więc chyba znają się na produkowaniu "zimowych" aut - mówi Monika Luft.

Zaczęła od Volvo S40 (z silnikiem diesla), z którym trudno jej było się potem rozstać.

- Nie przywiązuję się do samochodów, ale miałam niemal łzy w oczach, kiedy go sprzedawałam. Nie sprawiał nigdy najmniejszych kłopotów - mówi dziennikarka.

Saab to doskonały samochód, jego wadą jest jednak duże zużycie paliwa.

- Pali jak smok - mówi dziennikarka, która wolałaby zamienić go w przyszłości na hybrydowego Lexusa 400h. Tak duży samochód pali jak kompakt, a w dodatku jest przyjazny dla środowiska. Elektryczne silniki obniżają emisję spalin.

Monika Luft z lekkim rozbawieniem wspomina swój pierwszy samochód - Malucha w kolorze kremowym, który zimą nie zapalał, wymagał zabierania do domu akumulatora, a w lecie trzeba było przedmuchiwać w nim dysze i naprawiać dźwignię rozrusznika. Po Maluchu była Łada w kolorze niebieskomajtkowym, wreszcie używany Ford Escort po wypadku, sprowadzony z Niemiec i zreperowany w Polsce.

- Gdy nim przyspieszałam, kierownica wpadała w silne wibracje - mówi Monika Luft, która od tamtej pory jeździ samochodami kupionymi w salonie. Testowała już m.in. Fiata Punto i Renault Megane Coupé.

- "Meganka" miała nowoczesny jak na tamte czasy wygląd, ale, niestety, nie mieściła się do niej moja rodzina. Pasażerowie narzekali na ciasnotę, a o bagażniku lepiej nie wspominać. Obiecałam wszystkim, że następne auto będzie pojemne - opowiada Monika Luft.

- Kupiłam więc pięciodrzwiową Toyotę RAV4. Świetny samochód, kiedy ruszałam na bezdroża. Cóż, kiedy o wiele częściej musiałam parkować w Warszawie. A ilekroć pakowałam coś do bagażnika, szarpałam się z drzwiami, na których zawieszone było ciężkie koło zapasowe. Poza tym, wysiadając, brudziłam się o wiecznie ubłocone orurowanie. Z ulgą powróciłam do auta o rozsądnych rozmiarach - mówi.

Harald Kittel

Saab 9-3 SportKombi 2.8 V6 TS Aero 2006 r.

Pojemność skokowa [ccm]: 2792

Moc maks. [(KM)] przy [obr./min.]: 250 przy 5500

Maks. mom. obr. [Nm] przy [obr./min.]: 350 przy 1800

Skrzynia biegów: automatyczna, 5-biegowa

Masa własna/ład. [kg]: 1585/535

Dł. x szer. x wys. [mm]: 4654/1762/1492

Poj. bagażnika [l]: 419 (po złożeniu siedzeń 1237)

Prędkość maks. [km/h]: 245

Przyspieszenie 0 - 100 km/h [s]: 6,9

Zużycie paliwa: cykl miejski/pozam. [l/100 km]: 15,5/7,4