Używany Ford Kuga II. Najlepsze silniki, typowe usterki, opinie, ceny

Ford Kuga II generacji był skonstruowany na płycie podłogowej Focusa, ale dzięki napompowanej sylwetce i wydłużonemu rozstawowi osi zapewniał większą przestrzeń w kabinie i bagażnik o pojemności 481/1653 litrów. Samochód był modelem globalnym, sprzedawanym na wielu rynkach świata. W Europie stosowano wyłącznie jednostki turbodoładowane, część wariantów oferowano z napędem 4x4.  Produkcję rozpoczęto w 2012 roku, a zakończono w 2019. W 2016 roku auto przeszło face lifting, przy okazji którego wprowadzono bardziej zaawansowany system multimedialny SYNC3 z 8-calowym ekranem dotykowym.

Także wtedy z kabiny zniknęła klasyczna dźwignia hamulca postojowego zastąpiona przez przycisk elektronicznego hamulca. Do oferty wprowadzono także dwie nowe wersje wyposażenia - ST-Line i Vignale. Ta pierwsza wyróżniała się usportowionym wyglądem, a druga wyrafinowanym wyposażeniem i wykończeniem. Deskę rozdzielczą po face liftingu uporządkowano, wcześniej składała się z dużej liczby przycisków. Wnętrze okazuje się wystarczająco pojemne, fotele są wygodne i zapewniają dobre podparcie boczne.

Dł./szer./wys. 4524/1838/1702 mm

Rozstaw osi - 2690 mm

Pojemność bagażnika - 481/1653 l

Wnętrze nie należy do najtrwalszych, po latacz część plastików może być już porysowana, słychać też trzaski. W odmianach z 4x4 dochodzi sporadycznie do pękania obudów skrzyni rozdzielczej. Awaryjna bywa klimatyzacja oraz sterowanie szyberdachem/roletą. Problematyczne w Kudze mogą być uszczelki, które nie spełniają swego zadania przez co do wnętrza (w tym bagażnika) może dostawać się woda. Czasem nie działa też system bezkluczykowego dostępu do pojazdu, szczególnie, gdy auto jest zabrudzone. Zasadniczo jednak Ford Kuga nie należy do aut awaryjnych, a wiele egzemplarzy nie cierpi nawet na drobne problemy.

Nieco inaczej mają się sprawy w kwestii napędu, szczególnie odmian benzynowych. Przez dwa pierwsze lata produkcji stosowano jednostkę 1.6 EcoBoost o mocy 150/182 KM, później zastąpiono ją silnikiem 1.5 EcoBoost (120/150/176/182 KM), czyli de facto zmodernizowanym poprzednikiem. Ten pierwszy cierpiał na problemy z układem chłodzenia, które mogły doprowadzić nawet do pożaru auta. Z tego powodu Ford przeprowadził akcję serwisową, decydując się na Kugę 1.6 warto więc sprawdzić, czy dany egzemplarz został nią objęty. Z uwagi na bezpośredni wtrysk paliwa w silniku może zacząć pojawiać się nagar, wrażliwe są też turbosprężarki (a konkretnie pękające obudowy).

Wymianę oleju w każdym z nich lepiej przeprowadzać co maksymalnie 15 tys. km lub raz w roku. Topowe wersje benzynowe napędzał silnik 2.0 o mocy 230/242 KM, zawsze łączony z napędem 4x4 i automatyczną, 6-biegową przekładnią. Nie jest to oszczędna konstrukcja, ale zapewnia bardzo dobre osiągi. W niej także trzeba zwrócić uwagę na regularną wymianę oleju.

Po stronie diesli występowały jednostki 1.5, 1.6 i 2.0 - te ostatnie produkcji koncernu PSA, a więc sprawdzone i cenione na rynku. Zapewniają znakomite osiągi przy oszczędnym zużyciu paliwa, trudno w nich o jakiekolwiek ponadnormatywne awarie poza standardowymi dla nowoczesnych turbodiesli - dobrze jest co jakiś czas "przeczyścić" filtr DPF wyjeżdżając poza miasto, czasem dochodzi w nich do awarii turbosprężarki. Ich moc to 140/150/163/180 KM. Słabsze jednostki 1.5 i 1.6 (ta pierwsza od 2016 r.) okazują się po prostu... zbyt słabe, szczególnie gdy Kuga ma służyć jako auto rodzinne.

Ford Kuga oferowany był w standardzie z 6-biegową przekładnią mechaniczną, do jednostek 1.5 i 1.6 proponowano też 6-biegowy automat (seryjny w odmianach 2.0). Z kolei diesle łączono z dwusprzęgłową przekładnią PowerShift o sześciu przełożeniach, w której zalecane są wymiany oleju co maksymalnie 60 tys. km, inaczej może dojść np. do awarii sprzęgieł.

Za 40-50 tys. zł wystawiane są modele z lat 2013-2014 z dobrym wyposażeniem i silnikami benzynowymi 1.6 lub dieslami 2.0, te drugie najczęściej o mocy 140/150 KM. Auta o wyższym przebiegu i z początku produkcji wyceniane są na co najmniej 40 tysięcy złotych.