OBD2 pomoże przy kasowaniu "check engine". Sam sprawdzisz wiele innych rzeczy

Historia systemu diagnostyki pokładowej sięga lat osiemdziesiątych, kiedy amerykańscy regulatorzy uznali, że samo narzucenie producentom limitów emisji spalin to za mało. Potrzebna była ciągła kontrola, system monitorowania, który działałby przez całe życie pojazdu. Od 1988 roku każdy nowy samochód w Stanach Zjednoczonych musiał być wyposażony w elektroniczne systemy nadzorujące parametry emisji spalin. Te rozwiązania ewoluowały przez ponad dekadę, aż w 2001 roku narodził się zunifikowany standard OBD2, który dotarł również do Europy jako E-OBD.

Współczesne OBD2 to znacznie więcej niż system monitorowania emisji spalin. Przez standardowe 16-pinowe złącze diagnostyczne, ukryte zwykle pod deską rozdzielczą po stronie kierowcy, można uzyskać dostęp do praktycznie każdego elektronicznego systemu w samochodzie. To obejmuje nie tylko jednostkę napędową, ale również poduszki powietrzne, układy klimatyzacji, oświetlenie, systemy komfortu, a nawet zaawansowane moduły odpowiedzialne za multimedia i nawigację.

Złącze diagnostyczne może znajdować się w różnych miejscach, w zależności od inwencji projektantów danego modelu. Producenci ukrywają je w schowkach, tunelu środkowym, konsoli centralnej, a czasem nawet w skrzynce bezpieczników za specjalną zaślepką. Niektóre gniazda są wysuwane na prowadnicach spod obudowy deski rozdzielczej.

Jeszcze kilka lat temu profesjonalne narzędzia diagnostyczne kosztowały sporo i były domeną wyłącznie autoryzowanych serwisów. Dziś na rynku dostępne są amatorskie interfejsy za ułamek tej ceny - najtańsze urządzenia kosztują kilkadziesiąt złotych Dzielą się one na dwie główne kategorie: autonomiczne skanery z własnym wyświetlaczem oraz adaptery współpracujące z laptopami, smartfonami czy tabletami.

Mobilne urządzenia diagnostyczne są wyposażone w ekran i mają zainstalowane oprogramowanie, które nie wymagają dodatkowych gadżetów. Po podłączeniu do złącza OBD2 natychmiast rozpoczynają komunikację z systemami pojazdu.

Alternatywą są adaptery współpracujące z zewnętrznym oprogramowaniem, łączące się przez klasyczne kable USB, Bluetooth lub WiFi. Ta kategoria urządzeń wymaga instalacji specjalistycznych aplikacji, ale w zamian daje znacznie szerszy dostęp.

Podstawową funkcją każdego interfejsu OBD2 jest odczytywanie i kasowanie kodów błędów zapisanych w pamięci komputerów sterujących. Te kody dotyczą jednostki napędowej, układu recyrkulacji spalin, wspomagania kierownicy, instalacji elektrycznej, klimatyzacji, oświetlenia oraz szerokiej gamy modułów komfortu odpowiedzialnych za podgrzewanie siedzeń, elektryczne szyby, systemy audio czy nawigację. Każdy z tych kodów zawiera szczegółowe informacje o naturze problemu, lokalizacji usterki i potencjalnych przyczynach awarii.

Monitorowanie parametrów w czasie rzeczywistym to kolejna możliwość systemów OBD2. Kierowcy mogą obserwować pracę silnika, skład mieszanki paliwowo-powietrznej, analizę spalin, wydajność jednostki napędowej, obroty biegu jałowego, funkcjonowanie wtryskiwaczy, pozycję przepustnic oraz działanie układu zapłonowego.

Najbardziej zaawansowane możliwości OBD2 obejmują adaptację i kodowanie komputerów oraz podzespołów. Przez interfejs diagnostyczny można sterować różnymi funkcjami wyposażenia, aktywować lub dezaktywować systemy takie jak start-stop, elektryczne otwieranie klapy bagażnika czy sterowanie światłami. W niektórych przypadkach możliwe jest nawet odblokowanie ukrytych funkcji, które producent zainstalował w pojeździe, ale nie aktywował fabrycznie - tempomat, doświetlanie zakrętów czy zaawansowane tryby jazdy.

Złącze OBD2 niesie również pewne zagrożenia. Złodzieje samochodów wykorzystują specjalistyczne oprogramowanie do dezaktywacji immobilizerów i uruchamiania silników bez konieczności posiadania kluczyków. Możliwa jest również manipulacja przebiegiem czy cyklami serwisowymi, choć takie działania są oczywiście nielegalne.