Mini ma już 60 lat! Jakie były jego początki?

Zaprojektowany przez Sir Aleca Issigonisa pojazd był odpowiedzią British Motor Corporation na panujący pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku kryzys paliwowy. W 1956 roku ceny ropy na światowych rynkach drastycznie wzrosły (w wyniku tzw. kryzysu sueskiego), co odcisnęło się na gospodarkach wielu krajów. Paliwo stało się towarem luksusowym, w Wielkiej Brytanii rozważano nawet wprowadzenie jego reglamentacji! Wywołało to niespodziewany zwrot nabywców w kierunku niewielkich pojazdów małolitrażowych.

Tak właśnie zrodził się projekt o kryptonimie ADO15. Wytyczne postawione konstruktorom były jasne - samochód miał wpisywać się w prostokąt o wymiarach 10x4x4 stopy, mieścić czwórkę dorosłych pasażerów i cechować się jak najniższym kosztem budowy. Właśnie z tego względu w wersji produkcyjnej znalazły się takie rozwiązania, jak 10-calowe obręcze kół, widoczne z zewnątrz zgrzewy czy wystające poza obrys karoserii zawiasy. Auto nie miało nawet klasycznej deski rozdzielczej (przyrządy okrojono do minimum). Zrezygnowano też z mechanizmu otwierania okien ku dołowi. Zamiast tego, podobnie jak w Żuku, zastosowano boczne okna przesuwne. 

By uzyskać jak najwięcej przestrzeni dla pasażerów auto otrzymało nietypową architekturę układu napędowego. Czterocylindrowy silnik serii A - początkowo o pojemności 848 cm3 i mocy 34 KM - umieszczono poprzecznie z przodu. Jednym z wymogów konstrukcyjnych było wykorzystanie jednostki z oferty BMC. Napęd, dość nietypowo jak na tamte czasy, przenoszony był na koła przedniej osi za pośrednictwem czterostopniowej, ręcznej skrzyni biegów. Sama przekładnia została zintegrowana z jednostką napędową. Zabudowano ją pod silnikiem - w misce olejowej. Silnik i skrzynia biegów miały więc wspólny centralny układ smarowania.

Co ciekawe, auto dopiero od 1962 roku oferowane było pod nazwą Mini. Wcześniej zamówić je można było m.in. jako: Austina 850, Morissa 850 czy Austina Seven. Wersja podstawowa wyceniona została na - uwaga - 497 funtów! Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że przeciętny robotnik zarabiał wówczas około 7 funtów tygodniowo, czyli - mniej więcej - 365 funtów rocznie.

Mini z miejsca stało się rynkowym hitem. Dzięki zainteresowaniu gwiazd popkultury auto szybko urosło do miana ikony stylu. Samochód przetrwał zdecydowanie dłużej niż British Motor Corporation. Oferowano go przez rekordowe 40 lat! W tym czasie doczekało się m.in.: poduszki powietrznej kierowcy i ABS oraz zmodernizowanego silnika (m.in. przez dodanie wtrysku paliwa). Ostatni "klasyczny" Mini oficjalnie zjechał z taśmy produkcyjnej w historycznej fabryce Longbridge 14 września 2000 roku. W sumie na rynek trafiło 5,3 mln egzemplarzy klasycznej serii.