Mercedes świętuje 20-lecie systemu ESP

Styczeń 1989 roku, szwedzka zima. Frank-Werner Mohn, młody inżynier pracujący dla Mercedesa, jedzie swoim 300 E-24 (W124) po oblodzonej drodze i, po niewielkim dodaniu gazu, tył samochodu wymyka mu się spod kontroli. Nie udaje mu się odzyskać panowania nad autem i w efekcie ląduje w przydrożnym rowie.

Przygoda ta dała mu do myślenia i zaczął zastanawiać się nad stworzeniem systemu, który pomagałby kierowcy w takich sytuacjach. Pierwsze prace nad nim rozpoczęły się już w kwietniu 1989 roku, a prototyp ESP zaprezentowano wiosną 1991 roku w modelu W124. Pierwsze testy wypadły pomyślnie, a system spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem zaproszonych na prezentację osób. Nie był to jednak jeszcze koniec prac, ponieważ trzeba było stworzyć produkcyjną wersję tego układu.

Projektowaniem jej zajęło się w 1992 roku ponad 40 inżynierów Mercedesa oraz Boscha. Efektem ich prac był wyprodukowany w marcu trzy lata później Mercedes S 600 coupe wyposażony w system ESP. Po paru miesiącach układ ten trafił też do wersji sedan, a także do modelu SL Roadster. Wersje V12 oferowane były z ESP w standardzie, natomiast dla V8 była to opcja.

Prawdopodobnie system ten jeszcze przez wiele lat byłby domeną luksusowych aut, gdyby nie przygoda, jaka w 1997 roku przydarzyła się nowemu, najmniejszemu modelowi Mercedesa - klasie A. Ten mikrovan, podczas przeprowadzanego w Szwecji testu łosia, przewrócił się na bok. Aby klienci nie bali się, że może przytrafić się im to samo, niemiecki producent wprowadził modyfikacje w układzie jezdnym, a także wyposażył klasę A seryjnie w układ ESP.

Późniejsza historia tego systemu to gwałtownie rosnąca jego popularność, której ukoronowaniem było wprowadzenie przez Unię Europejską wymogu, aby wszystkie nowe modele samochodów wprowadzane na rynek od listopada 2011, były seryjnie wyposażone w ESP. Od 2014 roku natomiast obowiązuje to wszystkie nowe auta.