Ferrari Testarossa - ikona z plakatu
Na aukcję Barret-Jackson w Arizonie trafiło czarne Ferrari Testarossa, którym Michael Jackson jeździł w reklamie Pepsi. W tym roku kultowy model obchodzi swoje 30. urodziny.
Nazwa modelu odnosi się do lakierowanych na czerwono głowic silnika.
Testarossa należała do wąskiej grupy włoskich bolidów, które wolały brylować na cywilnych drogach niż wyścigowych torach. Amerykańscy dziennikarze pisali o niej tuż po premierze, że "na zawsze zamieni sprzedaż samochodów Ferrari w biznes".
Sensacyjny design z "żaluzjami" po bokach nadwozia do dziś pozostaje symbolem lat 80., jednak zespół stylistów Pininfariny pod wodzą Leonarda Fioravantiego otrzymał dodatkowe zadanie - nowe Ferrari miało być znacznie bardziej funkcjonalne od poprzednika, modelu Berlinetta Boxer. Dzięki zwiększeniu wymiarów nadwozia wygospodarowano więcej miejsca dla podróżujących i na bagaż, a przebudowany układ chłodzenia pozwolił uniknąć problemów z nadmiernie nagrzewającą się kabiną. Zamontowane po bokach chłodnice wymusiły poszerzenie karoserii, co tylko przełożyło się na lepszą stabilność, a otwory nad tylnym zderzakiem pozwoliły na rezygnację z tylnego spojlera, niezbędnego np. w Lamborghini Countach.
Pod tylną pokrywą pracowała umieszczona centralnie, widlasta "dwunastka" o stopniu rozwarcia cylindrów równym 180 stopni, po raz pierwszy zaopatrzona w czterozaworowe głowice. Z pojemności 4,9 litra generowała moc 396 KM przy 6300 obr./min (wczesne wersje z rynku USA osiągały 390 KM) oraz 490 Nm maksymalnego momentu obrotowego przy 4500 obr./min. Siła napędowa trafiała do tylnych kół za pośrednictwem 5-biegowej skrzyni manualnej. Na osiągnięcie 100 km/h włoska maszyna potrzebowała 5,8 s (w niektórych testach nawet 5,3 s), a wskazówka jej prędkościomierza kończyła swój bieg na rekordowej wówczas wartości 290 km/h.
W latach 80. Testarossa miała tylko jednego bezpośredniego konkurenta. Wspomniany już Countach w wersji QV mógł pochwalić się mocniejszym silnikiem, mniej ważył, szybciej osiągał "setkę" i był tańszy (o ile miało to jakiekolwiek znaczenie dla któregoś z nabywców). Kiepska użyteczność na co dzień stawiała go jednak na przegranej pozycji - kierowca siedział w ciasnej kabinie i musiał siłować się z pedałami, kierownicą oraz dźwignią biegów. Większa, bardziej luksusowa Testarossa uchodziła przy siermiężnym Lambo za "supersamochód dla dżentelmena". A dzięki dopracowanej aerodynamice (współczynnik oporu powietrza 0,36 wobec 0,42) wygrywała w testach prędkości.
To wszystko przysporzyło Ferrari wielu nowych nabywców, którzy pragnęli mieć w garażu najszybszy wóz świata. W latach 1984-1991 zakłady w Maranello opuściło "aż" 7177 sztuk Testarossy. Dla porównania poprzednik - Berlinetta Boxer - w ciągu 11 lat produkcji znalazł 2323 nabywców.
Po modernizacji model kontynuował swoją karierę w latach 90. jako 512TR i F512M. Prawdziwy następca - 550 Maranello - pojawił się w 1997 roku. Tym razem Włosi widlastą "dwunastkę" zamontowali z przodu, a jej cylindry były rozwarte pod kątem 65 stopni.
Unikatowy kabriolet
Ze względu na wymogi w zakresie sztywności nadwozia Ferrari nie oferowało Testarossy w wersji Spyder. Oryginalnie powstał tylko jeden otwarty egzemplarz, zbudowany przez Pininfarinę w prezencie dla Gianniego Agnelliego, prezesa Fiata. Nie brakowało jednak prywatnych firm, które przerabiały coupe na kabriolety. Jedna z nich - R. Straman Company - mieściła się w Kalifornii i wykonywała tę usługę za 40 tys. dolarów (cena nowego Ferrari wynosiła wtedy około 180 tys. dolarów). Przygotowany przez nią samochód wystąpił w reklamie Pepsi u boku Michaela Jacksona:
Teraz można go kupić na trwającej do niedzieli aukcji Barrett-Jackson w Arizonie. Cena wyprodukowanego w 1986 roku auta na razie pozostaje nieznana. Wiadomo, że rok temu przeszło gruntowny, wart blisko 18 tys. dolarów przegląd.
Ferrari Testarossa Straman Conevrtible
Ferrari Testarossa Straman Conevrtible (więcej informacji)
Występ w reklamie Pepsi u boku Michaela Jacksona to zresztą nie jedyna rola Testarossy. Model pojawił się również w serialu "Miami Vice", w którym początkowo występowała replika Daytony Spyder 365 GTS/4. Po dwóch sezonach na plan trafiły dwie Testarossy ufundowane przez Ferrari w nieoferowanym wówczas, białym kolorze. W sprawę przekazania aut zaangażował się sam Enzo Ferrari.
Na stronach Magazynauto znajdziecie także materiał o Testarossie z archiwalnego wydania "Motoru" z 1985 roku (link po prawej).
msob
