Artur Zawisza stał się ofiarą spisku?

Po pierwsze, bagatelizowanie sprawy.

"Sama kolizja niczym nie różni się od setek podobnych" - pisze na swoim fejsbukowym profilu Artur Zawisza (wszystkie cytaty pochodzą z tego źródła, pisownia oryginału). Ot, incydent jakich wiele. W gruncie rzeczy nie wart uwagi. Owszem, kierowcy jest przykro "tym bardziej, że trzeba świadczyć opiekę lekarską uczestniczce zdarzenia drogowego."

Z drugiej strony, "w kolizji obyło się bez czyjejkolwiek krwi czy utraty przytomności." Słowem: Polacy, nic się nie stało. I nieważne, że w świetle prawa rzekoma "kolizja" była wypadkiem, bo ofiara zderzenia, jak informują media, ma złamany bark i strzaskane kolano. "Świadczenie opieki lekarskiej" nie ograniczy się do przyklejenia paru plastrów i przepisaniu maści na siniaki, lecz będzie obejmowało poważną operację, a później wielomiesięczną rehabilitację.

Po drugie, usprawiedliwianie swojego zachowania obiektywnymi okolicznościami.

Artur Zawisza powołuje się na "wyższą konieczność". Czyżby wiózł rodzącą żonę do szpitala? Nie, chodzi o wyższą konieczność biznesową. "Jechałem rankiem doczytać 11-stronncowy dokument z dzisiejszym terminem wysyłki przez spółkę mojej współwłasności oraz uczestniczyć w kilkugodzinnym spotkaniu negocjacyjnym z trudnym kontrahentem do południa i strategicznej naradzie prawniczej po południu." Strategiczna narada, mocna rzecz, ale internauci pytają, czy tego dnia w Warszawie przestała działać komunikacja publiczna i nie jeździły taksówki. Cóż, rzutki przedsiębiorca, wyznawca tradycyjnych wartości, dbający o rodzinę, przedstawiający się jako jej "jedyny żywiciel", nie ma głowy, by zastanawiać się nad alternatywą wobec jazdy własnym autem. "Znam intencje swoich czynów, znam konieczności wynikające z żywicielstwa" - pisze.

Po trzecie, wskazanie okoliczności łagodzących.

"Według prawa nie jestem osobą karaną ani nie widnieję w Krajowym Rejestrze Karnym (...)  Kierowałem trzeźwy (...)". Można by tu dodać kilka innych pozytywów: nigdy nie rozjechałem pieszego na przejściu, nie skrzywdziłem żadnej wdowy, nie handlowałem narkotykami itp.

Po czwarte, lekceważące podejście do przepisów prawa.

Powszechne wśród kierowców. Artur Zawisza należy do - podejrzewamy bardzo licznej - grupy osób, uważających prawo jazdy za w sumie mało istotny dokument, którego odebranie nie oznacza wszak utraty możliwości prowadzenia pojazdu. "Wsiadłem, bo musiałem, jestem kierowcą i umiem jeździć.(...) I pisze mi tu czereda mędrców z lewicy i garstka z prawicy, że to zbrodnia wsiąść do auta bez prawa jazdy."

Po piąte, oględne wyrażenie skruchy.

Klasycznym wybiegiem jest sławetne: "wszystkich, którzy poczuli się urażeni (moją wypowiedzią, czynem itp.), przepraszam". Artur Zawisza czyni to w sposób, przyznajmy, bardziej jednoznaczny. "Przepraszam, ponownie przepraszam potrąconą rowerzystkę panią Anetę oraz wszystkich zawiedzionych i rozczarowanych. Na mszy przyjdzie wyrażać żal i skruchę z powodu popełnionych błędów i wyrządzonych krzywd."

Po szóste, (dostępne dla zaawansowanych) uderzenie w nutę sentymentalną, z lekką dozą refleksji filozoficznej.

"Jest niedzielny poranek. Jesienne słońce świeci między drzewami, a ja mam ciągle ból w sercu i słowa przeprosin wypowiadam do nieobecnych. Tego bólu już nie da się wyplenić i będzie bolał (...) Dobro i zło przewija się w życiu ludzkim. Video meliora proboque deteriora sequor. Dojrzałość wymaga stanięcia w prawdzie." Łacińska sentencja ("Widzę rzeczy lepsze i pochwalam je, idę jednak za gorszymi"; to z Owidiusza) , no i ten ból, który będzie bolał... Aż łza się w oku kręci.

Wreszcie po siódme charakterystyczne dla przedstawicieli klasy politycznej, doszukiwanie się podtekstów politycznych.

W tym przypadku w odniesieniu do powtórnej wpadki. "W piątek wieczorem, gdy odstawiałem auto do firmowego garażu upolował mnie pracujący w Parlamencie Europejskim asystent pani poseł z Koalicji Europejskiej i jego zdjęciami posłużyły się media, gdy po doniesieniu na policję patrol zatrzymał mnie w aucie robiącego trzyminutowy objazd ulicami do garażu. (...) Widać wielu przez lata zalazłem za skórę." I wszystko jasne - Artur Zawisza stał się ofiarą spisku.

Czy dlatego spotkał się nie tylko z krytyką, ale również otrzymał wyrazy wsparcia? Przytoczmy tylko trzy z wpisów pod jego wynurzeniami na Facebooku...

"Artur nie przejmuj się medialnymi hejtami. Wypadki i kolizje to codzienność a prawo jazdy to tylko świstek. Zrób zadośćuczynienie, zatroszcz się o Pani zdrowie a skończy się na pouczeniu."

"Panie Zawisza to nie pierwszy i nie ostatni wypadek w Polsce najważniejsze jest że wyraził pan skruchę! A co do czerwonej zarazy nie ma się co przejmować! Jesteśmy z panem! pozdrawiam serdecznie."

"Nie przejmować się, za tydzień nikt nie będzie pamiętać poza kilkoma osobami."

I to ostatnie jest, niestety, prawdą.