Używany Fiat Stilo (2001-2007)
Fiat Stilo nie odniósł sukcesu – był za drogi jak na swoją markę i wyglądał zbyt zachowawczo. Ale dziś to ciekawa propozycja.
Wprowadzając do sprzedaży model Stilo, Fiat chciał pokazać, że potrafi wyprodukować samochód lepszy niż Volkswagen Golf IV, wieloletni lider sprzedaży w klasie aut kompaktowych. Niestety - to, co miało zapewnić sukces marketingowy, przyniosło porażkę.
Auto z powodu bogatego standardowego wyposażenia było zdecydowanie za drogie w porównaniu z konkurencją. Koszty reklamy w Polsce w pewnym momencie wynosiły istotny procent ceny egzemplarza.
Nadwozie i wnętrze
W zależności od wersji nadwoziowej, Fiat Stilo jest samochodem o różnych obliczach: dynamiczny hatchback lub pojemne, rodzinne kombi. Niezależnie od rodzaju nadwozia, Stilo jest bardzo przemyślane pod względem użytkowym. Znajdziemy tu mnóstwo schowków i uchwyty na butelki. W standardowym wyposażeniu znajduje się 6 poduszek powietrznych, ABS z systemem hamowania awaryjnego, ASR, wspomaganie kierownicy Dual Drive, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, w pełni regulowana kierownica i komputer pokładowy. Do wykończenia wnętrza użyto przyjemnych w dotyku materiałów, chociaż welurową tapicerkę bardzo trudno odkurzyć. Fotele są wygodne, ale przy dłuższej podróży wydają się być zbyt miękkie. Ergonomia podstawowych urządzeń jest bez zarzutu, jednak przeładowana tablica przyrządów może na początku wydawać się nieczytelna.
Kombi sprzedawane było pod nazwą Multi Wagon. Przestrzeń bagażnika jest imponująca (510 l), a po złożeniu siedzeń staje się wręcz przepastny (1480 l). Po rozłożeniu kanapy, podłoga staje się całkiem płaska i nie trzeba do tego demontować zagłówków. W niektórych egzemplarzach znajdziemy fotel pasażera, który może zostać przekształcony w stolik, otwieraną oddzielnie szybę na klapie bagażnika lub przesuwaną tylną kanapę.
Trzydrzwiowy Fiat Stilo odznacza się atrakcyjną i dynamiczną stylizacją, zdecydowanie najładniejszą spośród wszystkich wersji. Samochód jest wyraźnie krótszy, niższy i szerszy od pozostałych odmian. Z tego powodu ma mniejszy bagażnik i jest nieco ciaśniejszy z tyłu. Wyraźnie nieprzemyślany został sposób odchylania przednich foteli w celu zajęcia miejsca z tyłu pojazdu. Oparcie co prawda pochyla się do przodu i cały fotel przesuwa się w kierunku kierownicy, jednak ulega całkowitemu rozregulowaniu. W egzemplarzach z większym przebiegiem pojawiają się luzy na zawiasach oparcia. W wersji pięciodrzwiowej mamy do czynienia z większym, 335-litrowym bagażnikiem, ale stylizacja już tak nie porywa.
Początkowo podstawową jednostką był benzynowy silnik 1.2 o mocy 80 KM współpracujący z 6-biegową skrzynią biegów. Okazał się jednak zbyt słaby do tego dosyć ciężkiego pojazdu i zastąpiono go w 2004 r. silnikiem 1.4 o mocy 95 KM. Samochód wyposażony w ten silnik również nie jest mistrzem sprintu, ale za to w codziennej eksploatacji jest zdecydowanie bardziej ekonomiczny niż pozostałe wersje benzynowe 1.6/103 KM i 1.8/133 KM.
Niedostępna z nadwoziem kombi jest topowa wersja Abarth, z 5-cylindrowym silnikiem o pojemności 2,4 l, pochodzącym z Lancii. Samochód ma agresywnie wyglądające zderzaki, 16-calowe felgi aluminiowe oraz mocny silnik i pseudosportową, sekwencyjną skrzynię biegów Selespeed. Niestety, pozytywny efekt psuje zbyt miękko zestrojone zawieszenie, nieprecyzyjny układ kierowniczy oraz skrzynia biegów, która działa bardzo powoli.
Diesle są OK
Zdecydowanie godniejszymi polecenia są samochody wyposażone w silniki Diesla. Jednostki wysokoprężne JTD oraz Multijet są bardzo wytrzymałe i niezawodne. W podstawowej odmianie JTD 80 KM samochód jest dosyć ospały, ale pozostałe wersje radzą sobie z ciężkim autem zdecydowanie lepiej. Nowoczesna jednostka wysokoprężna Multijet 140 KM zapewnia Stilo dobre osiągi (0-100 km/h w 9,8 s), ale sporadycznie psuje się tu osprzęt silnika.
Usterkowość
Na równej nawierzchni Fiat Stilo prowadzi się bardzo poprawnie. Jednak na nierównościach podczas pokonywania zakrętów, tylne koła potrafią utracić kontakt z jezdnią. Zastrzeżenia można mieć również do nieprecyzyjnego układu kierowniczego. Podczas szybszej jazdy odnosi się wrażenie, że jego reakcje są spóźnione. Układ elektrycznego wspomagania Dual Drive, jest za to wygodny podczas manewrowania na parkingu - po wciśnięciu przycisku City kierownicą można kręcić jednym palcem.
Fiat Stilo jest samochodem raczej niezawodnym. Uszkodzeniu ulega jednak prawie we wszystkich egzemplarzach rozbudowana elektronika. Za wyświetlenie błędu poduszki powietrznej odpowiada najczęściej rozłączenie lub uszkodzenie wtyczki pod fotelem. Pomaga zlutowanie przewodów na stałe lub wymiana na wtyczkę od Fiata Bravo. Często przestaje działać czujnik obecności pasażera. Niemal ze stuprocentową pewnością można powiedzieć, że w starszych egzemplarzach zepsują się cewki zapłonowe Bosch. Po wymianie na produkty firmy Magneti Marelli usterki ustępują. Niestety, cewka na jeden cylinder kosztuje ok. 200 zł (poza stacją autoryzowaną).
Na polskich drogach tylne zawieszenie wytrzymuje ok. 40 tys. km, przednie swobodnie ponad 100 tys. km. Koszt wymiany elementów zawieszenia nie zrujnuje budżetu: w internetowych sklepach wahacz przedni kosztuje ok. 350 zł. Wiosną 2007 r. z uwagi na możliwość pęknięcia sprężyny przedniego zawieszenia, Fiat przeprowadził akcję naprawczą w celu zamontowania osłony, ale dotarła ona do niewielu użytkowników.
Nieoryginalny, ale wysokiej jakości kompletny rozrząd w zależności od wersji silnikowej kosztuje od 280 do 350 zł. Problem korozji w nowszych modelach Fiata nie występuje i Stilo jest tego najlepszym przykładem. Nawet po zadrapaniu lakieru do gołej blachy warstwa cynku chroni przed pojawieniem się rdzawego nalotu.
Fiat Stilo pod wieloma względami faktycznie przewyższa Volkswagena Golfa IV. Jest samochodem nowocześniejszym, ma obszerniejsze i bardziej przemyślane wnętrze oraz mniej kosztuje. Niestety, Golf wciąż pokonuje Stilo dzięki większej niezawodności, staranności wykonania, ekonomiczności oraz legendzie. A z legendami trudno walczyć.
Podobnie jak w przypadku poprzednika, Fiata Bravo i Brava, między hatchbackiem 3- i 5-drzwiowym występują spore różnice nadwoziowe i elementy blacharskie tyłu nie są zamienne. Spośród ciekawych wersji warto wymienić limitowaną edycję Schumacher z atrakcyjnym pakietem ospoilerowania i felgami aluminiowymi oraz uterenowiony model Stilo Multi Wagon Uproad z podwyższonym zawieszeniem.
Fiat Stilo: historia modelu
2001: Fiat Stilo zastępuje model Bravo/Brava.
2003: wersja kombi o nazwie Multi Wagon.
2004: wprowadzenie silnika 1.4, wycofanie wersji 1.2 i 1.8.
2003: nowe diesle 1.9/120 i 150 KM.
2007: zakończenie produkcji w Europie. Następcą jest ponownie model Bravo.
Fiat Stilo: typowe usterki i problemy
- Awarie elektroniki, np. czujnika obecności pasażera lub obwodu poduszek powietrznych.
- Usterki cewek zapłonowych Bosch.
- Częste sygnalizowanie błędów przez komputer, choć wszystko jest w porządku.
- Wielokrotnie przepalające się żarówki H7, których nie można wymienić samemu.
- Wycieki oleju z silnika.
Fiat Stilo: plusy
- Wysoki poziom wyposażenia standardowego.
- Ceny zakupu atrakcyjne na tle niemieckich konkurentów.
- Udane diesle JTD - dynamiczne i oszczędne.
Fiat Stilo: minusy
- Rozbudowana elektronika potrafi szwankować i irytować.
- Skrzynia Selespeed działa powoli i jest awaryjna.
- Niezbyt pewne prowadzenie.
Tekst: Jan Tyllo, zdjęcia: Robert Brykała
