Używane: Seat Leon, Honda Civic, Alfa 147

Alfa Romeo 147 od początku swojego istnienia aspirowała do klasy premium. Seat Leon II miał zabłysnąć za sprawą swojego "hiszpańskiego temperamentu". Ósma generacja Civica - wywołała trzęsienie ziemi w motoryzacyjnym świecie. Kosmiczna stylizacja przypomniała kierowcom, że Honda potrafi budować oryginalne samochody. Który z rywali jest najlepszym wyborem dla osoby poszukującej ekonomicznego auta do jazdy na co dzień?

Alfa Romeo 147 ma już ponad 11 lat, ale pod względem linii nadwozia wciąż dotrzymuje kroku znacznie młodszym konkurentom. Wiek konstrukcji odczujemy dopiero po zajęciu miejsca we wnętrzu włoskiego cacka.

Jest stylowe, ale ciasne. A na dodatek skrzypi, szczególnie zimą. Plusem 147 są bardzo przystępne ceny egzemplarzy używanych.

Seat Leon II debiutował 5 lat później jako połączenie niemieckiej techniki VW Golfa V, hiszpańskiego wykonania i włoskiej stylizacji (auto zaprojektował Walter da Silva). Leon II jest bardziej obszerny od Alfy. Do pełni szczęścia zabrakło nieco finezji w wykończeniu wnętrza. Wizualnie nie jest źle, ale odczuwalnie - tak sobie. Ponure wrażenie robi masywna konsola centralna, która straszy masą niewykorzystanego miejsca. Na szczęście po liftingu wygląda to nieco lepiej.

Honda Civic jest wyjątkową indywidualistką.

To najmłodszy i najdroższy samochód w zestawieniu. Jej twórca jest ponoć miłośnikiem "Gwiezdnych Wojen", a w rysunek nadwozia wpisano elementy z... Sokoła Millenium.

Szokująca linia kryje wyjątkowo funkcjonalne wnętrze, najlepsze w tym porównaniu. Gwarantuje najwięcej miejsca dla pasażerów. Mocnym punktem jest rekordowo duży i łatwo dostępny bagażnik.

Na polskich drogachSamochody kompaktowe są teoretycznie uniwersalne, ale w praktyce i tak większość czasu spędzają w miastach na dziurawych nawierzchniach. W takich warunkach najbardziej cierpi rasowa Alfa. Wielowahaczowe zawieszenie z przodu i z tyłu zostało opracowane z myślą o szybkiej autostradowej jeździe. W korkach nie będzie okazji ku temu, by docenić jego zestrojenie. Będzie natomiast czas na to, by wsłuchać się w stukot zużytych wahaczy, które są drogie i wytrzymują ok 30 tys. km.

Podwozie Seata łączy przyjemne z pożytecznym. Auto dobrze radzi sobie na autostradzie, a jednocześnie nie drenuje zbytnio kieszeni użytkownika. Prosty układ McPherson z przodu i wielowahaczowa, ale dość trwała konstrukcja z tyłu nie dają powodów do narzekania.

Podwozie Hondy łączy proste i bezobsługowe rozwiązania (tylna belka skrętna) z rozwiązaniami wyszukanymi (układ McPherson z rozbudowaną konstrukcją aluminiowych wahaczy). Generalnie jest taniej niż w przypadku Alfy, ale drożej w porównaniu z Seatem. Przed zakupem warto zwrócić szczególną uwagę na stan układu kierowniczego. Na rynku wtórnym dużą popularnością cieszą się kompletne przekładnie z elektrycznym wspomaganiem. Nie dzieje się to bez powodu.

SilnikiNajlepsze brzmienie gwarantują benzynowe silniki Alfy Romeo. Niestety, nie są ani ekonomiczne, ani trwałe. Historie o zerwanym pasku rozrządu, "wariatorach", czy zatartych panewkach zna prawie każdy miłośnik motoryzacji. Wyjątkową propozycją jest flagowa jednostka V6 z wersji GTA. To jeden z najlepszych silników widlastych, ale ze względu na ograniczoną przydatność w codziennej eksploatacji trudno go polecać. Naprawdę dużo pali.

Zaskakująco dobrze wypadają natomiast wersje wysokoprężne. Alfa Romeo 147 z silnikiem 1.9 JTD (we wszystkich wersjach mocy) lub nowszym - 1.9 JTD-M jest bardzo ciekawą propozycją.

Niesamowite wrażenie robi gama silnikowa Seata. Otwiera ją niezniszczalny silnik benzynowy 1.6 8V. Jest trwały, wystarczająco mocny (102 KM), tani w naprawach, a w razie potrzeby doskonale znosi przeróbkę na LPG. Wszystkie pozostałe propozycje benzynowe są adresowane do osób, które do radości z jazdy przywiązują większą wagę niż do wydatków na stacji benzynowej. Z rezerwą należy podchodzić do jednostek z bezpośrednim wtryskiem benzyny (FSI, TFSI). Są oszczędne, ale kosztowne w serwisowaniu. Jeśli jednak sięgniemy po typowo sportowe modele FR lub Cupra, można się z tym pogodzić.

Doskonałą opinią cieszą się silniki wysokoprężne 1.9 TDI we wszystkich wersjach mocy. Mało palą, są wystarczająco dynamiczne, ale niestety głośne.

Nie polecamy silników2.0 TDI PD - gwarantują doskonałą relację pomiędzy osiągami i zużyciem paliwa, ale często się psują. Doskonałym wyborem będą wprowadzone po liftingu diesle z zasilaniem common rail (1.6 TDI CR lub 2.0 TDI CR).

Honda słynie z doskonałych silników benzynowych. Te oferowane pod maską Civica potwierdzają jedynie powszechną opinię. Polecamy bardzo ekonomiczną jednostkę 1.4 (w obu wersjach mocy) lub dynamiczną 1.8. Klasą samą dla siebie jest wolnossący, 200-konny 2.0 (Type R), który nadaje się na każdą okazję - sprawdzi się zarówno podczas wyjazdu na zakupy, jak też na przejażdżce po torze Nürburgring. Szkoda, że silniki benzynowe Hondy nie przepadają za LPG.

Wysokoprężna alternatywa jest bardzo skromna. W ofercie jest tylko jeden silnik 2.2 i-CTDi. To świetna konstrukcja Hondy. W każdej kategorii zasługuje na maksymalną ocenę. Szkoda tylko, że jest to propozycja droga w zakupie i serwisowaniu. Szkoda także, że nie ma tańszej alternatywy.

Używane: Seat Leon II, Honda Civic VIII, Alfa Romeo 147 (czytaj artykuł)

PodsumowanieWyrafinowana Alfa jest z góry "skazana" na trzecie miejsce, ponieważ celuje głównie do miłośników włoskiej marki. Atutem Hondy Civic są świetne silniki benzynowe. Wadą - tylko jeden silnik wysokoprężny. Jest doskonały, ale nie każdego stać na zakup takiego egzemplarza i jego serwisowanie. Wygrywa "przeciętny" Seat Leon. Jest bardziej "uniwersalny" niż Alfa, a dzięki całej gamie diesli góruje nad Hondą. Szkoda tylko, że jednostki TDI PD nie pracują tak kulturalnie jak turbodiesle rywali.

Historia modelu2000: prezentacja modelu.2001: prezentacja wersji 5d.2004: modernizacja modelu (nowy przód, nowy zestaw wskaźników).2010: zakończenie produkcji.

Typowe usterki i problemy

• Szybkie zużycie wariatorów faz rozrządu w silnikach 1.6 (w wersji 120 KM), oraz 2.0 TS.
• Awaryjna skrzynia Selespeed.
• Usterki osprzętu elektrycznego (instalacja elektryczna z wiekiem kruszy się).
• Wahacze przednie zużywają się szybko i nie podlegają regeneracji.

Nadwozie i wnętrzeDobre zabezpieczenie antykorozyjne, ale przeciętna jakość dopasowania detali. Sytuacja poprawiła się po liftingu.

SilnikZa silniki wysokoprężne należy się piątka, za silniki benzynowe (z wyjątkiem V6) - dwójka. Ogólna ocena jest zatem średnia.

ZawieszenieTypowo sportowe nie sprawdza się na dziurawych drogach. Budzi uznanie wyłącznie wśród amatorów szybkiej jazdy.

Serwis, częściSzeroka sieć serwisowa, Koszty zależą od wersji silnikowej. Benzynówki są drogie, turbodiesle - mniej awaryjne i tańsze w naprawach.

Atuty modeluDobre zabezpieczenie antykorozyjne, bardzo bogate wyposażenie seryjne i opcjonalne, bardzo dobre silniki wysokoprężne, przystępne ceny egzemplarzy używanych, niskie ryzyko kradzieżowe, duża przyjemność prowadzenia.

Słabe stronyDość ciasne wnętrze i mały bagażnik, niska żywotność wielowahaczowego zawieszenia, awaryjne czterocylindrowe silniki benzynowe, wysokie zużycie paliwa silników benzynowych, niska jakość instalacji elektrycznej, duży spadek wartości, problemy z ewentualną szybką odsprzedażą.

Tego unikaj:

• Wersji benzynowych Twin Spark. Szybko zużywają się w nich panewki i rozrząd.
• Egzemplarzy z LPG. Zazwyczaj są w przeciętnym stanie technicznym.

Historia modelu2006: prezentacja modelu.2007: sportowa wersja Type R.2009: modernizacja modelu (nowa atrapa chłodnicy).2011: nowy model.

Typowe usterki i problemy

• Odpryskuje lakier (tylko wierzchnia warstwa), problem dotyczy maski. Na szczęście auto nie koroduje.
• Hałasują elementy plastikowe na podszybiu (zazwyczaj wystarczy sprawdzić plastikową osłonę nad mechanizmem wycieraczek).
• Usterki łańcucha rozrządu w silnikach wysokoprężnych 2.2 i-CDTi.

Nadwozie i wnętrzeBardzo wysoka jakość montażu, niezłe zabezpieczenie antykorozyjne, ale miejscami zbyt cienki lakier. Na masce szybko tworzą się odpryski.

ZawieszeniePozornie dość proste, ale w praktyce sprawia problemy. Chodzi o nietypową konstrukcję zawieszenia przedniego z aluminiowymi wahaczami.

SilnikOgólnie wszystkie silniki zasługują na uznanie. Szkoda tylko że benzynówki nie przepadają za LPG, a diesel jest tylko jeden i na dodatek drogi.

Serwis, częściTo najsłabsza strona Hondy, która wynika z małej popularności modelu na naszym rynku; wysokie ceny części, drogi serwis.

Atuty modeluDobre zabezpieczenie antykorozyjne, bardzo przestronne wnętrze, ekonomiczne i trwałe silniki benzynowe, bardzo dynamiczny i kulturalnie pracujący silnik wysokoprężny, niski spadek wartości.

Słabe stronyPrzeciętna jakość powłoki lakierniczej, ograniczona sieć serwisowa, w ofercie wysokoprężnej znajduje się tyko jeden silnik z górnej półki, który jest niestety drogi w zakupie i w serwisowaniu, brak prostego silnika benzynowego, który nadaje się do eksploatacji na LPG, ryzyko kradzieży.

Tego unikaj:

• Egzemplarzy, które mają instalację LPG bez układu lubryfikacji gniazd zaworowych
• Diesli bez historii napraw. Są zaawansowane technicznie i drogie w naprawach.

Historia modelu2005: prezentacja modelu.2006: sportowa wersja FR.2009: lifting; nieznacznie zmodernizowana deska rozdzielcza, nowa kierownica, oraz nowe zderzaki itp.

Typowe usterki i problemy

• Pękające głowice w silnikach wysokoprężnych 2.0 TDI.
• Awarie przepływomierzy w silnikach 1.9 TDI
• Awarie kompresora klimatyzacji we wszystkich wersjach silnikowych.
• Zanieczyszczenia układu wtryskowego w silnikach FSI.

Nadwozie i wnętrzeDobre zabezpieczenie antykorozyjne, dobra jakość lakieru, solidne wykonanie detali, niskie koszty napraw powypadkowych. 

ZawieszenieBardzo solidna konstrukcja, niskie koszty części i serwisowania, zaskakująco dobre właściwości jezdne, cicha praca na nierównościach.

SilnikW gamie silnikowej każdy znajdzie coś dla siebie. Przynajmniej jeden silnik benzynowy nadaje się do zasilania LPG. Trwałe diesle 1.9 TDI.

Serwis, częściPokrewieństwo konstrukcyjne z Volkswagenem i Skodą oznacza niskie koszty potencjalnych napraw i dobre zaopatrzenie w części.

Atuty modeluDobre zabezpieczenie antykorozyjne, bogate wyposażenie seryjne i opcjonalne, bardzo dobre silniki wysokoprężne, szeroka oferta silników benzynowych, z której każdy wybierze coś dla siebie (bardzo trały silnik 1.6 8V), pewne właściwości jezdne, niskie koszty serwisowania, olbrzymie zaplecze tanich części zamiennych (w wielu wypadkach można dokupić coś taniej w serwisach Skody).

Słabe stronyAwaryjne silniki 2.0 TDI, przeciętne wyciszenie wnętrza. (szczególnie przed liftingiem), przeciętna trwałość wycieraczek.

Tego unikaj:

• Wersji z bezpośrednim wtryskiem benzyny, szczególnie z instalacją LPG.
• Wersji 2.0 TDI PD. Ta jednostka jest niestety bardziej awaryjna od 1.9 TDI PD.

Jacek Ambrozik