Kia Sorento II. Poradnik kupującego: polecane wersje, największe wady

Czy da się kupić dużego, nawet 7-osobowego SUV-a za 30-50 tysięcy złotych? Jak najbardziej, jednym z kandydatów jest Kia Sorento II generacji, produkowana od 2009 do 2014 roku. Mimo krótkiego cyklu życia auto w 2012 roku przeszło face lifting, podczas którego zmieniono wygląd nadwozia (nowy kształt reflektorów, osłona chłodnicy, światła do jazdy dziennej LED) i uczyniono go nieco dłuższym i bardziej aerodynamicznym.

Rynek samochodów używanych nie jest przesadnie bogaty w ogłoszenia z Kią Sorento II generacji, a to dlatego, że auto nie zyskało takiej popularności jak Kia Sportage, która w wielu wypadkach spełniała wymagania kierowców w kwestii przestronności czy wyposażenia. Na portalach znajduje się około 20-30 aut w cenie do 50 tysięcy złotych, wśród nich zarówno egzemplarze z silnikami diesla jak i benzynowymi, zdarzają się też sprowadzone z USA (silnik benzynowy 2.4/177 KM lub 3.3, 3,5 V6/277/290 KM). Większość aut ma przebieg około 200 tys. km.

Kia Sorento rozpieszcza pasażerów w kabinie przestrzenią. Jeśli chodzi o opcjonalne miejsca w trzecim rzędzie, da się tam podróżować we względnie komfortowych warunkach, o ile tylko pasażerowie drugiego rzędu podsuną w przód kanapę. Wykończenie wnętrze nie jest tak dobre, jak w autach europejskich (jest mocno plastikowo), w dodatku tworzywa po latach potrafią skrzypieć. Kia Sorento II ma za to porządne wyposażenie, włącznie z kamerą cofania, z której obraz wyświetla się na małym ekranie na lusterku wstecznym czy dwustrefową klimatyzacją, a także skórzaną tapicerką i wentylowanymi fotelami (opcje). Nieźle wypada koreański SUV w kwestiach łatwości obsługi czy czytelności zegarów. Do dyspozycji (nie we wszystkich wersjach) kierowcy jest też centralny ekran multimediów o przekątnej 7 cali.

Dł./szer./wys. 4660 (4685 po FL)/1885/1710 mm

Rozstaw osi - 2700 mm

Pojemność bagażnika - 258 (wersja 7-osobowa)/530/2052 l

Dostępne były zarówno wolnossące jednostki benzynowe jak i turbodiesle, w wersjach z napędem przednim lub 4x4 (dołączany, z możliwością zablokowania po równo momentu obrotowego - działa przy niskich prędkościach do około 40 km/h). Klienci chętniej wybierali dobrze wyposażone odmiany z napędem 4x4. Na europejskim rynku dostępne były dwa silniki benzynowe, oba o pojemności 2.4 litra. Przed face liftingiem oferowano jednostkę o mocy 172 KM, po face liftingu wprowadzono silnik z bezpośrednim wtryskiem paliwa (oznaczenie GDI) o mocy 192 KM. Nie są one najlepszym wyborem do tego auta, bo brakuje im momentu obrotowego, a osiągi zapewniają tylko przeciętne. Okazują się za to dość oszczędne.

Lepszym wyborem będzie 2,2-litrowy diesel CRDi o mocy 197 KM, który wyposażono w dwumasowe koło zamachowe, filtr DPF i rozrząd napędzany łańcuchem. Niestety każdy z tych elementów jest potencjalnie awaryjny, szczególnie problematyczny może okazać się ten ostatni, który potrafił rozciągnąć się już przy 100 tys. km przebiegu. Warto przed zakupem ten element skontrolować oraz dbać o wymianę oleju co maksymalnie 15 tysięcy km. W ofercie był też słabszy diesel 2.0 o mocy 150 KM, który jest chwalony za dobrą kulturę pracy, niezłe osiągi i niskie spalanie, na rynku jest jednak rzadko spotykany.