Są nowe zasady parkowania na chodniku. Skądś je już znamy

W poniższym wideo bardzo dokładnie wyjaśniliśmy różnicę między drogą dla pieszych a chodnikiem. Mimo zmian legislacyjnych, mówiąc o chodniku, wciąż mamy na myśli tę część drogi, którą od jezdni oddziela np. krawężnik, czyli pas, po którym chodzą piesi i na którym stoją zaparkowane samochody. Na potrzeby tego artykułu, by lepiej zobrazować obowiązujące zasady, chodnikiem będziemy nazywać całą drogę dla pieszych.

Warto podkreślić, że niedawne zmiany nazewnictwa wokół chodników, tak naprawdę nie zmieniły zasad regulujących kwestie postoju. Modyfikacjom uległa jedynie nomenklatura.

Wbrew doniesieniom, które pojawiły się we wrześniu przy okazji zmiany przepisów i odświeżenia taryfikatora mandatów, parkowania na chodniku nikt nie zabronił. Kwestię tę reguluje art. 47 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Można w nim wyczytać wyraźnie, że zatrzymanie pojazdu na chodniku jest możliwe, ale pod pewnymi warunkami. 

Podstawowe czynniki, które decydują o tym, czy można zaparkować na danym chodniku, to:

• ilość miejsca pozostawionego pieszym, 
• dopuszczalna masa całkowita pojazdu, 
• stosowanie się do znaków drogowych.

Przepisy nie pozostawiają wątpliwości: jeżeli chodnik jest węższy niż 1,5 metra, nie można stanąć na nim nawet jednym kołem. Jeśli jest szerszy, parkowanie jest dozwolone, ale wyłącznie w sytuacji, gdy dla pieszych wciąż pozostanie przestrzeń o szerokości co najmniej 1,5 metra.

Warto zwrócić uwagę, że przepis zaznacza, że takie parkowanie jest możliwe, o ile nie utrudnia ruchu pieszym. Oznacza to, że zostawimy ustawowe 1,5 metra dla pieszych, ale postawimy auto np. na bardzo uczęszczanym chodniku w centrum miasta, policjant powołując się na utrudnianie ruchu pieszym, wciąż będzie miał prawo zalecić odholowanie pojazdu i ukarać kierowcę mandatem.

Kwestię związaną z parkowaniem przy skrzyżowaniach lub w okolicach przejść dla pieszych również regulują przepisy. Oprócz nieutrudniania przejścia pieszym, kierujący ma obowiązek zapewnić odpowiednią widoczność innym uczestnikom ruchu drogowego. Oznacza to, że samochodu nie można postawić bliżej niż 10 metrów od skrzyżowania ani przejścia dla pieszych. Wyjątek stanowią drogi jednokierunkowe, na których można zaparkować bezpośrednio za przejściem, bo nie ma ryzyka, że w ten sposób ograniczymy widoczność innym uczestnikom ruchu.

Jeśli chcemy zaparkować na terenie, który przy wjeździe oznaczony był charakterystycznym znakiem D-40, przedstawiającym dom, pojazd, i dwie postaci (znak strefy zamieszkania), tam parkować można wyłącznie w miejscach do tego wyznaczonych. Tu szerokość chodnika nie ma znaczenia. Jeśli nie ma na nim wyznaczonego miejsca postojowego, parkowanie jest tam zabronione - reguluje to art. 49 ust. 2 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Co więcej, ustęp ten wymienia jeszcze co najmniej dwie sytuacje, w których parkowanie jest zabronione niezależnie od tego, czy dotyczy strefy zamieszkania. Chodzi o:

• miejsce utrudniające wjazd lub wyjazd, w szczególności do i z bramy garażu, parkingu lub wnęki postojowej
• miejsce utrudniające dostęp do innego prawidłowo zapakowanego pojazdu lub wyjazd tego pojazdu.

I o tym też musimy pamiętać.

Ustawa Prawo o ruchu drogowym precyzuje, że parkowanie na chodniku przy zachowaniu zasad wymienionych wcześniej, możliwe jest tylko jeśli dopuszczalna masa całkowita pojazdu jest niższa niż 2500 kg. Warto to sprawdzić, bo warunku tego nie spełniają nie tylko auta dostawcze, ale także luksusowe limuzyny, duże SUV-y, a także część aut elektrycznych. O tym, jaka jest dopuszczalna masa całkowita naszego pojazdu, przekonamy się, odszukując w dowodzie rejestracyjnym wartość wpisaną w pole F2.

Grzywna za nieprawidłowe parkowanie na chodniku to 100 zł. Kierowca popełniający to wykroczenie musi też liczyć się z dopisaniem do konta dwóch punktów karnych. Co więcej, jeśli policjant uzna, że nieprawidłowo zaparkowany samochód stanowi zagrożenie albo utrudnia ruch, może zalecić jego odholowanie.