O tych znakach mało kto wie. Bardzo trudno je spotkać na drogach
Infrastruktura drogowa obejmuje nie tylko tradycyjnie oznakowanie pionowe i poziome czy sygnalizację świetlną. W kilku sytuacjach możemy mieć do czynienia ze znakami dźwiękowymi lub wibracyjnymi – jako kierowcy lub piesi.
Oznakowanie drogowe to główny sposób, w jaki kierowcy mogą odczytywać zasady ruchu drogowego. Znaki dzielimy na kilka głównych kategorii:
- Znaki pionowe posiadają maszt i tablicę, a umieszczane są na poboczach lub pylonach nad jezdnią. Przykładowe znaki pionowe: zakazu, nakazu, ostrzegawcze, informacyjne.
- Znaki poziome namalowane są na powierzchni jezdni, Mogą przybierać formę linii, strzałek lub symboli, a oznaczają to samo co znaki pionowe. Przykładowe znaki poziome: linie wyznaczające pasy ruchu, strzałki kierunkowe.
- Sygnały świetlne sterują ruchem pojazdów, autobusów, pieszych i rowerzystów. Różne rodzaje sygnalizatorów skierowane są dla różnych typów uczestników ruchu. Mają priorytet nad znakami pionowymi i poziomymi. Przykładowe sygnały świetlne: czerwone, żółte, zielone światło, strzałki kierunkowe.
- Sygnały dawane przez osoby uprawnione to najważniejszy typ znaków, mający priorytet nad pozostałymi. Wydawane przez są przez funkcjonariuszy policji, ITD, straży miejskiej, żandarmerii wojskowej, pracowników drogowych po ukończeniu specjalnego kursu. Przykładowe sygnały: gesty ręką, sygnały dźwiękowe.
- Sygnały dźwiękowe lub wibracyjne to urządzenia emitujące dźwięki lub wibracje umieszczone na drodze. Informują o zagrożeniach lub utrudnieniach. Przykłady: sygnały dźwiękowe na przejściach dla pieszych, urządzenia wibracyjne dla osób niewidomych.
Znaki dźwiękowe i wibracyjne
Właśnie ta ostatnia kategoria znaków jest dość rzadko spotykana, choć nie mniej ważna. Zwykle tego typu oznakowanie ma pomóc zorientować się mniej chronionym uczestnikom ruchu z ograniczeniami (osobom niepełnosprawnym na przejściach). Jest też umieszczana w miejscach newralgicznych i szczególnie niebezpiecznych, jako uzupełnienie znaków pionowych (przejazdy kolejowe). Do oznakowania wibracyjnego można też zaliczyć np. linie poziome z wypustkami, które mają wibracjami ostrzec kierowcę o tym, że zjeżdża z wyznaczonego pasa ruchu. Przede wszystkim jednak oznakowanie dźwiękowe, w postaci nagranego głosu lub sygnałów, przeznaczone jest dla pieszych niedowidzących lub niewidomych. Dzięki odpowiednim dźwiękom lub komunikatom mogą oni bezpiecznie pokonywać przejścia dla pieszych. Czasem oznakowanie dźwiękowe uzupełnione jest też przez sygnalizację wibracyjną, którą zwiększa bezpieczeństwo osób niedosłyszących i niewidomych.
Innym miejscem, gdzie mamy do czynienia z sygnalizacją dźwiękową jest przejazd kolejowy. Informuje ona o tym, że zapory zostały zamknięte i ostrzega o nadjeżdżającym pojeździe szynowym. Tego typu dzwony można spotkać też czasem na przejazdach kolejowych przeznaczonych dla rowerzystów i pieszych.
Zupełnie innym rodzajem sygnalizacji dźwiękowej są sygnały wysyłane przez pojazdy uprzywilejowane. Warto pamiętać, że kierowca takiego auta musi mieć włączone światła mijania lub drogowe. Jeśli chodzi o sygnalizację dźwiękową, którą każdy samochód powinien mieć, czyli klakson, to sposób jego używania zawarty jest w ustawie Prawo o ruchu drogowym: kierowca nie może nadużywać sygnału dźwiękowego, a używanie go w terenie zabudowanym jest zabronione, chyba, że jest to konieczne w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem. Ciekawy jest też zapis, że w czasie mgły kierowca jest zobowiązany podczas wyprzedzania lub omijania nadawać krótkie sygnały dźwiękowe.
Mandaty za lekceważenie sygnalizacji dźwiękowej
Najbardziej popularne wykroczenia związane ze zlekceważeniem sygnalizacji dźwiękowej to te na przejściach dla pieszych (mandat od 200 do kilku tysięcy zł w przypadku stworzenia zagrożenia w ruchu lądowym) oraz na przejazdach kolejowych. W tym drugim wypadku mandat wynosi 2000 zł, a na konto kierowcy trafia 15 punktów. W przypadku recydywy (powtórne złamanie przepisu w ciągu dwóch lat) mandat jest podwójny.
