Strefa ruchu, strefa zamieszkania i droga wewnętrzna. Ważne różnice
Strefa ruchu, strefa zamieszkania i droga wewnętrzna to trzy różne obszary dróg, na których obowiązują inne zasady - kierowcy powinni pamiętać między innymi o przepisach dotyczących parkowania czy ustępowania pierwszeństwa, a także o obowiązującym na danym obszarze ograniczeniu prędkości. Pomyłka może okazać się kosztowna i skończyć na przykład odholowaniem nieprawidłowo zaparkowanego samochodu.
O wjeździe na teren strefy zamieszkania, strefy ruchu oraz drogi wewnętrznej informują kierowców odpowiednie znaki. Choć strefa zamieszkania i strefa ruchu mogą wydawać się podobne, to jednak rządzą się swoimi prawami. Oba obszary służą poprawie bezpieczeństwa i komfortu mieszkańców, jednak różnią się zasadami funkcjonowania.
Strefa ruchu obejmuje drogi niepubliczne, należące do prywatnych właścicieli lub zarządców, jak osiedla mieszkaniowe, tereny wokół centrów handlowych czy zamknięte uliczki w zabytkowych częściach miasta. Natomiast strefa zamieszkania wyznaczana jest na drogach publicznych, dostępnych dla wszystkich, występując w dzielnicach mieszkalnych, na osiedlach i w centrach miast. W centrach miast czy na terenach osiedli często występuje też strefy ograniczonej prędkości - obowiązujące na terenie całej strefy ograniczenie pojawia się na znaku tylko przy wjeździe do niej, a progi zwalniające nie muszę być oznaczone.
Zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym, strefa zamieszkania to obszar ze szczególnymi zasadami ruchu, oznaczony znakiem D-40. W tej strefie piesi mają pierwszeństwo i mogą poruszać się całą szerokością jezdni, a pojazdy muszą przestrzegać ograniczenia prędkości do 20 km/h. Parkowanie jest dozwolone wyłącznie w wyznaczonych miejscach, a za nieprzestrzeganie tego przepisu grozi mandat w wysokości 100 zł i dwa punkty karne. Nieustąpienie pierwszeństwa pieszemu wiąże się z mandatem 1,5 tys. zł i 10 punktami karnymi, a w przypadku recydywy kwota wzrasta do 3 tys. zł. Koniec strefy oznacza znak D-41. Ważne, aby pamiętać, że wyjeżdżając ze strefy zamieszkania kierowcy muszą ustąpić pierwszeństwa wszystkim innym pojazdom.
Strefa ruchu, oznaczona znakiem D-52, to obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, gdzie obowiązują standardowe przepisy ruchu drogowego. Kierowcy i piesi muszą stosować się do wszystkich zasad Kodeksu Drogowego, w tym znaków, sygnalizacji i zasad pierwszeństwa. Parkowanie na chodniku jest dozwolone, o ile nie ma zakazu. Koniec strefy oznacza znak D-53. Strefy ruchu wyznacza się, by na danym terenie, na przykład parkingu przy sklepie, kierowców obowiązywały przepisy ruchu drogowego.
Droga wewnętrzna to prywatny teren, na którym właściciel nie wyznaczył strefy ruchu. Jest zazwyczaj oznaczona tabliczką "droga wewnętrzna" i nie obowiązują na niej zasady ruchu drogowego, choć mogą być wprowadzone przez właściciela - na przykład poprzez znaki zakazujące parkowania czy te wskazujące na obowiązujące ograniczenie prędkości. W teorii jednak po drogach wewnętrznych, na przykład tych wokół firm czy na prywatnym terenie można jeździć bez prawa jazdy, świateł czy pasów.
Co istotne, przy wyjeździe z drogi wewnętrznej należy ustąpić pierwszeństwa innym pojazdom. W przypadku, gdy poruszamy się główną drogą, która krzyżuje się z drogą wewnętrzną należy pamiętać, że takie przecięcie się nie jest uznawane za skrzyżowanie - nie "kasuje" ono więc na przykład ograniczenia prędkości.
