Prawo jazdy kat. B+E pozwala na wiele. Kierowcy nie wiedzą o tych możliwościach

Po drogach publicznych ciągnikiem rolniczym można jeździć tylko z odpowiednimi uprawnieniami. Kategoria T to podstawowy dokument uprawniający do prowadzenia traktora zarówno samego, jak i z maszynami rolniczymi czy przyczepami. Co ważne - dotyczy to również krótkich przejazdów między polami czy dojazdu do skupu płodów rolnych. Na własnym terenie, w obrębie gospodarstwa, sytuacja wygląda inaczej. Teoretycznie można poruszać się bez uprawnień, ale tylko jeśli nie przekraczamy granic swojej posesji. W praktyce większość rolników i tak decyduje się na zrobienie kategorii T, bo trudno dziś gospodarować bez konieczności wyjazdu na drogę.

Posiadacze prawa jazdy kategorii B mogą legalnie prowadzić ciągnik rolniczy, ale z pewnymi ograniczeniami. Kategoria B uprawnia do jazdy samym traktorem, bez żadnych przyczep. To rozwiązanie sprawdza się przy okazjonalnym użytkowaniu, na przykład podczas pomocy w gospodarstwie rodziców.

Jeśli potrzebujemy ciągnąć przyczepy, konieczna jest kategoria B+E. Daje ona pełne uprawnienia do jazdy ciągnikiem z jedną lub dwoma przyczepami. Warto pamiętać, że prawo jazdy B+E można zdobyć dopiero po ukończeniu 18 lat, podczas gdy kategorię T już od 16 roku życia.

Droga do uprawnień na traktor rozpoczyna się od spełnienia podstawowych warunków. Kandydat musi mieć ukończone 16 lat, choć kurs można rozpocząć już 3 miesiące wcześniej. Niezbędne jest zaświadczenie lekarskie potwierdzające brak przeciwwskazań do kierowania pojazdami. Kurs teoretyczny i praktyczny trwa łącznie 50 godzin - 30 godzin teorii i 20 godzin praktyki. Zajęcia teoretyczne obejmują przepisy ruchu drogowego, budowę ciągnika i zasady bezpiecznej eksploatacji. Część praktyczna to nauka manewrów na placu oraz jazda w ruchu drogowym.

Test teoretyczny składa się z 32 pytań podzielonych na dwie części. Pierwsza część to 20 pytań podstawowych z odpowiedziami TAK/NIE. Druga część zawiera 12 pytań specjalistycznych z trzema opcjami odpowiedzi. Każde pytanie ma przypisaną różną wagę punktową w zależności od ich znaczenia dla bezpieczeństwa. Do zdania egzaminu potrzeba minimum 68 punktów z 74 możliwych. Na rozwiązanie testu kandydat ma 25 minut. System komputerowy losuje pytania, a cofnięcie się do poprzednich pytań jest niemożliwe. Filmy instruktażowe wyświetlane są tylko raz.

Część praktyczna rozpoczyna się od zadań na placu manewrowym. Egzaminator losuje komputerowo zadania spośród: przygotowania do jazdy, jazdy przodem i tyłem, parkowania skośnego i prostopadłego oraz ruszania pod górę. Każde zadanie trzeba wykonać płynnie i bezpiecznie. Po zaliczeniu placu następuje jazda w ruchu drogowym z przyczepą. Trasa obejmuje różne sytuacje drogowe - skrzyżowania, przejazdy kolejowe, włączanie się do ruchu. Egzaminator ocenia przestrzeganie przepisów, technikę jazdy i zachowanie bezpieczeństwa.

Ceny kursów na kategorię T znacznie się różnią w zależności od regionu. W miastach wojewódzkich kurs kosztuje średnio 2,5-3 tys. zł. Szkoły rolnicze oferują swoim uczniom zniżki, często kurs kosztuje tam poniżej 1,5 tys. zł.Do ceny kursu należy doliczyć opłaty urzędowe: badanie lekarskie (150-300 zł), egzamin teoretyczny (zwykle około 50 zł), egzamin praktyczny (najczęściej około 200 zł, choć cena egzaminu zależy od danego WORD-u) oraz wydanie prawa jazdy (100 zł).

Kombajn zbożowy to pojazd wolnobieżny, który nie wymaga specjalnej kategorii prawa jazdy. Wystarczy posiadać uprawnienia kategorii B, T, C1, C, D1 lub D. Warto pamiętać, że przepisy dotyczą poruszania się po drogach publicznych. Podczas pracy na polu, poza drogami, formalnie nie są wymagane żadne uprawnienia.