Używana Skoda Octavia III. Najlepsze wersje i silniki, typowe usterki

Standardowo już dla Skody, Octavia III, kiedy debiutowała pod koniec 2012 roku, była samochodem, który starał się być gdzieś między klasami - mimo kompaktowej konstrukcji na płycie MQB (czyli tej z Golfa) auto oferuje bagażnik i wnętrze, które nawet dziś znacznie odbiegają od tego, co w kompakcie o standardowych rozmiarach.

O liczbach jednak za chwilę, bo Octavia III wnosiła też powiew świeżości w kwestii wyglądu. Po dość nudnej poprzedniczce, auto, zaprojektowane przez Josefa Kabana, było ciekawsze m.in. ze względu na przetłoczenia nadwozia, nowe reflektory i osłonę chłodnicy, a także bardziej nowoczesną kabinę. Na plus trzeba jej policzyć także wygodną obsługę, ale już po latach okazuje się, że elementy do wykończenia wnętrza nie są wcale takie dobre - plastiki się rysują, zdarzają się dźwięki trzeszczących elementów.

Poniżej lista odmian wyposażenia Octavii III:

Poza nimi Octavia dostępna była też w wersjach RS (usportowiony wariant z silnikami 2.0 TSI lub 2.0 TDI o mocy od 184 do 245 KM) oraz jako Scout, czyli odmiana o o uterenowionym charakterze, tylko w wersji kombi. Bogatsze wersje, szczególnie Laurin & Klement, mogły mieć lepiej wykończone, dwukolorowe kabiny, także ze skórzaną tapicerką, w tańszych wersjach dominowały plastiki o przeciętnym wyglądzie. Wiele podobieństw, takich jak przełączniki i pokrętła czy ekran, to w zasadzie elementy żywcem wyjęte z Golfa, generalnie jednak kabina Octavii nie prezentowała tak wysokiego poziomu wykończenia.

Dobra informacja to ta, że do Octavii trafiły albo zupełnie nowe jednostki (1.2 lub 1.4 TSI serii EA211) albo te, które zostały przekonstruowane tak, by nie dochodziło w nich do awarii (1.8 i 2.0 TSI EA888). Unikalibyśmy najsłabszych wariantów, jeśli chcemy wykorzystywać auto jako rodzinne - 105-, 110- i, szczególnie, 86-konne 1.2 TSI nadają się do spokojnej jazdy, potrafią być oszczędne, ale przy wyższych prędkościach mogą zużyć sporo paliwa. Lepiej wybrać odmianę 1.4 TSI o mocy 140/150 KM, która łączy niski apetyt na paliwo z dobrymi osiągami.

Rozrząd w tych silnikach napędzany jest już paskiem zębatym, a nie łańcuchem. Łańcuchowy napęd jest nadal w mocniejszych odmianach 1.8 i 2.0, ale dzięki przekonstruowaniu nie biorą już oleju. Od 2016 roku silniki 1.2 zastąpiono 3-cylindrową jednostką 1.0 TSI o mocy 115 KM. To udana konstrukcja, ale tylko dla kogoś, komu na drodze się nie spieszy i jeździ raczej sam. Rok później dodano także silnik 1.5 TSI ACT(150 KM), w którym dla ekonomii jazdy przy wolnej jeździe pracowały tylko dwa cylindry.

Silniki wysokoprężne są oszczędne, trwałe i godne polecenia - niezależnie od tego, czy mówimy o słabszych wariantach 1.6 TDI (90, 105, 110 lub 115 KM) czy o 2.0 TDI (150/184 KM). W tym pierwszym czasem dochodzi do awarii termostatu (w ASO wymiana kosztuje 500 zł), w 2.0 TDI dochodzi do przepalenia się uszczelek pod głowicą (koszt - 3000 zł).

I w benzyniakach i w dieslach mechanicy radzą, by wymieniać olej częściej niż sugeruje to producent - czyli najlepiej co 15 tys. km. Także przebieg do wymiany rozrządu lepiej skrócić (w dieslach) do 150-180 tys. km. Warto tu wspomnieć także o skrzyniach biegów, w których dochodzi albo do awarii łożysk (skrzynie mechaniczne) albo do usterek mechatroniki czy awarii wielopłytkowego sprzęgła (DSG). Koszty mogą być różne, od 2 do 8 tys. zł.

Octavia III to najbardziej szeroko reprezentowana generacji modelu na największych portalach ogłoszeniowych. Ponad połowa aut to wersje kombi, najczęściej z silnikiem Diesla (1.6 TDI). Najtańsze egzemplarze kosztują nieco ponad 20 tysięcy złotych, ale najczęściej mają na karku przejechane 250-400 tys. km. Auta z ostatnich roczników, po face liftingu (2017-2020), są wyceniane nawet na 120 tys. zł (wersje RS). 150-konne odmiany po face liftingu kosztują 70-80 tys. zł, wersje sprzed zmian można mieć za około 40-50 tys. zł. Diesle 2.0 TDI kosztują podobnie, choć zazwyczaj mają wyższe przebiegi.

Używana Skoda Octavia III - plusy

Używana Skoda Octavia III - minusy

Skoda Octavia 1.4 TSI lub 2.0 TDI