30 lat rekordu Mercedesa 190 na torze Nardò
W sierpniu 1983 r. trzy Mercedesy 190 E 2.3-16 pobiły na włoskim torze Nardò światowe rekordy prędkości na dystansie 25 tys. km, 25 tys. mil i 50 tys. km.
Pokonanie dystansu 50 tys. km zajęło Mercedesowi 201 godzin, 39 minut i 43 sekund. Po drodze model ustanowił jeszcze dwa światowe rekordy na dystansie 25 tys. km oraz 25 tys. mil i uzyskał jeszcze dziewięć innych wyróżnień w swojej klasie.
Łącznie na tor Nardò wyjechały trzy egzemplarze nowej, sportowej wersji Mercedesa 190 (typoszereg W 201). Oficjalny 190 E 2.3-16 debiut nastąpił cztery tygodnie później, podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie.
"190" przez dziewięć dni musiały zmagać się z temperaturą powietrza sięgającą 40 stopni Celsjusza. Ich specyfikacja techniczna praktycznie nie różniła się od seryjnej. 2,3-litrowe silniki benzynowe pracowały jak w przysłowiowym zegarku. Moc 185 KM (136 kW) w połączeniu z modyfikacjami aerodynamicznymi wystarczyła, by samochody mogły rozwinąć prędkość około 250 km/h. Biorąc pod uwagę, że jednostki niemal ciągle utrzymywały obroty na poziomie 6000 obr./min, zużycie paliwa nieznacznie przekraczające 22 l/100 km można uznać za całkiem rozsądne.
Podczas gdy 4-cylindrowy silnik M 102 z dwoma wałkami rozrządu i czterema zaworami na cylinder był przeznaczony do produkcji seryjnej, jego system zasilania i zapłon zostały dostosowane do szczególnych warunków pracy - długotrwałej jazdy pod wysokim obciążeniem. Z wersji produkcyjnej pochodziły sprzęgło, 5-biegowa skrzynia manualna oraz chłodnica. Ze względu na wystarczający przepływ powietrza przy wysokich prędkościach zdemontowano jednak wentylator. Zainstalowano też sterowaną częściowo przez kierowcę żaluzję. Zapewniała ona właściwą temperaturę eksploatacyjną podczas chłodniejszych nocy, a przy okazji ograniczała opór aerodynamiczny. Grill zasłonięto łatwym do zdemontowania ekranem, zapobiegającym blokowaniu się kanałów powietrznych, natomiast plastikowe nakładki chroniły przednie lampy przed gromadzeniem się pozostałości owadów oraz uszkodzeniami. Ponieważ jazda po pochyłym, kołowym torze nie generowała niemal żadnych sił poprzecznych, zrezygnowano z montażu wspomagania kierownicy.
Poza analizą trwałości materiałów grupa badawcza z ówczesnego koncernu Daimler-Benz AG wykorzystała długodystansowe przejazdy do przeprowadzenia testów z dziedziny psychologii ruchu drogowego. Po raz pierwszy możliwe było dokonanie pomiarów zmęczenia kierowców w ściśle określonych warunkach, a tym samym - uzyskanie miarodajnych wyników.
Zespół kierowców i załoga Mercedes-Benz nie pierwszy raz gościli na mierzącym 12,6 km torze Nardò. To tutaj wszystkie nowe modele przechodziły wymagające testy przedprodukcyjne. W latach 1976-1979 roku napędzane jednostkami benzynowymi i wysokoprężnymi egzemplarze modelu C 111 pobiły na Nardò dwa światowe i dziesięć długodystansowych rekordów.
Mercedes-Benz 190 E 2.3-16, 1983-1988
Silnik: 4-cylindrowy, benzynowy, 4 zawory na cylinder
Pojemność: 2299 ccm
Moc maks.: 185 KM (136 kW)
Prędkość maksymalna: 230 km/h (ECE), od września 1985 r.: 225 km/h (220 km/h z katalizatorem)
Przyspieszenie 0-100 km/h: 7,5 s (ECE), od września 1985 r.: 8,2 s (8,5 s z katalizatorem)
msob
