50 lata Opla Kadetta B

Powiedziawszy A, trzeba było powiedzieć B. W 1965 roku nowy Kadett B zastąpił swojego udanego poprzednika, czyli Kadetta A. Następca pierwszego powojennego Kadetta był od niego o 18 centymetrów dłuższy, a więc mierzył 4 metry, i od samej premiery rynkowej był dostępny w trzech wersjach nadwozia: jako 2- lub 4-drzwiowy sedan, oczywiście ponownie jako kombi CarAvan i jako eleganckie coupé.

Inspiracją dla sylwetki coupé były niewątpliwie samochody z nadwoziem typu fastback, takie jak amerykański Chevrolet Chevelle. Spłaszczony, łagodnie opadający tył dodawał sylwetce dynamiki i stanowił zapowiedź szybkiej jazdy. Trzy szczeliny wentylacyjne w słupku C zapisały się w historii motoryzacji: dziś egzemplarze z tym detalem, zwane "coupé ze skrzelami" są szczególnie poszukiwane i osiągają wysokie ceny.

Kadett B z silnikiem o pojemności 1 litra

W celu dopasowania jednostki napędowej do sportowej stylistyki nadwozia jej moc podniesiono o 5 KM. Średnicę cylindra powiększono o 3 mm, a zmodyfikowany w ten sposób czterocylindrowy silnik miał pojemność 1 078 cm³ i osiągał moc 45 KM. Dostępny był także silnik 1.1 l S o wyższym stopniu sprężania i mocy 55 KM. W 1966 roku ofertę poszerzono o dwugaźnikową wersję silnika o krótkim skoku tłoka i mocy 60 KM.

Flagowym silnikiem była pochodząca z Rekorda C czterocylindrowa jednostka 1.9 l o mocy 90 KM wprowadzona w 1967 roku wraz z rajdową wersją Kadetta B. Silnik ten montowano również w bogato wyposażonym i ekskluzywnym Oplu Olympia, który od Kadetta różnił się także detalami stylistycznymi, takimi jak osłona chłodnicy zachodząca na błotniki.

Oprócz wersji z klasyczną czterobiegową przekładnią od 1968 roku Kadett był również dostępny z trzystopniową automatyczną skrzynią biegów, co wówczas było dość niezwykłe w pojazdach z tego segmentu. Początkowo tę skrzynię automatyczną oferowano tylko z silnikami 1.7 l i 1.9 l. Po roku również nabywcy Kadettów z silnikiem 1.1 l o mocy 60 KM mogli uniknąć konieczności ręcznej zmiany przełożeń. Nowością w przypadku kompaktowego modelu z Bochum była instalacja elektryczna 12 V — konkurencja z Kolonii, Wolfsburga i Monachium nadal stosowała instalacje 6 V.

Wtedy też Kadett po raz pierwszy otrzymał homologację jako samochód pięciomiejscowy. Dotyczyło to jednak tylko obu wersji sedan — modele coupé nadal rejestrowano jako samochody czteromiejscowe. Wydłużenie nadwozia przełożyło się głównie na powiększenie przedziału pasażerskiego, natomiast pojemność bagażnika wzrosła o 12% do 337 litrów (pomiar według normy Niemieckiego Stowarzyszenia Branży Motoryzacyjnej, VDA).

Kadett B odniósł natychmiastowy sukces. W pierwszym roku wyprodukowano ponad 105 000 egzemplarzy. Sukces przeniósł się także poza granice Niemiec — około 50% produkcji trafiało na eksport. Kadetta można było spotkać na drogach 120 krajów, dlatego nawet jeżeli oficjalnie nie miał on statusu modelu globalnego, był naprawdę międzynarodowym samochodem.

Opel Rallye Kadett seryjnym zwycięzcą

Na długo przed pojawieniem się VW w klasie GTI wprowadzony w 1966 roku Rallye Kadett był prekursorem wszystkich kompaktowych samochodów sportowych. Atrakcyjne coupé z czarną matową pokrywą silnika i bocznymi pasami było początkowo dostępne z dwugaźnikową wersją silnika 1.1 l o mocy 60 KM, a od 1967 roku także z silnikiem 1.9 l.

Warto wspomnieć, że matowa pokrywa silnika nie była zabiegiem stylistycznym, ale miała przeciwdziałać oślepianiu kierowcy przez promienie słoneczne odbijające się od powierzchni metalu — problem ten zauważono właśnie podczas rajdów.

Silnik o mocy 90 KM rozpędzał coupé do 170 km/h, a sportowe zawieszenie zapewniało dodatkowy margines bezpieczeństwa. Dzięki sportowemu wyposażeniu i bardzo dobrym właściwościom jezdnym Rallye Kadett doskonale sprawdzał się w amatorskim sporcie samochodowym. Dzięki zwycięstwom na wszystkich rodzajach nawierzchni przyciągał uwagę w kraju i zagranicą. Lista tych zwycięstw jest imponująca: oferowany w przystępnej cenie Rallye Kadett święcił triumfy w Rajdzie Stuttgart-Lyon-Charbonnières, Rajdzie Hesji, Rajdzie Trifels i Tour de Luxembourg. Günther Irmscher, mechanik i kierowca rajdowy współpracujący z firmą Opel, wygrał nim Tour d’Europe w 1967 roku. W tym samym roku na koncie Kadetta odnotowano jeszcze jeden, wówczas bezprecedensowy sukces: klasowe zwycięstwo zespołu Lambart/Vogt w Rajdzie Monte Carlo.

O popularności i powodzeniu Rallye Kadetta w sporcie samochodowym świadczą statystyki z 1968 roku: w 238 imprezach model ten odniósł 222 klasowe zwycięstwa oraz zdobył 345 złotych i 287 srebrnych medali.

Olympia, czyli bardziej elegancka odmiana Opla Kadetta

Opel okazał się również pionierem w segmencie pojazdów niszowych, prezentując Olympię A opartą na Kadetcie B. "Olympia to konsekwentna kontynuacja udanej koncepcji zastosowanej w modelu Kadett, przeniesiona na wyższy poziom" — napisano w ówczesnej informacji prasowej opublikowanej przez firmę Opel. "Przy identycznych kompaktowych wymiarach nadwozia, Olympia zachwyca właściwościami jezdnymi, znakomitym wyposażeniem i wysokim komfortem jazdy". Producent z Rüsselsheim nie pomylił się: w latach 1967-1970 Olympię A kupiło ponad 80 000 klientów. Luksusowe coupé było dostępne z silnikami o mocy 60, 75 i 90 KM, a wzbogacone wyposażenie obejmowało specjalną miękką wykładzinę podłogową oraz deskę rozdzielczą wykończoną materiałem "doskonale imitującym prawdziwe drewno". Zachodząca na błotniki zmodyfikowana osłona chłodnicy z chromowaną listwą, prostokątne reflektory oraz powiększone szyby boczne podnosiły wizualną atrakcyjność nadwozia.

Do lipca 1973 roku wyprodukowano łącznie 2,6 miliona egzemplarzy Kadetta B. Zróżnicowana gama wersji oraz liczne możliwości stylizacji były wzorem dla branży motoryzacyjnej, a modelem Rallye Kadett firma Opel spopularyzowała segment sportowych samochodów kompaktowych.