Rekord C czyli „Czarna wdowa”. Pamiętasz takie auto?

Producent z Rüsselsheim rozpoczął ten powrót od rozegrania pierwszego wyścigu o puchar marki na torze Nürburgring. Impreza zorganizowana we współpracy z Automobilclub von Deutschland (AvD) odbyła się w trakcie Grand Prix Niemiec.

W tym roku firma Opel pojawi się ze swoimi legendarnymi samochodami na torze Nürburgring z okazji 42. Grand Prix Oldtimerów - imprezy ponownie organizowanej przez AvD.  Opel zaprezentuje 17 samochodów wyścigowych. Najstarszym z nich jest Opel Motorwagen 10/12 PS z 1903 r., a najmłodszym - Corsa OPC z bieżącej, czwartej generacji modelu.

Pomostem łączącym przeszłość z teraźniejszością będą klasyczne samochody wyścigowe i rajdowe z lat 60. i 70., takie jak Rekord C "Czarna wdowa", Rallye Kadett, Manta A Irmscher, Ascona B Group 2 i Kadett C GT/E.

Chociaż do światowej premiery na Salonie Motoryzacyjnym w Paryżu na początku października szykuje się już piąta generacja Corsy, to na razie na Nürburgring nie dadzą o sobie zapomnieć wcześniejsze modele Corsy w sportowych odmianach. Zgodnie z tegorocznym motto - "Corsa, zabytkowe i żółte“ - Opel zaprezentuje modele Corsa A Spider, Corsa A Cup i Corsa A GSi, nowsze samochody Corsa C Rallye, Corsa Race Camp, a także Corsa OPC z aktualnej oferty.

Obok przednionapędowej Corsy A z 1982 r. można będzie zobaczyć spektakularny samochód koncepcyjny. Corsa Spider zaprezentowana latem 1982 r. - jeszcze przed premierą nowego kompaktowego modelu - zapowiadała powstanie sportowej wersji małego Opla.

Za pomocą elementów z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym czteromiejscową Corsę Spider z otwartym nadwoziem udało się przekształcić w pojazd dwu-, a nawet jednomiejscowy. Charakterystyczne wysklepienie nadwozia za zagłówkiem kierowcy w tym modelu było stylistycznym nawiązaniem do samochodów wyścigowych z lat 50. Jednak dzięki wydatnym błotnikom, szerokim reflektorom z kloszami z przyciemnionego szkła oraz białemu perłowemu lakierowi Corsa Spider prezentowała się jak typowy przedstawiciel swojej epoki.

Model Corsa Cup zadebiutował w 1983 r. Kadett D i Corsa A właściwie rywalizowały ze sobą w serii ONS Opel Junior Cup kontynuującej tradycje zawodów o Puchar Kadetta z 1979 r. dla amatorów i młodych uzdolnionych kierowców wyścigowych. Kadett 1.3 rozwijał moc 75 KM, a Corsa Cup dysponowała 70‑konnym silnikiem.

Pierwsze wyścigi i rajdy rozegrano w 1985 r. Pula nagród wynosiła wówczas 100 000 marek niemieckich. Na zakończenie sezonu zdobywca Pucharu Juniorów otrzymał Corsę 1.3 S. W 1988 r. wprowadzono nową flagową wersję modelu - Corsę A GSi, wyposażoną w silnik 1.6 o mocy 101 KM, który pozwalał jej rozwinąć prędkość maksymalną 186 km/h. Wersja ta pozostała w ofercie do 1992 r., czyli do rynkowego debiutu Corsy B.

W 2000 r. wprowadzono natomiast Corsę C, a w tym samym roku na Salonie Motoryzacyjnym w Essen pojawiła się wersja Corsa Super 1600. Nowa rajdowa Corsa była napędzana szesnastozaworowym silnikiem 1.6 o mocy 200 KM i podobnie jak jej poprzedniczki została zaprojektowana jako oferowany w przystępnej cenie samochód do rywalizacji na torach asfaltowych i szutrowych.

Corsa OPC to aktualna, czwarta generacja modelu, dostępna od 2007 r. Z turbodoładowanym czterocylindrowym silnikiem o mocy 192 KM jest ona najbardziej usportowioną i ekstremalną odmianą Corsy D. W gamie Opla na Nürburgring wersje

Trzy zabytkowe wyścigowe Ople upamiętniają początki działalności związanej ze sportem samochodowym prowadzonej w Rüsselsheim. Najstarszym modelem jest pojazd z 1903 r., stworzony na podstawie Opla Motorwagen 10/12 PS. Właśnie 111 lat temu taki samochód zwyciężył w wyścigu zorganizowanym na hipodromie Niederrad we Frankfurcie w kategorii pojazdów "lekkich" II klasy (do 10 KM). Kierowcą był wówczas Fritz Opel, a pilotem Carl Jörns - słynny kierowca Opla, który wygrał później 288 wyścigów. Prezentowany wyścigowy egzemplarz modelu 10/12 PS został niedawno odrestaurowany przez Opel Classic. Jest szczegółowo odtworzoną kopią historycznego pojazdu z 1903 r.

Kolejny zabytek to oryginalny Grand Prix z 1913 r. Przodek współczesnych bolidów Formuły 1 był w swoich czasach szczytem techniki. Pod maską samochodu pracował 4‑litrowy czterocylindrowy silnik z 16 zaworami (w odwróconym układzie V) i umieszczonym w głowicy wałkiem rozrządu.

O rok mniej ma ustanawiający w swoim czasie rekordy samochód wyścigowy z silnikiem o pojemności 12,3 litra, zbudowanym również w technologii czterozaworowej. Samochód ten powstał jako rezultat technicznego rozwinięcia wyścigowego modelu Grand Prix z 1913 r. Niezwykły model z ogromnym silnikiem o mocy 260 KM osiągnął pod pewnym względem najwyższe stadium rozwoju: żaden inny samochód w historii marki Opel nie dysponował większą pojemnością silnika niż ten gigant wyścigów z 1914 r., który zadebiutował na torze dopiero po zakończeniu I wojny światowej. W 1926 r. firma Opel oficjalnie wycofała się z fabrycznego wsparcia dla zespołów rywalizujących w sporcie samochodowym.

Powrót Opla do sportu samochodowego rozpoczął się w tajemnicy. Piętnastego września 1968 r. 150‑konny Opel Rekord pojawił się na linii startowej wyścigu samochodów turystycznych Grupy 5 w Zolder (Belgia). Nikomu wówczas nie zdradzono, że ta specjalna wersja modelu Rekord C powstała bez oficjalnej wiedzy zarządu firmy Opel - chociaż nieoficjalnie projekt otrzymał możliwie maksymalne wsparcie ze strony producenta.

Pomysłodawcami skonstruowania wyścigowego Opla byli dwaj nowi znakomici projektanci firmy, Charles "Chuck" Jordan i Anatole Lapine. Samochód powstał pod kierunkiem Lapine’a w pracowni "Advanced Studio" wchodzącej w skład centrum stylistycznego Opla w Rüsselsheim. Celem projektu było zainteresowanie odbiorców nowymi sportowymi modelami Opla, takimi jak Rallye Kadett i Opel GT. Wyścigowa wersja została zbudowana na bazie dwudrzwiowego modelu Rekord C 1700 z trójbryłowym nadwoziem. Czarny lakier i żółte "oko Opla" nawiązywały do pojazdu RAK 2 z napędem rakietowym, skonstruowanego przez firmę Opel w latach 20.

Mimo kilku sukcesów fabryczne wsparcie dla udziału marki w sporcie samochodowym miało się wkrótce zakończyć. Centrala General Motors dowiedziała się przedsięwzięciach firmy Opel i po finale sezonu projekt został wstrzymany. Jednak rok później Oplowi pozwolono na zorganizowanie pierwszego oficjalnego wyścigu o puchar marki. Czterdzieści lat później w Opel Classic w Rüsselsheim rozpoczęły się prace nad rekonstrukcją "Czarnej wdowy" na podstawie oryginalnych planów i rysunków.

W przeszłości samochody marki Opel uczestniczące w imprezach sportowych były żółte, a nie czarne. Żółty to kolor firm Steinmetz i Irmscher zajmujących się fabrycznym tuningiem Opli. Samochody rajdowe z Rüsselsheim wyposażone w żółto-czarne i żółto-białe nadwozia startowały w mistrzostwach Europy i mistrzostwach krajowych, na torach asfaltowych i szutrowych. Tę erę udziału Opla w sporcie samochodowym reprezentuje siedem samochodów wystawionych przez Opel Classic w nowym paddocku na Nürburgring.

Pierwszym z nich jest Kadett B. Na przełomie lat 1970/1971 firma Steinmetz z Rüsselsheim zaoferowała pakiet wyczynowy do Kadetta Rallye 1900. Dzięki modyfikacjom zawieszenia i podwozia oraz wyposażenia wnętrza, a także zastosowaniu 106‑konnego silnika z Opla Rekord C Sprint powstał Rallye Kadett 1900 Sprint. Jednym z pierwszych zawodników, którzy rozpoczęli karierę zawodową za kierownicą Opla Kadetta B w zespole szwedzkich dealerów Opla, był Szwed Anders Kulläng.

Manta A, przygotowana przez Irmschera, to kolejny przedstawiciel "żółtej generacji" w kolekcji Opel Classic. Prezentowane coupé, zbudowane zgodnie ze specyfikacją określoną dla Grupy 2, jest podobne do samochodu używanego przez zawodowych kierowców rajdowych Rauno Aaltonena i Waltera Röhrla 1975 r. w czasie 24‑godzinnego wyścigu w Spa w Belgii.

Na wystawie nie zabrakło także Ascony A - technicznie powiązanej z Mantą legendy sportowych dokonań marki Opel. W 1974 r. Walter Röhrl z pilotem Jochenem Bergerem wygrali Rajdowe Mistrzostwa Europy. Zwycięstwo wywalczyli właśnie 206‑konną Asconą A w barwach zespołu europejskich dealerów Opla. W następnym roku znów zapisali się w historii - tym razem jako triumfatorzy greckiego Rajdu Akropolu. Było to pierwsze zwycięstwo Opla w imprezie stanowiącej eliminację do Mistrzostw Świata. Następcą Ascony w sporcie rajdowym był Kadett C GT/E, który również wchodzi w skład kolekcji zgromadzonej w Rüsselsheim. Jego żółto-biały model siostrzany Kadett C GT/E coupé startował w Rajdowych Mistrzostwach Niemiec. Prowadzili go Achim Warmbold i Willi-Peter Pitz, którzy startowali w Grupie 1 obejmującej samochody niewiele różniące się od wersji seryjnych. W 1976 r. sukcesy Kadetta C GT/E w tej kategorii zapewniły marce Opel drugie miejsce w klasyfikacji producentów w Rajdowych Mistrzostwach Świata.

W 1979 r. Kadetta zastąpiła Ascona B i zespół Opla po raz drugi po 1974 r. wygrał Rajdowe Mistrzostwa Europy. Po 17 rundach Jochi Kleint i jego pilot Gunter Wanger wywalczyli tytuł mistrzowski w klasyfikacji ogólnej. Zwycięski Opel Ascona i 2000 ze 175‑konnym silnikiem, zbudowany z uwzględnieniem specjalnych wymagań mistrzostw samochodów turystycznych, wprost z podium trafił do kolekcji pojazdów o historycznym znaczeniu dla marki Opel. Po renowacji w warsztacie Opel Classic wciąż nosi "blizny" po zaciętej rywalizacji na asfalcie i szutrze. Do pierwotnego stanu starannie przywrócono jedynie mechanizmy ukryte pod nadwoziem.

Historyczną ekspozycję samochodów marki Opel wykorzystywanych w sporcie wyczynowym zamyka Commodore B GS/E coupé. W 1973 r. Walter Röhrl i współpracujący z nim pilot Jochen Berger zadebiutowali podczas Rajdu Monte-Carlo Rallye, jadąc identycznym pojazdem w barwach zespołu Irmscher.