Porsche 911 - jak to się wszystko zaczęło?
27 listopada w Los Angeles odbędzie się światowy debiut ósmej generacji Porsche 911 – 55 lat po premierze pierwszej odsłony modelu. To dobry powód, by spojrzeć wstecz i przyjrzeć się siedmiu poprzednim pokoleniom 911.
Historia zaczyna się podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego (IAA) we Frankfurcie. Jest 12 września 1963 r. Porsche przedstawia gorąco wyczekiwanego następcę modelu 356. Nowy samochód sportowy, pierwotnie znany jako 901, podąża śladami cenionego poprzednika. Zgodnie z ambicjami marki gra jednak w wyższej lidze: chłodzony powietrzem silnik typu bokser ma sześć zamiast czterech cylindrów i z marszu osiąga moc 130 KM. Kiedy nowy model pojawił się na rynku w 1964 r., został nazwany "911" - co było wynikiem dyskusji o prawach do nazwy z firmą Peugeot. 911 błyskawicznie zyskuje uznanie jako prawdziwe Porsche - okazuje się bowiem, że osiągi nowego samochodu sportowego przewyższają wszelkie oczekiwania.
Porsche szybko poszerza gamę modelową 911. W 1965 r. producent zareagował na debatę, jaka toczyła się w USA - w typowo pragmatyczny sposób uznano tam wówczas kabriolety za niebezpieczne. W odpowiedzi na te obawy zaprezentowano 911 Targa - pierwszy w historii "asekuracyjny kabriolet", wyposażony w masywny pałąk przeciwkapotażowy o szerokości około 20 cm, zdejmowany panel dachowy i tylny softtop, znany jako "miękkie okno". Wkrótce potem pojawiło się panoramiczne tylne okno z podgrzewaną szybą. Nazwa otwartego wariantu - "Targa" - wywodzi się od rozgrywanego na Sycylii długodystansowego wyścigu Targa Florio, w którym Porsche triumfowało już wtedy czterokrotnie.
W 1966 r. obok 160-konnego 911 S swoją światową premierę miały obręcze Fuchs. Prawdopodobnie najsłynniejsza felga w historii motoryzacji wkroczyła na nowe terytorium techniki: dzięki wykuwaniu z jednego kawałka metalu wyróżniała się niską masą.
Jesienią 1967 r. gotowe były kolejne warianty modelu: 911 T o mocy 110 KM uzupełniał gamę "poniżej" 911 S i 911 E. Przyrostek "E" oznaczał wtrysk benzyny. Jego zastosowanie w znacznym stopniu poprawiało walory środowiskowe: w efekcie Porsche było pierwszym niemieckim producentem samochodów, który spełnił surowe amerykańskie przepisy dotyczące emisji.
Kolejny kamień milowy na drodze systematycznego doskonalenia 2-miejscowego Porsche nadszedł w połowie 1968 r.: od roku modelowego 1969 rozstaw osi pierwszej generacji 911 wzrósł o 57 mm, do 2268 mm. Dzięki temu tylnosilnikowy samochód sportowy był przede wszystkim spokojniejszy w prowadzeniu. W 1969 r. zakończyła się era jednostek o pojemności 2 litrów: po powiększeniu średnicy cylindra o 4 mm pojemność skokowa wzrosła do 2195 ccm. Wraz z rokiem modelowym 1972 zwiększono ją po raz kolejny, do 2,4 litra, a samochód sportowy mógł pracować również na zwykłej benzynie. Moc silników wynosiła wówczas od 130 do 190 KM w przypadku 911 S.
Statusem osobnej legendy cieszy się 911 Carrera RS 2.7 z charakterystycznym tylnym spojlerem typu "kaczy ogon". Ten sportowy wóz ważył zaledwie 1000 kg, rozwijał moc 210 KM i osiągał prędkość maksymalną ponad 245 km/h. W sumie fabrykę w Zuffenhausen opuścił w 1525 egzemplarzach. Stanowił on zwieńczenie pierwszej generacji 911.
Łącznie w latach 1963-1973 zbudowano 111 995 "oryginalnych" 911.
