Chińczyk potrafi?
Na europejskie rynki coraz śmielej zaglądają producenci samochodów z Chin. Wzbudzają tu spore zaciekawienie, połączone z obawami i nadziejami.
Obawy, choć oficjalnie nikt się do tego nie przyznaje, dręczą koncerny ze Starego Kontynentu, przyzwyczajone do ukształtowanego od lat układu sił. Owszem, współpracują z Chińczykami, budują u nich fabryki, z myślą o gigantycznym, wciąż nie do końca rozbudzonym miejscowym popycie, ale żeby wpuszczać dalekowschodnią konkurencję na własne podwórko? Co to, to nie.
Tymczasem nie ma sposobu, by im tego zabronić, gdyż na dyskryminację nie pozwalają międzynarodowe traktaty handlowe.
Nadzieje są domeną potencjalnych nabywców aut made in China. Rozumują oni tak: kupujemy w sklepach i na bazarach chińskie koszule, kurtki, zabawki, elektronikę itp. Owszem, jakość tych wyrobów jest gorsza od jakości towarów markowych, ale przecież do zaakceptowania. Za to cena - bez porównania niższa.
Podobnie zatem będzie z samochodami. W końcu tyle lat jeździliśmy przestarzałymi i awaryjnymi polonezami czy syrenkami. Współczesna "chińszczyzna" nie może być od nich bardziej badziewiasta...
Niestety, rachuby te mogą okazać nietrafione. Kupno nawet taniego samochodu stanowi poważny wydatek. Auto to nie skarpetki, nie wyrzucimy go ot tak, lekką ręką.
Gdy będzie się psuć i rdzewieć, gdy plastiki zaczną trzeszczeć, tapicerka - pruć, klamki - odpadać, zamki - zacinać, szyby - nie domykać, będziemy próbowali je naprawiać.
Tu pojawi się problem serwisu, dostępności części zamiennych itp.
Cóż, wejście nowego gracza z branży motoryzacyjnej na obcy mu rynek to ogromne i kosztowne przedsięwzięcie organizacyjne, logistyczne, techniczne. Bardziej skomplikowane niż samo wyprodukowanie samochodu.
Dlatego trudno się spodziewać, by firmy z ChRL odnotowały w Europie szybkie, spektakularne sukcesy. Ale za kilka lat, kto wie. Chińczyk potrafi.
