Używana Skoda Fabia II (2007-)
Czeski bestseller trafia powoli na rynek wtórny. Wszystko wskazuje na to, że i tu będzie rozchwytywany.
Druga generacja Fabii zrywa z nudą. Czeski producent udowadnia, że nawet masowy, budżetowy produkt może być oryginalny. Kropką nad "i" są specjalne, dwukolorowe wersje. Czyżby styliści inspirowali się Mini? Po zapoznaniu się z gamą wyposażenia i paletą dostępnych silników stwierdzamy jednak, że wyszukana forma ma pełne pokrycie w treści. Trzon gamy modeli stanowią oczywiście wersje budżetowe. Ale znajdziemy w niej także takie z drugiego końca skali. Świetnie wyposażone, wykończone skórą i alcantarą, wyposażone w nowoczesne, dynamiczne silniki.
Nadwozie, wnętrze
Wszystkie elementy karoserii wykonane są ze stali, co ułatwia poszukiwanie śladów napraw powypadkowych. Nadwozie jest wykonane w technice spawania laserowego i klejenia, co pozytywnie wpływa na sztywność całej konstrukcji. Samochód był testowany przez organizację Euro NCAP. Po testach zderzeniowych otrzymał cztery gwiazdki.
Auto występuje w dwóch wersjach nadwozia - hatchback i kombi.
Wnętrze, szczególnie w obrębie przednich foteli wydaje się większe niż u poprzedniczki. Za kierownicą wygodną pozycję znajdzie nawet dość wysoki kierowca. Z tyłu ilość miejsca nie powiększyła się w odczuwalny sposób, ale poprawiono wyprofilowanie kanapy.
Jakość wykonania deski rozdzielczej jest naprawdę bardzo wysoka. Plusy należą się nie tylko za zastosowanie miękkiego wykończenia jej górnej części, ale także za precyzyjne dopasowanie poszczególnych elementów oraz samą stylizację. Jest to szczególnie wyraźnie widoczne w topowo wyposażonych modelach z dużym panelem fabrycznego radioodtwarzacza dobrej klasy i automatycznie sterowaną klimatyzacją. Skoda w umiejętny sposób łączy także kolorystykę poszczególnych elementów. Ozdobne aplikacje imitujące matowe, szczotkowane aluminium (np. obwódki zegarów) robią doskonałe wrażenie.
Innym dowodem na dbałość o detale są wyklejane nadkola w bagażniku. Cena samochodu nie pozwoliła na zastosowanie pełnej tapicerki z tkaniny, ale tam, gdzie plastik jest szczególnie narażony na porysowanie, producent przykleił wykładzinę. Efekt jest bardzo dobry.
Zawieszenie
W porównaniu z Fabią I, producent wprowadził szereg istotnych zmian w konstrukcji podwozia, które wpływają na obniżenie kosztów serwisowania i poprawę trwałości. W dzisiejszych czasach postępuje się raczej odwrotnie, stąd czesko-niemiecka inicjatywa zasługuje na uznanie (analogiczne zmiany wprowadzono także w Ibizie oraz Polo).
Tym, co zwraca szczególną uwagę, jest rezygnacja z przedniej aluminiowej ramy pomocniczej na rzecz taniej konstrukcji stalowej. Taka zmiana ma pozytywny wpływ na komfort akustyczny (praca podwozia jest wytłumiona bardziej skutecznie), niższe są także koszty napraw powypadkowych.
Istotnie zmieniła się także konstrukcja zawieszenia przedniego. Oczywiście nadal jest to układ McPherson, ale zastosowano zupełnie nowe wahacze. Przekonstruowano oba silentbloki. Przedni pracuje w pozycji pionowej, tylny w poziomej. Taki układ zapewnia kompromis pomiędzy stabilizacją koła (ruchy przód-tył) i trwałością. Dodatkową zaletą jest fakt, że tylny silentblok ma już zwyczajną konstrukcję (zrezygnowano z niepraktycznego osadzenia w aluminiowym korpusie, które poważnie utrudniało jego wymianę).
Z tyłu mamy prostą belkę zespoloną. Amortyzatory i sprężyny zamocowano oddzielnie, co ułatwia serwisowanie i obniża jego koszty. W egzemplarzach z bazowym silnikiem z tyłu mamy bębny hamulcowe. W droższych z tyłu znajdują się już hamulce tarczowe.
Podstawowa oferta
Gamę silnikową modeli z pierwszych trzech lat produkcji tworzą trzycylindrowe silniki benzynowe 1.2, czterocylindrowe jednostki benzynowe 1.4 oraz 1.6, a także turbodiesle: trzycylindrowe 1.4 TDI oraz czterocylindrowe 1.9 TDI. Najpopularniejsze na rynku są oczywiście najtańsze wersje silnikowe 1.2 6V i 12V.
Silnik 1.2 jest w całości wykonany ze stopów lekkich. Podstawowa wersja o mocy 60 KM ma po dwa zawory na każdy cylinder. Mocniejsza - po cztery. Napęd rozrządu realizowany jest za pośrednictwem łańcucha. Wałek wyrównoważający połączony jest z wałem korbowym za pośrednictwem kół zębatych.
Jednostka ta jest wyjątkowo ekonomiczna. Kulturę pracy i osiągi można zaakceptować (zwłaszcza jeśli głównie jeździmy w mieście). Pozytywnie należy ocenić także jej trwałość. Kierowca musi jedynie zwracać szczególną uwagę na poziom oleju i dbać o jego jakość. Niedopatrzenia mogą drastycznie skrócić żywotność rozrządu. Uwaga! W autach, które miesiącami oczekują na klienta (lub na naprawę blacharską) podczas próby uruchomienia silnika może dojść do uszkodzenia rozrządu (odnotowano przypadki zablokowania napinacza).
Kolejną popularną propozycją jest silnik 1.4 TDI PD (z pompowtryskiwaczami). Spala rekordowo małe ilości paliwa, ale wymaga od użytkownika dużej dozy wyrozumiałości.
Kultura pracy jest przeciętna, podobnie jak osiągi. Złego słowa nie można natomiast powiedzieć o trwałości. Prawidłowo serwisowane silniki 1.4 TDI nie sprawiają użytkownikom praktycznie żadnych problemów.
Znacznie lepszą propozycją, jest dość rzadko spotykana na rynku wersja 1.9 TDI PD. To bliźniak konstrukcyjny silnika 1.4 TDI, tyle, że jest wyposażony w 4 cylindry. W tym przypadku zarówno mocy jak i momentu obrotowego mamy już pod dostatkiem, a spalnie wciąż pozostaje na bardzo niskim poziomie. Dodatkową zaletą tej konstrukcji jest olbrzymia popularność na rynku. Dzięki niej mamy szeroki dostęp do tanich nowych i używanych części zamiennych.
Silniki 1.4 oraz 1.6 nie wymagają specjalnego komentarza. Są to po prostu zwyczajne, nowoczesne silniki benzynowe, optymalne dla auta tej klasy.
Z ostatniej chwili
Wprowadzony do gamy silnik 1.2 TSI jest spokrewniony z wolnossącą konstrukcją 1.2, ale ma cztery cylindry, bezpośredni wtrysk benzyny oraz turbodoładowanie. Z punktu widzenia kierowcy, to doskonałe źródło napędu. Pracuje cicho, spala przeciętnie od 5-8 l paliwa na każde 100 km i zaskakuje nie tylko osiągami ale także łagodnym rozwijaniem mocy (polecamy wersję mocniejszą, 105 KM). Niestety, z punktu widzenia użytkownika, który bierze pod uwagę także koszty ewentualnych napraw, jednostka ta jest ryzykownym zakupem. Po pierwsze - diagnostyki i serwisowania podejmują się tylko nieliczne serwisy, po drugie jednostka ta nie nadaje się do przeróbek na LPG. Teoretycznie jest to możliwe, ale w praktyce nieopłacalne.
Jeszcze większym wyzwaniem dla mechanika jest silnik 1.4 TSI, wyposażony w bezpośredni wtrysk benzyny, turbosprężarkę i kompresor. Dzięki zaawansowanej technice konstruktorom udało się stworzyć niemal idealne źródło napędu: ciche, wyjątkowo elastyczne, piekielnie szybkie a na dodatek zaskakująco oszczędne. Niestety - także awaryjne i drogie w naprawach. Osoba, która decyduje się na zakup używanej Fabii RS 1.4 TSI bez historii serwisowania ryzykuje tym, że na ewentualne naprawy wyda nawet powyżej 10 tys. zł. (koszt kompresora, a czasem także rozebrania silnika).
Bardzo dobrą opinią cieszą się jak na razie silniki 1.2 TDI CR (zastąpił jednostkę 1.4 TDI) oraz 1.6 TDI CR. Polecamy szczególnie tę ostatnią. Imponuje kulturą pracy, jest bardzo oszczędna i bezawaryjna. Jedyne obawy budzi zastosowanie filtra cząstek stałych (element obowiązkowy we wszystkich dieslach sprzedawanych od 2011 roku). Osoby, które eksploatują auto w cyklu mieszanym, raczej nie będą się uskarżać na to rozwiązanie. Ci, którzy jeżdżą głownie w mieście, prędzej czy później odczują problemy związane z zapychaniem się filtra. Brak warunków do przeprowadzenia procedury autooczyszczania (jazda ze stałą prędkością w trasie) wymusza częste wizyty w serwisie.
Podsumowanie
Olbrzymia popularność Skody Fabii II nie bierze się z niczego. Auto jest wyjątkowo dopracowane, a poszczególne wersje silnikowe i wyposażenia konfigurowane w przemyślany sposób. Przy obecnych cenach paliwa, warto zainteresować się bazowymi wersjami benzynowymi są znacznie tańsze w zakupie od turbodiesli, a palą niewiele więcej. Jeśli komuś zależy na dobrych osiągach a jednocześnie liczy się z kosztami zużycia paliwa, najlepszym wyborem będzie wersja 1.9 TDI.
Skoda Fabia II: historia modelu
1999: Premiera Fabii I w wersji hatchback.
2001: Fabia I w wersji kombi.
2004: Fabia I FL.
2006: Skoda Roomster.
2007: Fabia II (na zdjęciach).
2008: Fabia II kombi.
2010: Fabia RS oraz Scout (obie w wersji 5d i kombi).
2011: specjalna wersja Monte Carlo, stworzona dla uczczenia sportowych sukcesów Skody.
Skoda Fabia II: typowe usterki i problemy
Fabia II ustrzegła się poważniejszych chorób wieku dziecięcego. Wszelkie zastrzeżenia użytkowników dotyczą głównie drobiazgów.
- Głośna praca przedniego zawieszenia wynika zwykle ze zużycia łączników drążka stabilizatora (są bardzo tanie w wymianie).
- Stuki spod maski. Niektórzy użytkownicy skarżą się na trudne do zidentyfikowania stuki dobiegające z przedniej części samochodu.
- W większości przypadków przyczyną są oberwane poduszki pod silnikiem lub obluzowana deska rozdzielcza.
Skoda Fabia II: plusy
- Nie koroduje: jak na razie, nadwozie nowej Fabii skutecznie opiera się procesom korozji.
- Wysoka jakość wnętrza: wnętrze jest funkcjonalne. Tworzywa sztuczne są wysokiej jakości, starannie dopasowane.
- Oszczędne silniki: wszystkie silniki są oszczędne. Pozytywnie zaskakują trzycylindrówki.
Skoda Fabia II: minusy
- Delikatne klamki: duże plastikowe klamki wewnętrzne są bardziej delikatne od tych stosowanych w Fabii I.
- Fotel kierowcy: nawet w najniższym położeniu fotela siedzi się bardzo wysoko. Ogranicza to frajdę z jazdy.
- Składanie foteli: po złożeniu foteli nie tworzy się idealnie płaska powierzchnia ładunkowa.
Skoda Fabia II: warto poszukać
- Drogich, ale bezwypadkowych egzemplarzy z pierwszej ręki. Nawet jeśli kupimy je za wygórowaną cenę, za pośrednictwem ASO.
- Wersji z silnikiem 1.9 TDI.
Skoda Fabia II: tego unikaj
- Bazowych egzemplarzy poleasingowych. Aż trudno uwierzyć jak bardzo ich stan różni się od stanu analogicznych użytkowanych prywatnie.
- Egzemplarzy sprowadzanych.
Jacek Ambrozik
