Zabrałem Audi S6 e-tron w Alpy. Myślałem, że nie wrócę

Wyruszyłem z Monachium o świcie. Na południe od miasta autostrada A8 jeszcze pachniała deszczem, a Alpy majaczyły w mlecznej mgle. Po trzech godzinach jazdy, mijając Zell am See, dotarłem do prawdziwego świata zakrętów - Grossglockner Hochalpenstrasse. To nie tylko jedna z najpiękniejszych dróg w Europie, ale też sprawdzian dla każdego auta, które chce uchodzić za sportowe.

Grossglockner otwarto w 1935 roku, po pięciu latach budowy. To arcydzieło alpejskiej inżynierii: 48 kilometrów serpentyn, z najwyższym punktem na 2504 metrach nad poziomem morza. Droga prowadzi niemal pod lodowiec Pasterze - największy w Austrii, dziś cofający się o kilkanaście metrów rocznie.

Jadąc tamtędy, nie sposób nie czuć szacunku. To miejsce wymusza pokorę, a samochód, który nie ma charakteru, momentalnie się tu gubi. S6 e-tron nie ma z tym problemu. Wystarczy kilka zakrętów, by zrozumieć, że mimo 490 KM i 800 Nm momentu obrotowego, to auto nie próbuje cię onieśmielić. Pracuje z tobą - cicho, metodycznie, bez pośpiechu.

S6 e-tron nie szuka dramatyzmu. Nie przeciąża cię dźwiękiem silnika, nie podbija emocji sztucznym rykiem. Jego językiem jest spokój. Ale ten spokój ma sens.

W zakrętach - zwłaszcza tych, które na Grossglocknerze ciągną się po mokrym asfalcie w długim, równym rytmie - auto trzyma tor z chirurgiczną pewnością. Pneumatyczne zawieszenie reaguje szybciej, niż zdążyłbyś o tym pomyśleć, a układ quattro rozdziela moment z precyzją, której trudno byłoby osiągnąć w napędzie mechanicznym.

W trybie Dynamic samochód napina się jak mięsień. Skręt kierownicą przynosi natychmiastową reakcję, ale nigdy przesadną. Czuć, że w tym aucie każdy ruch został zaplanowany z niemiecką dokładnością, ale jakby z odrobiną włoskiej finezji - tej, która sprawia, że jazda staje się przyjemnością, a nie testem.

Z Karyntii trasa prowadzi w dół, przez Wschodni Tyrol i Lienz, aż do granicy w Nauders. To krajobraz, który mógłby trafić na tapetę każdego fana motoryzacji: gładki asfalt, doliny poprzecinane potokami, zapach lasu i świeżego deszczu.

Tutaj najlepiej widać, jak działa 800-woltowa architektura Audi. Układ odzysku energii potrafi oddawać do 220 kW w trybie rekuperacji - czyli więcej, niż niektóre miejskie elektryki potrafią pobierać z ładowarki. To nie marketing. Na długich zjazdach czuć, jak samochód sam kontroluje tempo, pozwalając niemal zapomnieć o hamulcu.

Passo dello Stelvio to inna liga. 2758 metrów nad poziomem morza, 48 ostrych zakrętów po północnej stronie, asfalt, który przypomina wstążkę zawieszoną między skałami. To droga zbudowana w XIX wieku z myślą o armii, a dziś służąca pasjonatom motoryzacji - i producentom, którzy chcą sprawdzić swoje auta w warunkach granicznych.

Tutaj masa samochodu ma znaczenie. S6 e-tron waży grubo ponad dwie tony, ale to, jak je ukrywa, jest imponujące. Pneumatyka w połączeniu z precyzyjnym ESP i rozdziałem mocy między osiami pozwala czuć się tak, jakby fizyka miała tu inne zasady. W połowie zjazdu zrozumiałem, że w tym aucie nie chodzi o spektakl - chodzi o rytm.

Każdy zakręt, każde naciśnięcie pedału gazu czy hamulca jest częścią sekwencji, w której wszystko ma sens. Jeśli wiesz, jak słuchać auta - odwdzięczy się równowagą, której nie da się wymusić.

Wnętrze jest takie, jakiego można się spodziewać po Audi: chłodne, uporządkowane, bez zbędnych ozdobników. Ekrany "Digital Stage" - 11,9 cala przed kierowcą i 14,5 cala pośrodku - wyglądają jak z innej epoki i onieśmielają liczbą ikon, ale działają z logiką, która uspokaja.

Nie ma tu krzyku, są detale. Skórzane fotele z perfekcyjnym podparciem, wykończenia bez przesady, znakomitee wyciszenie. W górskich tunelach słychać tylko echo opon, a nawet ono brzmi jak część konstrukcji.

Średnie zużycie energii w tych warunkach - 23,5 kWh/100 km. Na płaskim zapewne byłoby mniej, ale góry nie znają litości. Realny zasięg: 320-340 km. To wystarczy, by wjechać na Grossglockner, przejechać przez Tyrol, zdobyć Stelvio i zjechać w doliny bez szukania ładowarki.

A jeśli trzeba - ładowanie 270 kW DC pozwala w 21 minut dobić od 10 do 80 proc. energii. Zanim włoski barista zdąży spienić mleko do cappuccino, a ty porozkoszujesz się widokiem serpentyn w dole, auto jest już gotowe do drogi.

Podczas całej trasy widać było, jak dużą przewagę ma dziś zachodnia Europa w rozwoju infrastruktury. Szybkie ładowarki są praktycznie wszędzie - przy hotelach, stacjach benzynowych, a nawet w małych miejscowościach w Tyrolu czy Lombardii. Miejscami można podłączyć się do jednej z ponad dwudziestu szybkich ładowarek w tym samym punkcie. A na samym Stelvio, tuż przy restauracji, można bez problemu podładować auto i wypić kawę, patrząc na serpentyny schodzące w dół.

Podróż elektrykiem po Europie nie wymaga już planowania z kalkulatorem w ręku. Dziś wystarczy kierunek i trochę ciekawości - infrastruktura zrobi resztę.

Na szczycie Stelvio mgła rozstąpiła się tylko na chwilę. Widać było serpentyny, którymi wjechałem i chmury, które zostały pod spodem. W takiej chwili trudno nie myśleć o tym, jak zmienia się świat motoryzacji. Cisza, która kiedyś oznaczała brak emocji, dziś potrafi brzmieć jak luksus. Aż nie chciało się wracać.

Audi S6 e-tron nie jest autem dla tych, którzy szukają hałasu. Jest dla tych, którzy chcą zrozumieć, jak wygląda nowa definicja sportu w epoce prądu - sportu, który nie wymaga ryku, żeby mieć duszę.

Grossglockner i Stelvio to miejsca, które uczą pokory. Audi S6 e-tron to samochód, który ją ma. Nie udaje sportowca, ale potrafi nim być. Nie potrzebuje dźwięku, żeby mówić. Wystarczy, że słuchasz - wtedy zrozumiesz, dlaczego ten elektryk jest jednym z najbardziej dopracowanych aut, jakie kiedykolwiek powstały z czterema pierścieniami na masce.