Używany ​Citroen C4 (2004-2010)

Citroen C4 to żywy dowód na istnienie krzywdzących stereotypów. Pod względem liczby ofert na naszym rynku wtórnym auto ustępuje nie tylko rywalom z Włoch, Japonii czy Niemiec. Używanych C4 jest znacznie mniej niż Peugeotów 307 czy Renault Megane. Skromna podaż jest odpowiedzią na ograniczony popyt. Potencjalni nabywcy obawiają się nie tylko francuskiego pochodzenia, ale także niespodzianek konstrukcyjnych, jakie zazwyczaj pojawiają się w autach z podwójnym "szewronem" na masce.

W przypadku C4 są to obawy nieuzasadnione. Następca Xsary jest zwyczajnym autem klasy kompakt, w którym jedynym śladem ekstrawagancji jest charakterystyczna kierownica z obracanym wyłącznie wieńcem. Nawiasem mówiąc, takie oryginalne rozwiązanie ma swoje praktyczne uzasadnienie - niezależnie od położenia kierownicy, poduszka powietrzna idealnie chroni kierowcę. Na listę "smaczków" możemy wpisać jeszcze chowany w obudowie tablicy przyrządów aplikator zapachu oraz artystyczny nieład na desce rozdzielczej. Na tym kończą się przejawy francuskiej fantazji.

Nadwozie

Citroen C4 występuje w dwóch wersjach nadwoziowych - trzydrzwiowej i pięciodrzwiowej. Zróżnicowano je stylizacyjnie, co odbiło się na ilości miejsca na tylnych siedzeniach i objętości bagażnika - oczywiście na niekorzyść wersji trzydrzwiowej.

Podczas całego dotychczasowego okresu produkcji nadwozie było modernizowane jedynie raz - w 2008 roku. Zmiany są naprawdę kosmetyczne, najłatwiej rozpoznać je po przednim zderzaku, w którym pojawił się olbrzymi wlot powietrza przykryty czarną, żebrowaną atrapą. W oparciu o model C4 powstały jeszcze trzy samochody - wersja sedan, oferowana na wybranych rynkach, oraz popularne minivany: najpierw siedmiomiejscowy Grand C4 Picasso, a później pięciomiejscowy C4 Picasso.

Osoba zainteresowana zakupem używanego, bezwypadkowego egzemplarza nie musi obawiać się problemów z korozją. Powłoka lakiernicza jest wykonana bardzo starannie.

Zawieszenie

Zawieszenie C4 skonstruowano w oparciu o czysto mechaniczne, trwałe rozwiązania. Z przodu mamy układ McPherson, wzmocniony niewielką ramą pomocniczą. Wahacze należą do najtańszych na rynku.

Najczęściej wymienianym elementem z przodu są łączniki i tuleje stabilizatora. Na szczęście i one nie należą do drogich.

Również zawieszenie tylne C4 ma również bardzo prostą budowę. Niektórzy użytkownicy narzekają na jego głośną pracę, ale to jedyna niedogodność. Z serwisowego punktu widzenia trudno się do czegokolwiek przyczepić. Belka skrętna praktycznie nie wymaga żadnej obsługi (to rozwiązanie znacznie trwalsze niż stare belki zespolone z drążkami skrętnymi), a sprężyny spiralne i amortyzatory teleskopowe wytrzymują tyle samo, co analogiczne elementy w autach konkurentów.

Jedyną niespodzianką może był konstrukcja tylnych tarcz hamulcowych - są zintegrowane z łożyskiem koła. Identyczne rozwiązanie znajdziemy w bliźniaczym Peugeocie 307.

Silniki benzynowe

Gamę otwiera bazowy silnik 1.4 o mocy 90 KM. Podobnie jak jego mocniejszy, 110 - konny brat (1.6), ma szesnastozaworową głowicę, pasek rozrządu i hydrauliczną kompensację luzu zaworowego. Obie jednostki dobrze współpracują z instalacjami gazowymi, uchodzą za oszczędne i trwałe, choć nieobce są im problemy z układem zapłonowym (awarie kaset zapłonu) i wycieki oleju po przebiegach ok. 150 tys. km.

W roku 2008 pod maskę C4 trafiły silniki benzynowe skonstruowane wspólnie z BMW. Pierwszy to 1.6 122 KM, wyposażony w układ zmiennych faz rozrządu. Drugi, mocniejszy (1.6 THP 150 KM), ma bezpośredni wtrysk benzyny i turbodoładowanie. Obie jednostki są wyposażone w łańcuch rozrządu. Polecamy słabszą wersję. Mocniejsza jest bardziej wrażliwa na jakość paliwa i droższa w naprawach. Trzeba jednak zaznaczyć, że obie jednostki uchodzą jak na razie za trwałe i niezawodne.

Gamę benzynówek zamyka silnik dwulitrowy. Występuje w wielu wersjach mocy od 135 do 180 KM, przy czym najmocniejsze są oczywiście zarezerwowane dla sportowej wersji VTS.

Diesle

Najbardziej popularną jednostką wysokoprężną w gamie C4 jest silnik 1.6 HDi. Pod względem kultury pracy i relacji osiągów do zużycia paliwa to jedna z najlepszych - jeśli nie najlepsza - konstrukcja w swojej klasie. Niezależnie od wersji mocy (90 lub 110 KM) wystarczająco dobrze radzi sobie zarówno w mieście, jak też na trasie. Znacznie mniej popularne na rynku wtórnym są silniki 2.0 HDi. Występują w trzech wersjach: 135, 140 i 150 KM. Gwarantują naprawdę bardzo dobre osiągi przy rozsądnym zapotrzebowaniu na paliwo.

Osoba, która planuje zakup C4 z silnikiem wysokoprężnym, obowiązkowo musi sprawdzić go w wyspecjalizowanej stacji obsługi, najlepiej ASO Citroena lub Peugeota. Aby oszacować wartość auta trzeba znać stan najdroższych podzespołów. Kontrolę zaczynamy od filtra cząstek stałych. Podlega okresowej obsłudze oraz okresowej wymianie. W wersjach 1.6 HDi montowano go opcjonalnie, w pozostałych był wyposażeniem seryjnym.

Kolejnym newralgicznym punktem jest układ wtryskowy (bardzo drogi w naprawach).

Na zakończenie trzeba "osłuchać" sprzęgło z dwumasowym kołem zamachowym.

Częstą przypadłością silników 1.6 HDi jest zużycie turbosprężarki. To typowa usterka tego modelu spowodowana niedrożnością przewodu doprowadzającego olej.

Warto podkreślić, że silniki wysokoprężne montowane w C4 są bardzo popularne na rynku, ponieważ korzysta z nich m.in. Peugeot i Ford. Z tego względu, w sytuacjach podbramkowych można ratować się częściami używanymi, które w rozsądnych cenach da się dokupić w internecie.

Podsumowanie
C4 nie cieszy się zbyt dużym zainteresowaniem na rynku wtórnym i dzięki temu dość łatwo możemy kupić zadbany używany egzemplarz w rozsądnej cenie. Tego modelu z pewnością nie należy się obawiać. To zwykłe auto klasy kompakt, które na tle rywali wyróżnia się jedynie oryginalną, choć absolutnie nie awangardową sylwetką. Wersje benzynowe można kupować "z marszu". Diesle - po wnikliwej kontroli w specjalistycznym serwisie.

Citroen C4: historia modelu
2004: premiera Citroena C4.
2006: trzydrzwiowa wersja "by Loeb".
2006: C4 Grand Picasso.
2007: C4 Picasso.
2008: modernizacja modelu.
2010: Druga generacja Citroena C4

Citroen C4: typowe usterki i problemy

• Drobne, ale denerwujące awarie instalacji elektrycznej.
• Awarie układu ESP. Akcja serwisowa dotyczyła C4 wyprodukowanych pomiędzy wrześniem 2005 r. i październikiem 2006, a także wersji z ESP wyprodukowanych do października 2006 r.
• Stuki z okolic tylnego zawieszenia lub skrzypienie z okolic kolumn McPhersona podczas manewrów parkingowych.
• Brzęczenie ukłądu wydechowego. Sprawcą jest pierścień łączący dwa fragmenty rury wydechowej. Co pewien czas należy go przesmarowywać lub poprawiać osadzenie i dolegliwość znika.
• Uszkodzenia turbosprężarki w wersjach 1.6 HDi.

Citroen C4: rankingi niezawodności
GTÜ: badania GTÜ, podobnie jak badania TÜV, bazują na wynikach okresowych przeglądów technicznych. Eksperci oceniają poszczególne podzespoły. Z wyjątkiem zawieszenia, w każdej z kategorii C4 wypada słabo.
TÜV: ten ranking nie wystawia najlepszego świadectwa Citroenowi C4. W grupie aut w wieku 4-5 lat auto zajmuje 101. miejsce na 117 aut sklasyfikowanych, a w grupie 2-3 lata - miejsce 116. na 128 sklasyfikowanych.
Dekra: raport dotyczy zarówno modelu C4, jak też C4 Picasso. Dane dotyczą 8321 egzemplarzy. 82,51% przeszło badanie bez usterek. W 11,42% stwierdzono nieznaczne usterki. Poważne - w 6,07%. 

Citroen C4: warto poszukać

• Zadbanych egzemplarzy z benzynowym silnikiem 1.4 - są oszczędne i dobrze spisują się na LPG.
• Wersji 1.6 HDi bez filtra cząstek stałych z pełną dokumentacją serwisową.

Citroen C4: tego unikaj

• Atrakcyjnie tanich wersji wysokoprężnych bez dokumentacji serwisowej.
• Wersji z automatyczną skrzynią biegów lub z mechaniczną wyposażoną w automatyczne sterowanie.

Jacek Ambrozik