Używany Citroen C3 (2002-2009)

Osoby poszukujące ekonomicznego samochodu do jazdy po mieście, rzadko biorą pod uwagę zakup Citroena C3. To błąd. Francuska propozycja przekonuje swoją funkcjonalnością i relacją ceny do oferowanej wartości.

Samochód zadebiutował w roku 2002. Na tle Saxo, wygląda jak auto o klasę większe. Początkowo w ofercie znalazła się wyłącznie odmiana pięciodrzwiowa. Po niespełna 12 miesiącach do gamy dołączył dwudrzwiowy kabriolet Pluriel. Wyróżnia go charakterystyczna konstrukcja dachu. Po odsunięciu miękkiej, środkowej części, boczne "pałąki" można zdemontować. Ostatnia wersja to XTR - model podwyższony, quasi terenowy, ozdobiony listwami z tworzyw sztucznych. Pokonywanie lekkich przeszkód terenowych ułatwia mu częściowa blokada mechanizmu różnicowego (szpera).

Wszystkie wersje C3 są dobrze zabezpieczone przed korozją. Plusem jest także świetne zaopatrzenie w nowe i używane karoseryjne części zamienne. Ponadprzeciętnie drogie wydają się jedynie lampy przednie. Ceny pozostałych elementów nie budzą najmniejszych zastrzeżeń. Zaskakujący jest fakt, że powyższe uwagi dotyczą także niszowego modelu Pluriel, który na naszym rynku jest samochodem wyjątkowo rzadko spotykanym.

Zawieszenie

Prosta, czysto mechaniczna konstrukcja zawieszenia redukuje do minimum koszty eksploatacji. Z przodu mamy system McPherson wzmocniony solidną ramą pomocniczą. W wahaczach możemy wymieniać sworznie, które są zaskakująco tanie (ok. 40 zł). Za 150 zł kupimy w internecie cały kompletny nowy wahacz. Z tyłu producent postawił na prostą i niezawodną belkę skrętną, rezygnując z  "narodowego" rozwiązania, czyli stosowanej w Saxo belki zespolonej z drążkami skrętnymi, która wymagała okresowej, kosztownej regeneracji.

Do pełni szczęścia zabrakło niestety jakości wykonania. Użytkownicy starszych egzemplarzy skarżą się na niską trwałość przekładni kierowniczej. Na szczęście w dzisiejszych czasach można zregenerować ten element lub
kupić używany w lepszym stanie.

Silniki

W gamie C3 znalazła się dość szeroka oferta ekonomicznych jednostek napędowych. Ofertę otwierają trzy wersje benzynowe. Najbardziej ekonomiczną z nich jest silnik 1.1 o mocy 60 KM. Wyróżnia się niskim zużyciem benzyny oraz bezawaryjnością. Jeśli ktoś szuka auta z początkowego okresu produkcji, będzie to najlepszy wybór.

Kolejną propozycją w gamie jest silnik 1.4 8V. To również trwałą jednostka, która nadaje się zarówno do miasta jak też na dalsze trasy. Kolejne dwie: 1.4 16V 90 KM i 1.6 16V 110 KM należą już do nowej generacji. Gwarantują dobre osiągi, mało palą, ale okazują się droższe w naprawach. Dość często psuje się w nich układ cewek zapłonu.

Wszystkie silniki benzynowe wyposażone są w kolektory ssące z tworzyw sztucznych. Jeśli myślimy o przeróbce na LPG, zalecane są wyłącznie systemy wtryskowe.

Olbrzymim zainteresowaniem cieszą się turbodiesle 1.4 HDi i 1.6 HDi (od 68 do 109 KM). Niezależnie od wersji słyną z niskiego zużycia paliwa i bardzo wysokiej kultury pracy. Niestety - z serwisowego punktu widzenia okazują się niezwykle wymagające. Problemy sprawia przede wszystkim zaawansowany układ common rail, który łatwo uszkodzić kiepskim paliwem, a wymiana jego elementów wiąże się z astronomicznymi kosztami.

Najbezpieczniejszym wyborem jest najsłabszy model 1.4 HDi. Jego typową usterką jest zużycie podkładek pod wtryskiwaczami. Objawem jest zapach spalin w kabinie oraz charakterystyczny odgłos pracy silnika. Zużyte elementy kosztują kilkanaście złotych, ale wymiana jest kłopotliwa (wtryskiwacze są zwykle zapieczone), stąd za kompletną usługę płacimy zwykle od 500 do 1000 zł. W wersji 1.6 HDi (niezależnie od mocy) znacznie częściej zdarzają się awarie turbosprężarek, wtryskiwaczy i dwumasowych kół zamachowych. Taka jest niestety cena obcowania z najnowszą techniką. Jedynym racjonalnym rozwiązaniem wydaje się zatem niezwykle wnikliwa kontrola auta przed zakupem (najlepiej w ASO, gdzie na stanowisku diagnostycznym można odczytać ważne parametry funkcjonowania układu wtryskowego).

Największym utrapieniem użytkowników wydają się drobne, ale dokuczliwe usterki instalacji elektrycznej. To nowoczesny układ CAN, który jest bardzo wrażliwy na zwarcia. Problemy potęgują się w autach powypadkowych.

Podsumowanie

Citroen C3 jest jednym z pierwszych samochodów tej klasy wyposażonych w multipleksową i niestety awaryjną instalację elektryczną. To w zasadzie jedyny słaby punkt tego dopracowanego samochodu. Najwięcej problemów sprawiają sprowadzane egzemplarze odbudowane po wypadku. Jeśli możemy kupić zadbane auto z pierwszej ręki­ - warto zaryzykować. Jest najbardziej komfortową propozycją w tej cenie.

Citroen C3: historia modelu
2002: prezentacja modelu.
2003: prezentacja wersji "Pluriel" z otwieranym i demontowanym dachem.
2004: "uterenowiona" odmiana XTR, z większym prześwitem i częściową blokadą mechanizmu różnicowego.
2010: nowa generacja modelu C3.

Citroen C3: typowe usterki i problemy
Jeśli trafimy na pechowy egzemplarz, częstotliwość występowania usterek będzie irytująca, ale koszt ich usunięcia nie będzie przesadnie wysoki.

• Zawieszenie zużywa się szybko, ale jest bardzo tanie w naprawach. Najczęściej wymieniamy łączniki stabilizatora lub końcówki wahaczy.
• Z egzemplarzy z początkowego okresu produkcji z układu napędowego często wycieka olej.
• Zapieczone linki łączące lewarek od biegów ze skrzynią, to typowa usterka starszych Citroenów (objawem jest ciężka praca lewarka). Te same problemy mają użytkownicy większych modeli.
• Z powodu awarii instalacji CAN, może dochodzić do awarii wyświetlacza, klimatyzacji itp.

• Jeśli szukamy auta z początkowego okresu produkcji, weźmy wersję benzynową 1.1 lub 1.4 8V. Nie będzie sprawiała kłopotów.
• Jeśli kupujemy auto młode, z pierwszej ręki, warto kupić oszczędnego diesla.

• Turbodiesli z początkowego okresu produkcji. Mają delikatny układ wtryskowy.
• Egzemplarzy powypadkowych. Często mają problemy z instalacją elektryczną.
• Wersji ze skrzynią biegów SensoDrive.

Jacek Ambrozik

Citroen C3 Picasso po faceliftingu - WIADOMOŚCI