Jaka jest różnica między samochodem hybrydowym a elektrycznym?

Samochód elektryczny (BEV) napędzany jest silnikiem zasilany jest wyłącznie prądem gromadzonym w baterii. Baterie te mają różną pojemność, a na jednym ładowaniu  pozwalają przejechać od około 150 km (w starszych pojazdach) aż do 500-600 km (w nowszych modelach). W pojazdach tych nie znajdziemy wielu podzespołów charakterystycznych dla aut spalinowych - na przykład skrzyni biegów.

Z kolei samochód hybrydowy łączy silnik spalinowy z elektrycznym. Na rynku dostępne są modele, w których układ napędzany benzyną jest jedynie wspierany przez napęd elektryczny, ale również takie, gdzie motor elektryczny może stanowić jedyne źródło napędu - na krótszych lub dłuższych dystansach, zależnie od zastosowanej baterii.

Różnice między wymienionymi rodzajami pojazdów są więc dość wyraźne. Warto zatem bliżej przyjrzeć się działaniu aut hybrydowych, gdyż producenci oferują obecnie kilka różnych rodzajów napędów tego typu.

Na rynku można znaleźć trzy rodzaje napędów hybrydowych:

• hybrydy miękkie (MHEV);
• hybrydy pełne (HEV);
• hybrydy plug-in (PHEV).

W hybrydach miękkich tylko silnik spalinowy jest w stanie samodzielnie napędzić samochód. Napęd elektryczny pełni w tym wypadku jedynie funkcję wspomagania i zastępuje rozrusznik oraz alternator. Pozwala to na obniżenie spalania o najwyżej kilka procent. Zwykle poprawia i rozszerza on działanie systemu start-stop, a także pozwala na odzyskiwanie energii podczas hamowania.

Często zastosowany w nich silnik elektryczny (mający zwykle od kilku do kilkunastu koni mechanicznych) może chwilowo wspomagać jednostkę spalinową podczas przyspieszania, poprawiając reakcję na gaz i zmniejszając na przykład dziurę turbinową.

Od hybrydy miękkiej taki układ różni się przede wszystkim mocą silnika elektrycznego. Choć dalej głównie wspiera on jednostkę spalinową, zapewnia też dodatkowe możliwości. W tego typu samochody uruchamiają się zwykle wyłącznie na prądzie i mogą na nim pokonywać krótkie dystanse. Często też wyłączają one silniki spalinowe, jeśli zdejmiemy nogę z gazu.

Klasyczne hybrydy mają więc znacznie mocniejsze silniki niż hybrydy miękkie. Zwykle jest to około 50-70 KM, choć zdarzają się układy, w których silnik elektryczny ma ponad 100 KM.

W przeciwieństwie do pozostałych rodzajów hybryd, plug-iny umożliwiają poruszanie się na nieco dłuższych dystansach wyłącznie dzięki napędowi elektrycznemu. Obecnie jest to zwykle 40-60 km, choć niektórzy producenci przekraczają już granicę 100 km.

W hybrydach plug-in montuje się znacznie większe akumulatory, które ładuje się z gniazdka lub ze stacji ładowania. To sprawia, że takim pojazdom najbliżej jest do prawdziwych aut elektrycznych. Ich elektryczne motory zwykle mają ponad 100 KM i pozwalają na swobodną, codzienną jazdę, a nawet na osiąganie prędkości autostradowych.

Po wyczerpaniu baterii hybrydy plug-in zaczynają działać jak "pełne" hybrydy, gdzie układ spalinowy wspomagany jest elektrycznym. Bateria doładowywana jest dzięki rekuperacji, a czasami także przez silnik spalinowy. W większości plug-inów jest także możliwość wymuszenia naładowania baterii przez jednostkę spalinową, aby później móc skorzystać tylko z motoru elektrycznego.

Silniki spalinowe stosowane w hybrydach nie różnią się (zwykle) niczym od tych wykorzystywanych w autach z tradycyjnym napędem. Zwykle więc tankujemy je zwykłą benzyną Pb95. Spotkać można jednak bardzo mocne układy hybrydowe, do których producenci zalecają benzynę Pb98. Ogólnie powinniśmy stosować się do zaleceń producenta naszego auta.

Rzadko spotykane, ale obecne zarówno na rynku wtórnym jak i wśród aut nowych, są hybrydy łączone z silnikami wysokoprężnymi. Tu również nie ma żadnych różnic - lejemy do nich ON, jak do każdego diesla.

Dodatkowo hybrydy plug-in, jak już wspominaliśmy, można "tankować" prądem z gniazdka. Można wręcz powiedzieć, że trzeba to robić, gdyż taki jest sens napędu PHEV. Auta go wykorzystujące są wyraźnie droższe od klasycznych hybryd, ale w zamian dają możliwość bardzo taniej jazdy na elektryczności.

***