66 lat temu, 6 listopada 1951 roku, z linii montażowej Fabryki Samochodów Osobowych na warszawskim Żeraniu zjechała pierwsza Warszawa. Produkowany na licencji radzieckiej Pobiedy samochód był pierwszym autem osobowym w powojennej historii Polski produkowanym seryjnie.
Łącznie przez ponad 20 lat z fabryki na Żeraniu wyjechało około 254 tysięcy egzemplarzy tego modelu.
Licencję na produkcję Warszawy otrzymaliśmy od Związku Radzieckiego za darmo, jednak maszyny i dokumentacja techniczna kosztowały około 400 milionów złotych. Pierwsze auta były montowane z części sprowadzonych z ZSRR, dopiero od 1953 roku składały się w całości z polskich elementów.
W 1954 roku rozpoczęto eksport samochodów, który z czasem objął 25 krajów. Głównymi odbiorcami były oczywiście kraje bloku socjalistycznego. Najwięcej Warszaw trafiło do Bułgarii, na Węgry i do Chin. Za granicę wysłano łącznie ponad 70 tysięcy egzemplarzy.
Przez cały okres produkcji, Warszawa była poddawana licznym modernizacjom. Zmiany wprowadzano w silnikach, układzie jezdnym i w bryle samochodu. Sukcesywnie wprowadzano nowe typy nadwozia - pickup, furgon i kombi.
Produkowano również Warszawy dla konkretnych grup zawodowych. Na bazie Warszawy powstały radiowozy, karetki, taksówki, pocztyliony, a nawet drezyny. Z kolei na płycie podłogowej Warszawy opracowano auta dostawcze - Tarpan, Żuk i Nysa.
Ostatnia Warszawa zjechała z taśmy produkcyjnej 30 marca 1973 roku. Na Żeraniu zastąpił ją produkowany od 1967 roku Fiat 125p.
Przed podjęciem decyzji o produkcji Warszawy na licencji rosyjskiej Pobiedy, Polska prowadziła negocjacje z włoskim Fiatem. Podpisano polsko-włoską umowę handlową, ruszyły prace nad budową fabryki, jednak wkrótce współpraca została zerwana. Komunistyczne władze zdecydowały bowiem, że państwa socjalistyczne powinny wspierać się wzajemnie, a nie korzystać z pomocy krajów kapitalistycznych.
