Pamiętasz skodę 130 RS?

Lata sześćdziesiąte były dla Skody okresem wielkich sukcesów w rajdach zaliczanych do Mistrzostw Europy. Reprezentującą czeską markę, skodę 1000 MB, zastąpił po wielkim pożarze w fabryce w Mlada Boleslav w 1969 roku kolejny model, S100/110 (typ 722). Była to zmodernizowana wersja poprzednika, produkowana w latach 1969-1976.

W tym samym roku zakład w Kvasinach rozpoczął produkcję niezwykle atrakcyjnego coupe. Samochód charakteryzował nowoczesny design, szerokie drzwi z szybkami bez ramek i kubełkowe fotele z przodu Wyposażony w niewielki, 1,1-litrowy silnik, samochód rozwijał moc zaledwie 62 KM. To jednak wystarczyło, by lekki, ważący jedynie 835 kg pojazd osiągał prędkość 145 km/h, a do 100 km/h rozpędzał się w 18,5 s, co w tamtych czasach było dość imponujące!

Samochód szybko zyskał uznanie środowiska sportowego i chętnie był wykorzystywany przez kierowców rajdowych i wyścigowych. W 1972 roku skoda opracowała model 120 Rally, przeznaczony właśnie do sportów motorowych. Dwa lata później, na bazie tego coupe zbudowano dwa mocniejsze prototypy: 180 RS i 200 RS. Ponieważ nie miały one homologacji upoważniającej do startów w cyklu europejskich rajdów, nie brały w nich udziału.

Kolejny model 130 RS (typ 735), bazujący na modelu 110 R, miał silnik umieszczony za tylną osią, który napędzał tylne koła za pośrednictwem 4-biegowej przekładni - był to pojazd, który został dopuszczony do startów w rajdach. Jego czterocylindrowa jednostka OHV o pojemności 1289 cm3, zasilana przez dwa gaźniki Webera, w zależności od potrzeb miała stopień sprężania od 10,5 do 11,7:1 i moc maksymalną od 100 do 145 KM. Osiągi Škody 130 RS były następujące: prędkość maksymalna od 145 do 210 km/h; sprint od 0 do 100 km/h: 7,5-8,5 sekundy. Średnie zużycie paliwa: 15-25 l/100 km.

Takie osiągi możliwe były dzięki niewielkiej masie samochodu, która wynosiła ok. 750 kg. Skoda 130 RS miała 4255 mm długości, 1710 mm szerokości i od 1275 do 1340 mm wysokości, a rozstaw osi wynosił 2400 mm. Prześwit to aż 185 mm (120 mm w odmianie wyścigowej)- m.in. właśnie dzięki niemu 130 RS doskonale radziła sobie na trasach najtrudniejszych rajdów.

W 1976 roku, norweski duet: John Haugland i Arild Antonsen prowadzący R130-tkę, wygrał Rajd Barum, wliczany do Mistrzostw Europy. Rok później ten sam rajd, tym samym samochodem, wygrał czeski kierowca Valclav Blahna. Fabryczny zespół Skody tworzyły wówczas trzy załogi: Vaclav Blahna/Lubislav Hlavka, Milan Zapadlo/Jirzi Motal i Svatopluk Kvaizar/Jirzi Kotek. Ta ostatnia nie dojechała do mety, za to Blahna z Hlavką wygrali klasę A2 i zajęli 12. miejsce w klasyfikacji generalnej rajdu. Załoga Milan Zapadlo/Jirzi Motal wywalczyła 2. miejsce w klasie, 15. w "generalce" i wygrała jeden z oesów, wyprzedzając kilka lancii stratos, porsche 911 carrera i renault alpine A110.

Jeśli chodzi o sukcesy Skody 130 RS na "polskim podwórku", to samochód również tu dał się poznać kibicom z jak najlepszej strony. W 1977 roku czeskie załogi stawiły się na starcie 37. Rajdu Polski. Duet Blahna-Hlavka zajął 3. miejsce w "generalce", a dwie pozostałe skody uplasowały się na miejscach w pierwszej 10.

Rok później, Blahna/Hlavka zajęli 4. miejsce w "generalce", Kvaizar/Kotek 5., a Jirzi Sedivy/Jirzi Janecek 7. i dzięki temu wygrali klasyfikację zespołową Rajdu Polski.

W latach 1978-79 zespół Skody był jedynym teamem fabrycznym w Mistrzostwach Europy. Potem konkurentów przybyło, a mimo to w 1980 roku Skoda zdobyła tytuł wicemistrza, a rok później mistrza Europy na torach w kategorii zespołowej.

Decyzja Międzynarodowej Federacji Sportów Samochodowych FISA (obecnie FIA), o zlikwidowaniu klasy pojemnościowej do 1300 cm3 spowodowała, że RS 130 zakończył swą sportową karierę.