Ciasno, ale za to tanio
Pierwszym modelem polskiego Fiata 125p, którego produkcję uruchomiono w listopadzie 1967 r., był sedan.
Dopiero blisko 4 lata później na linie montażowe weszło kombi, które pozwoliło konstruktorom z OBR przymierzyć się do wersji użytkowych tego auta, takich jak pick-up i sanitarka.
Dzięki zastosowaniu wzmocnionego wału napędowego, wytrzymalszego zawieszenia i szerszych, mocniejszych kół w kombi maksymalne obciążenie tylnej osi zwiększono o 135 kg. Na bazie tego modelu można było zbudować karetkę i funkcjonalnego dwuosobowego, lekkiego pick-upa o ładowności 400-450 kg. Wymagało to jednak większych zmian konstrukcyjnych, a te postanowiono ograniczyć do niezbędnych.
W sanitarce, którą zaprojektował zespół pod kierunkiem Mariana Koraba, ograniczono się właściwie do innej aranżacji i wyposażenia wnętrza, zmatowienia szyb w tylnej części auta i instalacji "koguta" oraz syreny alarmowej. Wymontowano tylną kanapę i za siedzeniem kierowcy zainstalowano nosze, a obok nich siedzenie dla lekarza lub pielęgniarki. Nosze były zbyt krótkie, a auto zbyt niskie. Mimo to sanitarkę dopuszczono do produkcji.
Pick-up był jeszcze ciaśniejszy, bo jego kabina powstała z przedniej części auta, obciętej tuż za środkowym słupkiem, co sprawiło, że fotel nie miał odpowiedniej regulacji poziomej, a oparcie, z konieczności, stało niemal pionowo. Dłuższe prowadzenie tego pojazdu było przez to bardzo męczące.
Gdyby Fiat 125p miał wersję trzydrzwiową, jakiej doczekał się później Polonez, tych niedogodności by uniknięto. Jednak uruchamianie produkcji dłuższych drzwi i szyb do nich dla paru tysięcy aut rocznie było wówczas nie do pomyślenia. Konstruktorami pick-upa byli Jan Politowski i Czesław Piechur.
Obie wersje użytkowe PF 125p zaczęto produkować od 1972 r.
Zbigniew D. Skoczek
Zjedź na pobocze.
