30 tys. km i wielkie bagno. Którędy wiedzie najdłuższa droga świata?

Plany stworzenia drogi pozwalającej na wygodne podróże lądowe między Amerykami narodził się... na łodzi. Na ten szalony pomysł wpadł cierpiący na chorobę morską Hinton Rowan Helper, amerykański konsul w Argentynie, podróżując z Buenos Aires do Nowego Jorku pod koniec 1866 roku. Zaczęło się od pomysłu kolei międzykontynentalnej, która pozwoliłaby na połączenie kontynentów, otwarcie przestrzeni dla handlu i wzajemnie korzystnych stosunków między obiema Amerykami. Marzenie konsula nigdy się nie spełniło, ale według niektórych źródeł zapoczątkowało proces tworzenia lądowego połączenia między odległymi krańcami obu kontynentów, który dziś znamy jako liczącą przeszło 48 tys. km Drogę Panamerykańską.

Droga Panamerykańska to transkontynentalna trasa, a w zasadzie system dróg i autostrad przechodzący przez najbardziej zróżnicowaną scenerię na naszej planecie. Wiedzie od Arktyki, przez gęstą dżunglę Ameryki Środkowej po jałowe pustynie Ameryki Południowej. Każdy odcinek drogi opowiada jakąś historię, oferując niezliczone postoje wypełnione bogatymi doświadczeniami kulturalnymi i cudami natury.

Historia Drogi Panamerykańskiej jest tak różnorodna jak kraje, przez które przechodzi. Początkowo była to wizja połączenia kontynentów koleją, ale z biegiem lat ewoluowała w kierunku drogi samochodowej. W ciągu dekad wiele rządów, organizacji i indywidualnych entuzjastów pracowało nad realizacją tego marzenia, przekształcając je w rzeczywistość krok po kroku. Oficjalnie pomysł panamerykańskiego systemu autostrad został ogłoszony podczas Piątej Międzynarodowej Konferencji Państw Amerykańskich w Santiago de Chile w 1923 r. W 1925 r. podczas pierwszej Panamerykańskiej Konferencji Autostradowej, która odbyła się w Buenos Aires, stwierdzono, że budowa autostrady ma kluczowe znaczenie dla rozwoju regionu. W 1928 r. podczas szóstej Międzynarodowej Konferencji Państw Amerykańskich, która odbyła się w Hawanie, wydano zgodę na budowę drogi umożliwiającej komunikację przez oba kontynenty.

Ostatecznym katalizatorem dalszego rozwoju autostrady była II wojna światowa. Nagle bezpieczne połączenie lądowe między kontynentami, zwłaszcza między Stanami Zjednoczonymi a Strefą Kanału Panamskiego, stało się kluczowym elementem dla bezpieczeństwa militarnego. Później, w latach pięćdziesiątych, zwolennicy autostrady przekonali amerykański Kongres, że ten projekt i towarzyszący mu rozwój gospodarczy i społeczny stanowią ważny sposób na walkę z ekspansją komunistyczną w Ameryce Łacińskiej. Trasa została ostatecznie otwarta w 1963 roku.

Autostrada Panamerykańska, zwana po angielsku Pan-American Highway, po hiszpańsku - Carretera Panamericana, po portugalsku - Estrada Panamericana, a po francusku Autoroute Panaméricaine, zaczyna się na Alasce, a kończy w Patagonii. Jej poszczególne odcinki, licząc od północy, wiodą przez następujące terytoria:

Chociaż większość Drogi Panamerykańskiej jest przejezdna, istnieje pewien odcinek, znany jako Darién Gap, który do dziś stanowi wyzwanie dla podróżników. To 160-kilometrowy odcinek niezagospodarowanych bagien i gęstego lasu deszczowego. Ten pozbawiony dróg region, zamieszkały przez rdzenne plemiona i różnorodną przyrodę, rozciąga się od Atlantyku po Pacyfik na granicy Panamy i Kolumbii. Jest skarbnicą dla biologów i poszukiwaczy przygód, ale pozostaje potężną barierą dla podróżników. To jedyny fragment trasy, który omija się drogą morską.

Podróż Drogą Panamerykańską jest pełna wyzwań. Od ekstremalnych temperatur, przez osuwiska, strome zbocza, po trudne warunki drogowe w porze deszczowej - podróżnicy muszą być przygotowani na wiele trudności. Ważne jest również unikanie niebezpiecznych obszarów, śledzenie aktualnych informacji o bezpieczeństwie w danym regionie i dostosowywanie się do lokalnych warunków. W internecie nie brakuje jednak raportów z takich wypraw, istnieją też firmy, które organizują podróże całą trasą, lub jej wybranymi fragmentami.

Mimo wszystkich wyzwań i trudności, Droga Panamerykańska przyciąga podróżników z całego świata. To nie tylko droga, ale także opowieść o przygodzie, wyzwaniach i pięknie naszej planety. Dla wielu jest to podróż życia, szansa na odkrycie niesamowitych miejsc, spotkanie z lokalnymi mieszkańcami i zanurzenie się w różnorodnych kulturach kontynentu amerykańskiego.

Polskim rekordzistą jest droga krajowa nr 8, która prowadzi od granicy z Czechami w Kudowie-Zdroju, do granicy z Litwą w Budzisku. Całkowita długość tej trasy wynosi aż 849 kilometrów. Najdłuższa droga w Polsce przebiega przez pięć województw:

Na niektórych fragmentach trasa ta przekształca się w drogę ekspresową S8 oraz w autostradę A8.