Samochodem do Anglii

Oto kolejny list naszego czytelnika z cyklu "wakacyjne podróże"

Cel podróży - Birmingham, Anglia

Przygotowania do podróży zaczęliśmy z dużym wyprzedzeniem. Auto zostało sprawdzone i przygotowane na przebycie 1600 km. Trasę wybraliśmy tak, by ominąć płatne drogi. Ze względu na odległość podzieliliśmy ją na 3 odcinki - mniej więcej po 500 km. Za pomocą Internetu wyszukaliśmy pola kempingowe. Wybraliśmy taki sposób nocowania nie tylko ze względu na znaczne oszczędności - również w Anglii, w miejscu docelowym mieliśmy nocować pod namiotem.

Kempingi wypadły nam w Niemczech (Minden) i Francji w miejscowości odprawy promowej (Boulogne Sur Mer). Dużo wcześniej kupiliśmy bilety na prom, który wyznaczał nam czas podróży. Musieliśmy się stawić na odprawie o godzinie 5.00 rano i stąd cały plan podróży był podporządkowany tej godzinie. Zarezerwowaliśmy mailowo miejsca na kempingach, wykupiliśmy dodatkowe ubezpieczenie i wyruszyliśmy w drogę.

Dzień pierwszy

Do pokonania mieliśmy 600 km przez Polska i Niemcy. Na szczęście po Polsce poruszaliśmy się autostradą i jazda odbyła się bezproblemowo. Za granicą jechało się jeszcze lepiej. Dobrej jakości, odpowiednio oznakowane drogi są standardem za zachodnia granicą. Mieliśmy szczęście i ominęły nas kilkukilometrowe korki, które tworzyły się po stłuczkach, jakie miały miejsce na pasie ruchu w przeciwnym kierunku. Nasz kemping leżał niedaleko autostrady, musieliśmy jednak z niej zjechać i kilkadziesiąt kilometrów pokonać drogami podrzędnymi. Te ostatnie naszpikowane są fotoradarami, więc wszystkie auta jeżdżą ściśle przestrzegając przepisów.

Kemping położony był w pobliżu kanału spływowego, w pięknej, zielonej okolicy. Wyposażony w kuchnię, sanitariaty, prysznice (płatne 0,50 euro za 10 minut - automat wrzutowy). Teren dobrze przygotowany, bardzo czysto. Wraz z nami nocowało sporo osób odbywających wycieczki rowerowe. Pod wieczór praktycznie cały kemping był zapełniony. W nocy trochę przeszkadzał szum od drogi szybkiego ruchu znajdującej się w pobliżu, ale dla zmęczonych podróżnych nie jest to problem.

Dzień drugi

Rano złożyliśmy namiot i ruszyliśmy w dalszą drogę. Trochę nudno się jechało przez Niemcy, Holandię i Belgię. Drogi mają bardzo dobrej jakości. Po dotarciu do Francji doszliśmy do wniosku, że nie zatrzymamy się w Dunkierce. To miasto, któremu trzeba by poświęcić, co najmniej cały dzień na zwiedzanie - my tak dużo czasu nie mieliśmy. We Francji najlepiej jest trzymać się głównych dróg. My, np. zatankowaliśmy na "zapyziałej" stacji i okazało się, że z angielskim tu słabiutko. Nie można też było płacić kartą. Planując taką podróż warto jednak zaplanować tankowanie we Francji - benzyna jest tu najtańsza, najdrożej jest w Belgii (reszta krajów ma ceny na podobnym poziomie).

Dotarliśmy do Bolonii. Trasa wiodła deptakiem wzdłuż morza. Czułam się jak w Cannes - palmy, plaża, morze. Mijaliśmy po drodze odprawę promową i oceanarium. Nasz kemping znajdował się w starszej części miasta - tzw. starej wiosce rybackiej. Wjazd odbywał się przez solidną stalową bramę. Niestety, w recepcji po angielsku nikt nie umiał się porozumieć, dogadaliśmy się w wersji "obrazkowej".

Kemping jest położony obok plaży na skalistym wybrzeżu. Plaża jest ogromna i żeby dojść do wody trzeba nieźle się nachodzić. W wodzie pływały pancerzyki krabów i inne morskie stworzonka. Wracaliśmy przez miasteczko, oglądając piękny zabytkowy ryneczek i buszując po uroczych sklepikach, żeby na koniec kupić prawdziwa francuską bagietkę. Wróciliśmy na kemping szykować obiad. Na te dwa "dojazdowe" dni zaopatrzyłam się w jednorazowego grilla i smażyliśmy sobie karczek i kiełbasę. Okazało się to bardzo udanym pomysłem i postanowiłam z niego częściej korzystać.

Na kempingu jest znacznie brudniej niż w Niemczech, do prysznicy (darmowych) ustawiają się kolejki. Trzeba trzymać za obskurny łańcuch żeby leciała woda. W toaletach i umywalniach też było nieciekawie. Nie polecam tego miejsca na dłuższy wypoczynek, noc czy dwie można "przeboleć".

Dzień trzeci

Wstaliśmy wcześnie rano. Kemping "budzi się" dopiero od 8 rano, na szczęście brama od wewnątrz otwiera się automatycznie i mogliśmy wyjechać już po 4 rano. Mieliśmy problem z odnalezieniem drogi do odprawy promowej. Jest niewyraźnie oznakowana, szczególnie dla jadących w nocy. Byliśmy jednym z pierwszych aut. Otwarcie odprawy nastąpiło z prawie 20 minutowym opóźnieniem.

Nie polecam nadgorliwości - można przyjechać w wyznaczonym czasie a i tak się będzie czekało. Odprawa prowadzona była trzema ciągami i przebiegała sprawnie. Po okazaniu dokumentów dostaliśmy kartę wjazdową i numer bramy. Znów musieliśmy czekać około godziny na załadunek. Potem wszystko odbyło się już szybko. Po zaparkowaniu auta udaliśmy się na pokład. Niecała godzina i byliśmy w Anglii. Rozładunek przebiegał bardzo szybko.

Wyjechaliśmy na stały ląd. Bardzo obawiałam się jazdy po lewej stronie, ale rzeczywistość okazała się nie taka straszna. Drogi były dwupasmowe a poruszając się wśród innych samochodów nie sposób źle pojechać. Ruch na drodze był dość duży i trafiliśmy na zator spowodowany wypadkiem. Zwężenie z trzech pasów do jednego spowodowało opóźnienie ponad pół godzinne. W Anglii drogi są dobrze oznakowane, jedynym mankamentem są zjazdy na stacje benzynowe. Znajdują się one w oddaleniu od głównej trasy (oprócz nielicznych) i trzeba trochę "pokluczyć" żeby wjechać z powrotem na główną trasę. Po drodze nie ma też za wiele parkingów. Drogi mają bardzo dobrej jakości - nie asfaltowe a betonowe, stąd brak kolein. Dobrze oznakowane sprawnie prowadzą do celu.

Zostań fanem naszego profilu na Facebooku. Tam można wygrać wiele motoryzacyjnych gadżetów, oraz już niebawem... samochód na weekend z pełnym bakiem! Wystarczy kliknąć w "lubię to" w poniższej ramce.