Używany Peugeot 1007 (2005-2009)
Myśląc o Peugeocie 1007, od razu mamy przed oczami widok odsuwanych drzwi. Takiego rozwiązania nie ma w żadnym innym aucie tej klasy. Jak się sprawdza?
Nie tylko producenci z Francji zaczynają zauważać, że rynek samochodów miejskich wymaga wyprzedzania konkurencji choćby o krok. Stąd w gamach poszczególnych wytwórców oprócz pojazdów dla klienta standardowego, wymagającego od samochodu, aby ten mu po prostu służył, znajdziemy także propozycje niestandardowe dla osób poszukujących indywidualności.
Fiat ma model 500, Citroen - C2, Audi próbowało sił z modelem A2 (poniosło porażkę), a Peugeot proponuje model 1007 z rozwiązaniami, których nie stosuje żaden inny producent, z wyjątkiem przeznaczonej wyłącznie na rynek japoński Toyoty Porte.
Van czteroosobowy
Nadwozie tego niewielkiego pojazdu ma dosyć nietypowy charakter - mimo znacznej szerokości, zmieszczą się tu tylko cztery osoby. Aranżacja kabiny jest identyczna jak w opisywanym niedawno Citroenie C2, który jest konstrukcyjnym bliźniakiem 1007. Z tyłu mamy do czynienia z dwoma oddzielnymi fotelami, które można przesuwać. Gdy odsuniemy je do tyłu, przedział bagażowy zmniejszy się do zera. Od C2 "1007" odróżnia się pojedynczą tylną klapą otwieraną w całości. Z przodu miejsca nie brakuje nikomu, siedzi się dosyć wysoko, a manewrowanie w mieście to prawdziwa przyjemność. Czasem trudno tylko ocenić, gdzie kończy się przód. Prowadzenie zasługuje co najwyżej na przeciętną ocenę. Mimo małej długości, auto zaskakuje nadsterownością i bez ostrzeżenia zarzuca tyłem podczas przejeżdżania zakrętów. Jednak komfort jazdy po wybojach jest iście francuski - przez wyrwy w jezdni "1007" przejeżdża miękko, a pasażerowie nie odczuwają nadmiernych wstrząsów. Z przodu zastosowano standardowe kolumny McPherson, a z tyłu - belkę skrętną ze sprężynami śrubowymi i amortyzatorami (identycznie jak w C2). Trwałość, mimo prostoty, nie zachwyca. Amortyzatory domagają się wymiany co 30 tys. km, zdarza się również, że przedwcześnie trzeba wymienić łożyska kolumn przednich. Sworznie, tuleje wahaczy i same wahacze są takie same, jak w Citroenach C2 i C3, więc pod takim hasłem należy szukać ich w katalogu.
Wesołe wnętrze
W ramach indywidualizacji Peugeot stosował we wnętrzu wymienne, kolorowe panele z płótna. Ich wesoła kolorystyka ożywia kabinę, ale są one (zwłaszcza w jaśniejszych wersjach) podatne na zabrudzenie. Można także wymieniać inne elementy, np. osłony nawiewów. Pod siedzeniami znajdziemy sporo praktycznych schowków. Typowa dla Peugeotów jest mało precyzyjnie działająca skrzynia biegów. Na szczęście nie sprawia poważniejszych problemów eksploatacyjnych.
Silniki to mocny punkt modelu 1007. Oferta nie zawiera bardzo mało dynamicznej jednostki 1.1, która znajdziemy tylko w Citroenie. Nie ma co spodziewać się rewelacyjnych osiągów po żadnej wersji, ale w końcu mechanizm drzwi waży sporo (ok. 200 kg), a opór powietrza jest duży ze względu na wysokie nadwozie.
Bez sportowych aspiracji
Polecamy jeden z silników 1,4-litrowych - benzynowy bądź wysokoprężny. Pierwszy może spalić w mieście ponad 8 l/100 km, ale nadrabia to bezawaryjnością i niewielkim wysileniem konstrukcji. Występuje w wersji 8- i 16-zaworowej. Diesel HDi ma jedynie 70 KM, jednak w mieście to wystarczy, za to jego niskie spalanie i kultura pracy zasługują na pochwałę. Nieco rzadziej spotyka się dwuwałkowy silnik benzynowy o pojemności 1,6 l. Moc 109 KM, którą rozwija, wystarcza do przyspieszenia od 0 do 100 km/h w 12,6 s. Wszystkie silniki mają rozrząd napędzany paskiem, który należy wymieniać co 120 tys. km bądź co 5 lat. Sporo egzemplarzy spotyka się ze skrzyniami automatycznymi. Na tle konkurentów "automaty" sprawują się dobrze. Problematyczny okazuje się czujnik temperatury silnika - często bez powodu wskazuje na przegrzanie.
Gdyby nie te drzwi...
Najstarsze egzemplarze "1007" skończą wkrótce dziewięć lat i jest to wystarczający okres, ażeby móc ocenić, jak sprawdził się nietypowy system otwierania drzwi. Niestety, należy powiedzieć dość brutalnie, że Peugeot poniósł w tej kwestii porażkę.
Większość głosów krytycznych związanych jest z awariami odsuwanych drzwi. Zdarzają się różne przypadłości: zabrudzone prowadnice powodują zacieranie się mechanizmu (początkowo słychać zgrzyty), ale jeszcze częściej problem sprawia elektronika i drzwi przestają się zamykać z pilota - trzeba domykać je ręcznie. Wprawdzie nie dają się otworzyć powyżej 5 km/h, ale jeśli ruszymy z otwartymi drzwiami, elektronika ich nie zamknie. Poza tym proces zamykania drzwi trwa ponad 5 s. Wnętrze auta pozostaje szeroko otwarte przez co najmniej 10 sekund, co w przypadku silnych opadów deszczu lub śniegu w zupełności wystarcza, żeby siedzenia nasiąkły wodą.
Warto przykładać wiele dbałości do czyszczenia srebrnej listwy okalającej samochód, bo jest to prowadnica zewnętrzna drzwi przesuwnych. W przypadku rozładowania akumulatora nie można dostać się do samochodu. Podczas tankowania nie da się otworzyć drzwi kierowcy - wchodzą w kolizję z pistoletem dystrybutora.
Największy wabik przyciągający uwagę potencjalnych nabywców "1007" - drzwi przesuwne - okazuje się też podstawowym źródłem problemów, co w ostatecznym rozrachunku obniża ocenę tego przyjemnego samochodu. Na jego zakup trzeba przeznaczyć co najmniej 12-13 tys. zł.
Przekombinowany - takim potocznym słowem można określić Peugeota 1007. Pomysł z przesuwnymi drzwiami jest świetny, jednak jak każde rewolucyjne rozwiązanie wymaga dopracowania szczegółów, a tego zabrakło. Gdyby nie to, 1007 byłby godnym polecenia autem miejskim - jest wszak bogato wyposażony i napędzany udanymi silnikami.
OCENA: ☆☆☆
☆niepolecany; ☆☆warunkowo godny zainteresowania; ☆☆☆godny zainteresowania; ☆☆☆☆polecany; ☆☆☆☆☆szczególnie polecany
Na tle innych producentów grupa Peugeot-Citroen odważnie eksperymentuje z nietypowymi propozycjami w segmencie samochodów miejskich. Pod względem konstrukcyjnym Peugeot 1007 jest spokrewniony z innym oryginalnym pojazdem - Citroenem C3 Pluriel, oferowanym w latach 2003-2007. Jego nadwozie wyposażono w zdejmowane elementy, za sprawą których mógł przekształcać się z hatchbacka w cabrio, a nawet w pick-upa. Wiele egzemplarzy było napędzanych silnikiem 1.6 ze skrzynią automatyczną. C3 Pluriel nie odniósł sukcesu rynkowego. Do produkcji nie wszedł odważny koncept auta miejskiego C-Airplay.
Peugeot 1007: historia modelu
2002: prezentacja koncepcyjnego modelu Sesame z odsuwanymi drzwiami.
2005: debiut Peugeota 1007. Auto nie ma bezpośredniego poprzednika, choć jest niemal identyczne jak zaprezentowany trzy lata wcześniej koncept. W ofercie cztery wersje silnikowe. Równocześnie zostają zaprezentowane koncepcyjne modele 1007 D-Day i 1007 RC z 2,0-litrowym silnikiem z modelu 206.
2007: w ofercie pojawia się silnik 1.6 HDi o mocy 109 KM.
2009: zakończenie produkcji.
Peugeot 1007: typowe usterki i problemy
- Usterki centralnego zamka objawiające się brakiem możliwości zamknięcia drzwi pilotem.
- Zgrzytający mechanizm drzwi przesuwnych za sprawą zabrudzonych prowadnic.
- Awarie czujnika temperatury jednostki napędowej.
- Wadliwe mocowanie okna dachowego.
- Klamki, które nie "odbijają" w ujemnych temperaturach.
- Awarie łożysk kolumn przednich.
Peugeot 1007: plusy
- Świetnie zaprojektowane wnętrze z licznymi schowkami.
- Łatwe manewrowanie i parkowanie w mieście.
- Oszczędny silnik wysokoprężny 1.4 HDi.
Peugeot 1007: minusy
- Zbyt częste problemy z mechanizmem drzwi.
- Mało dynamiczne silniki i spore zużycie paliwa.
- Niepewna jazda w zakrętach.
Tekst: Tymon Grabowski, zdjęcia: Robert Brykała
