Używany Nissan Terrano II (1993-2006)

Zaprojektowany na europejski rynek Terrano II miał przyciągnąć klientów, dla których Patrol był zbyt duży i drogi. I trzeba przyznać, że auto odniosło spory sukces, szczególnie w Hiszpanii, gdzie je produkowano. Terrano II opuszczały fabrykę również ze znaczkiem Forda, jako model Maverick (do 2000 r.). Terrano pozostało w ofercie aż do 2006 r.

Wysokie i wąskie nadwozie Terrano opiera się na solidnej ramie nośnej. Od początku dostępne były wersje trzy- i pięciodrzwiowe. Jeśli Terrano ma służyć jako auto do codziennego użytku, lepiej darować sobie najstarsze egzemplarze - z reguły mają wyjątkowo ubogie wyposażenie. Najmłodsze Terrano w limitowanych wersjach, jak Voyage czy Dakar, wyposażano nawet w skórzaną tapicerkę, automatyczną klimatyzację, fabryczne orurowanie czy alufelgi. Samochody wyprodukowane po 1999 r. mają też lepsze materiały wykończeniowe, nie udało się tylko poprawić nieskutecznej wentylacji.

Trzon oferty rynkowej stanowią silniki wysokoprężne 2.7 i 3.0. Początkowo wersja 2.7 osiągała moc 99 KM. Napęd rozrządu realizowany jest za pomocą niezawodnych kół zębatych. W 1996 roku ten silnik otrzymał elektronicznie sterowaną pompę wtryskową i intercooler, a moc wzrosła do 125 KM. Terrano 2.7 TD potrzebuje średnio 12 l paliwa na 100 km i odznacza się prostą budową oraz niezłą niezawodnością, w nowszych odmianach częściej jednak występują problemy z turbosprężarkami.

Drugi turbodiesel to znacznie mocniejszy, znany z Patrola czterocylindrowy 3.0 16V z wtryskiem bezpośrednim i paskiem rozrządu. Właściciele Patroli mają o nim jednoznacznie złe zdanie. Jednak w Terrano silnik 3.0 jest mniej obciążony i znacznie udoskonalony technicznie. Rzadko pojawia się jednostka benzynowa 2.4 (głównie krótkie nadwozie) z łańcuchem rozrządu, dobrze współpracująca z LPG.

Więcej problemów może przysporzyć układ napędowy, szczególnie niezbyt trwałe skrzynie biegów i sprzęgła. Terrano II nie ma centralnego mechanizmu różnicowego, a zatem przedni napęd można dołączać jedynie poza asfaltem. Jeśli poprzedni właściciel nie stosował się do tego, układ napędowy będzie w stanie agonalnym.

Niepozbawione wad jest też nieco prymitywne zawieszenie. Tylny sztywny most nie sprawia problemów, ale przednie drążki skrętne są niezbyt trwałe i osiadają, przez co auto traci geometrię. Dosyć często trzeba też zmieniać łączniki i gumy stabilizatorów (tanie zamienniki). Gorzej jest z tylnymi hamulcami, bo zamienników tylnych szczęk się nie oferuje, a oryginały rzadko kiedy wytrzymują 120 tys. km. Z przodu nie jest lepiej: zbyt małe tarcze często się przegrzewają, dotyczy to szczególnie aut z lat 1993-1996. Potem poprawiono hamulce, a ABS stał się seryjnym wyposażeniem.

Zabezpieczenie antykorozyjne jest mizernej jakości, na szczęście problem dotyczy raczej nadwozia niż ramy i zdecydowanie mniej dotyka najmłodsze auta. Za to niezależnie od rocznika zdarzają się denerwujące awarie przełączników szyb czy sterowania lusterkami, wynikające z niedokładnego hiszpańskiego montażu.

Podsumowanie
Jeśli mieszkasz z dala od dróg asfaltowych lub twoje hobby to wędkarstwo czy polowania - wszystkie wady Terrano, takie jak prymitywny układ napędowy czy słabe zachowanie na asfalcie nie mają znaczenia. Jednak przeciętnym użytkownikom polecamy raczej kompaktowe SUV-y.

Nissan Terrano II: historia modelu
1993: rozpoczęcie produkcji.
1996: lifting, w ofercie mocniejszy diesel 2.7 125 KM.
1999: kolejny lifting nadwozia.
2001: wycofanie wersji 2.4.
2002: nowy diesel 3.0.
2006: zakończenie produkcji.

Nissan Terrano II: typowe usterki i problemy

• Uszkodzenia turbosprężarek w turbodieslach 2.7.
• Początki rdzy na karoserii, na szczęście korozja oszczędza ramę.
• Usterki układu wtryskowego w silniku 3.0 Di.
• Uszkodzenia układu napędowego.

• Aut z końca produkcji z dieslem 3.0.
• Wersji 3d - jest dużo tańsza.
• Egzemplarzy z silnikami benzynowymi, często były używane tylko rekreacyjnie.

• Aut z widoczną korozją - pod spodem jest jeszcze gorzej!
• Samochodów z lat 1993-1996 - są wyeksploatowane i słabo wyposażone.
• Wersji bagażowych.

Rafał Andrzejewski