Używany Land Rover Freelander I (1997-2006)
Firma Land Rover, niekwestionowany mistrz w dziedzinie konstrukcji terenówek, zaprojektowała małe auto, którego piętą achillesową był... napęd.
Land Rover Freelander I jest jednym z pierwszych europejskich SUV-ów. Zadebiutował w roku 1997. W roku 2001 przeszedł pierwszą niewielką modernizację a w roku 2004 drugą, bardziej zauważalną. Za pomysł i ogólną koncepcję producentowi należy się piątka z plusem. Za wykonanie musimy jednak odjąć kilka punktów.
Pechowy napęd
Freelander I jest jednym z pierwszych popularnych samochodów wykorzystujących dołączany napęd na koła tylne. Dzieje się to za pośrednictwem przekładni kątowej (IRD Unit) i centralnego sprzęgła wiskotycznego. Jeśli z możliwości terenowych korzystamy okazjonalnie, wszystko działa bez najmniejszych zarzutów. Jeśli sprzęgło wiskotyczne pracuje zbyt często (jeździmy stale po grząskim podłożu), zużywa się zaskakująco szybko. Objawem wyeksploatowania jest stałe zasprzęglanie bez wyraźnej przyczyny, także na drogach o dobrej, asfaltowej nawierzchni. Dochodzi wówczas do przeciążenia skrzyni rozdzielczej, w której najpierw zużywają się łożyska, a później współpracujące ze sobą koła zębate.
Wiele egzemplarzy z początkowego okresu produkcji przeszło akcję serwisową w ramach której IRD Unit był wymieniany. W roku 2002 przekładnia została zastąpiona trwalszą, niestety wciąż nie jest idealna.
Zanim kupimy Freelandera trzeba pojeździć nim po ciasnym parkingu i posłuchać z czy spod samochodu nie dochodzą niepokojące popiskiwania lub trzaski. Oznacza to, że auto wymaga sporych, kilkutysięcznych inwestycji.
Dodatkowym elementem układu napędowego jest nowatorski jak na owe czasy układ wspomagania zjazdu HSD, który działa w oparciu o ABS i ESP, i w odpowiednich momentach przyhamowuje koła. Niestety i ten element czasem szwankuje. Często psuje się włącznik HSD, który znajduje się na lewarku od zmiany biegów.
W przeciwieństwie do osadzonego na ramie i sztywnych mostach Discovery, Freelander jest wyposażony w delikatne, szosowe zawieszenie niezależne (z przodu układ McPherson, z tyłu konstrukcja wielowahaczowa). Części zamienne do tej grupy elementów są oferowane w przystępnych cenach.
Gama silników
Podstawowy silnik 1.8i to wykonany ze stopów lekkich krewniak jednostki 1.4 16 V montowanej swego czasu w Polonezach. Jest dynamiczny i oszczędny, ale ze względu na warstwową budowę okazuje się drogi w naprawach. W roku 2000 jednostka była modernizowana (otrzymała m.in. oddzielne cewki zapłonowe na każdy cylinder).
Kolejna propozycja to tani w serwisowaniu i oszczędny turbodiesel z wtryskiem bezpośrednim 2.0 Di. Gdyby nie trapiące go wycieki oleju, byłby propozycją idealną. W roku 2000 jednostkę zastąpiono nowszą - oznaczoną symbolem TD4. Jest to już dość zaawansowana konstrukcja - bliźniak jednostek stosowanych w modelach BMW. Posiada praktycznie wszystkie nowinki techniczne jakie dostępne były w chwili premiery, a więc wtrysk common rail, zmienną geometrię turbiny, dwumasowe
koło zamachowe i - tradycyjnie dla BMW - układ łańcuchów rozrządu.
Wersja TD4 była modernizowana - w roku 2002 kosztem 5 KM poprawiono czystość spalin. Najsłabszą stroną silnika TD4 są kosztowne awarie układu wtryskowego, ale na szczęście zdarzają się sporadycznie i mimo wszystko warto polecić tą jednostkę.
W roku 2000 gamę silników uzupełniła flagowa jednostka benzynowa 2.5 V6, montowana w Roverach 75 od roku 1999. To mocny ale i dość skomplikowany silnik, z bardzo rozbudowanym, paskowym układem rozrządu. Ze względu na duże zużycie paliwa nie sprawdza się w codziennej eksploatacji miejskiej.
Prawdziwie uniwersalny
Największą zaletą Freelandera jest jego wszechstronność. W wersji z zamkniętym, pięciodrzwiowym nadwoziem to wspaniały samochód rodzinny. "Trzydrzwiówka" ze zdejmowaną tylną częścią dachu, jest z kolei świetnym autem rekreacyjnym, którego zalety w pełni docenimy latem. Cała sztuka polega jednak na tym, by trafić na sprawny, zadbany egzemplarz.
Podsumowanie
Land Rover Freelander I ma praktyczne nadwozie, ekonomiczne silniki wysokoprężne, atrakcyjną sylwetkę a na dodatek można go tanio kupić. Czy Land Rover Freelander jest zatem samochodem idealnym? Niestety nie. Całą przyjemność z eksploatacji psuje awaryjny i drogi w naprawach układ przeniesienia napędu.
Land Rover Freelander I: historia modelu
1997: prezentacja modelu. Silniki 1.8i, 2.0 Di.
2001: pierwszy lifting. Pojawiły się m.in. nowe zegary, nowe zderzaki, lampy z białymi kierunkowskazami. Silnik 2.0 Di został zastąpiony przez 2.0 TD4. Nowa wersja 2.5 V6.
2004: drugi, tym razem bardzo poważny lifting. Wyraźnie zmieniło się zarówno nadwozie jak i wnętrze.
2006: premiera Freelandera II.
2011: subtelne zmiany w wyglądzie. 2,2-litrowy turbodiesel o mocy 150 lub 190 KM
2012: kolejny facelifting. Benzynowy silnik 2.0 turbo (240 KM) zamiast jednostki V6
Land Rover Freelander I: typowe usterki i problemy
- Przyspieszone zużycie międzyosiowego sprzęgła wiskotycznego. Typowym objawem jest popiskiwanie kół podczas manewrów parkingowych.
- Zużycie przekładni kątowej IRD. Zazwyczaj jest to bezpośrednie następstwo zużycia sprzęgła międzyosiowego. W pierwszej kolejności wyrabiają się łożyska przekładni IRD, w drugiej - wyłamują zęby z kół przenoszących napęd.
- Wycieki oleju ze starszych silników silników wysokoprężnych 2.0 Di.
- Awarie mechanizmu podnoszenia tylnej szyby oraz zużycie jej uszczelnienia.
Land Rover Freelander I: warto poszukać
- Egzemplarzy wyprodukowanych po roku 2002. Mają nieco bardziej wytrzymały układ przeniesienia napędu.
- Turbodiesli: 2.0 Di są bardziej awaryjne ale tańsze w zakupie i naprawach, TD4 - trwalsze, ale droższe w zakupie i w serwisowaniu.
Land Rover Freelander I: tego unikaj
- Wersji przerabianych z angielskich. "Anglika" poznamy po numerze nadwozia i... bębenku zamka, który jest w prawych a nie w lewych drzwiach.
- Egzemplarzy z głośno pracującym układem napędowym (naprawy będą drogie).
Tekst : Jacek Ambrozik, zdjęcia: Rafał Andrzejewski
