Od kogo warto kupić auto?

Bardziej skomplikowana wydaje się odpowiedź na tylko pozornie bzdurne pytanie, komu auto warto sprzedać...

Na razie zatrzymajmy się jednak przy temacie z obszaru badawczego numer 1.

Każde dziecko w Polsce wie, że w przypadku pojazdów sprowadzonych z zagranicy, najbardziej pożądanym dostawcą jest niemiecki emeryt. Co prawda nikt z kupujących niemieckiego emeryta nigdy nie widział, bo przy kupowaniu auta korzysta z usług pośredników, ale potrafi go sobie wyobrazić. Jako osobnika mocno zaawansowanego wiekiem, ale żywotnego, poruszającego się dziarskim, by nie rzec marszowym krokiem. Zadbanego, bez widocznych śladów zużycia. Z sercem jak dzwon, mimo dużego przebiegu, oraz z książeczką zdrowia, w której rzetelnie wpisano wszystkie przypadłości właściciela i terapie, którym został poddany. W 1954 - złamana lewa ręka. Cztery lata później - stłuczony bark. W 1978 - lekki zawał serca, krótkotrwała hospitalizacja. Itd.

Najczęściej jednak, jeśli wierzyć właścicielom autokomisów i ogłoszeniodawcom z działu "auto sprzedam" (a nie mamy przecież powodów, aby im nie ufać, nieprawdaż?), niemiecki emeryt był i jest zdrów jak ryba (der Fisch), a w każdym razie wolny od jakichkolwiek schorzeń, które miałyby wpływ na idealny stan techniczny jego pojazdu. Sokoli wzrok, pozwalający w porę dostrzec i ominąć wszelkie przeszkody na drodze. Doskonały słuch, wyczulony na ewentualne hercklekotki, dobiegające z silnika. Sprawne kończyny dolne, zawsze w porę naciskające pedał hamulca. Kończyny górne bez objawów drżączki, grożącej utratą panowania nad kierownicą...

Znamienne, że znacznie mniejszym poważaniem cieszą się emeryci z innych krajów. Taki na przykład emeryt francuski... Owszem, wygląda całkiem elegancko, ale gdy zajrzeć pod maskę, okazuje się, że to tylko efekt makijażu. Poza tym zazwyczaj dużo pije. No i z upływem lat staje się odrobinę nieszczelny. Niewiele dobrego da się również powiedzieć o jego podwoziu, w którym to i owo, a zwłaszcza owo nadaje się do wymiany.

A czy widział ktoś kiedyś anons, zachęcający do kupna samochodu po emerycie z Włoch? Nie? Nic dziwnego, bowiem włoski emeryt ma jeszcze gorszą opinię niż francuski. Po latach wychodzą na jaw skutki niehigienicznego trybu życia i braków w serwisowaniu. Silnik ledwie zipie, a karoseria zdradza ślady korozji, bo nie każdy jest przecież premierem Berlusconim i stać go na operacje kosmetyczne tudzież przeszczepy owłosienia nagłownego.

Za skuteczną przynętę na klienta i rękojmię doskonałego stanu technicznego auta uchodzi zaznaczenie w ogłoszeniu, że pojazd był dotychczas "użytkowany przez kobietę". Argument cokolwiek irracjonalny, zważywszy choćby popularne w męskiej populacji dowcipy o blondynkach za kierownicą...

- Słuchaj - dzwoni zaniepokojona blondynka do zaprzyjaźnionego mechanika. - W moim aucie zapaliła się czerwona kontrolka, taka z czajniczkiem...

- To olej! - mówi fachman.

- Dobra, olewam!

No właśnie, jaką mamy pewność, że użytkowniczka samochodu pamiętała o uzupełnianiu oleju, przy parkowaniu nigdy nie uderzyła w słupek i nie jeździła z zaciągniętym hamulcem ręcznym?

Jeśli chodzi o pojazdy "pochodzenia salonowego", od pierwszego właściciela, to szczególnym poważaniem, jako sprzedawcy, cieszą się prawnicy i lekarze. Ludzie, jak wierzą kupujący, przy pieniądzach, a jednocześnie tacy, którzy z byle czym jeżdżą do autoryzowanych serwisów i nie mogą zasnąć, kiedy na nadwoziu ich auta pojawi się dwucentymetrowa ryska. Zasypiają dopiero wtedy, gdy zlecą jej fachowe usunięcie.

Sprzedawcy-pedanci są zresztą w cenie niezależnie od zawodu i zamożności. W końcu w żadnym środowisku nie brakuje ludzi, którzy dzieciom odmówią kieszonkowego, ale auto mają zawsze wycackane i wychuchane.

Warto również kupić auto od entuzjasty. Konkretnej marki czy modelu. O ile oczywiście uda nam się spełnić jego wymagania. Entuzjasta bowiem nie sprzedaje samochodu byle komu. Zanim podejmie decyzję, sprawdzi czy jego ukochany pojazd trafi w dobre ręce, jakie będzie miał warunki w nowym miejscu itp. Ignoranci, traktujący samochód jako zwykły środek transportu, są bez szans. Zanim rozpoczniemy zatem negocjacje z entuzjastą, musimy przeczytać parę książek z zakresu historii motoryzacji, zapoznać się z dziejami modelu, którym jesteśmy zainteresowani, nauczyć się specyfikacji technicznej różnych wersji. Na wszelki wypadek powinniśmy przygotować również kilka ciekawostek, którymi w sytuacji kryzysowej pozyskamy sympatię sprzedającego.

Na koniec spróbujmy skonstruować sylwetkę idealnego - z punktu widzenia kupującego - sprzedawcy samochodu używanego. Otóż jest to niemiecka emerytka z prowincjonalnego miasteczka, prawniczka lub lekarka, zakochana w bmw (audi, volkswagenie itp.), traktująca swoje auto lepiej niż wnuka. Aha - blondynki wykluczone!