Ta naklejka to dla kierowców czysty zysk, ale uwaga na kontrole

Pojazdy przewożące ładunki niebezpieczne muszą być prawidłowo oznakowane. Na specjalnych, pomarańczowych tablicach z czarną obwódka umieszcza się numery klasyfikujące zagrożenie. Dwie lub trzy cyfry w górnej części tablicy to numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa (HIN), natomiast w dolnej części tablicy liczba oznacza numer rozpoznawczy materiału (UN).

Numer HIN składa się z dwóch części: pierwsza cyfra odnosi się do ogólnej charakterystyki substancji (gaz, ciecz, działanie), a kolejne cyfry doprecyzowują, o jakie działanie chodzi i jakie jest jego nasilenie. Litera X znajdująca się w numerze HIN wskazuje, że substancja nie może mieć styczności z wodą (np. sód, potas).

Numer UN składa się z czterech cyfr i szczegółowo oznacza daną substancję. Odnosi się do konkretnego niebezpiecznego materiału jak np. olej napędowy, benzyna, amoniak.

Przepisy ogólne regulują kwestię naklejek ostrzegawczych w samochodach przewożących ładunki niebezpieczne (ADR). Nalepki powinny się znajdować na zewnętrznej powierzchni kontenerów, MEGC, MEMU, kontenerów-cystern, cystern przenośnych oraz pojazdów.

Oprócz tego muszą odpowiadać wzorom i wymaganiom zawartym w załącznikach do umowy ADR. Do tego powinny być umieszczane na podłożu o kontrastowym kolorze lub otoczone linią przerywaną albo ciągłą.

Klasy zagrożeń materiałów niebezpiecznych podzielono w następujący sposób:

Oznaczenia stosuje się między innymi w celu informowania służb ratowniczych, żeby w razie zdarzenia lub wypadku mogły odpowiednio zareagować do sytuacji i przewożonych materiałów.

Pojazdy przewożące towary należące do więcej niż jednej klasy niebezpieczeństwa mogą nie być zaopatrzone w nalepkę ostrzegawczą dotyczącą zagrożenia dodatkowego. Pod warunkiem, że zagrożenie to wskazane jest przez inną nalepkę, która dotyczy zagrożenia dominującego lub dodatkowego.

Ile zarabiają kierowcy przewożący towary niebezpieczne? O tym pisaliśmy w jednym z powyższych artykułów.