Wybierając płyny eksploatacyjne, pamiętaj o wieku auta
Te trzy rodzaje płynów eksploatacyjnych muszą być dobierane z uwzględnieniem wieku samochodu.
Rewolucja, jaka dokonała się w technice samochodowej, spowodowała zmianę wymagań, jeżeli chodzi o najczęściej wymieniane płyny eksploatacyjne.
W dużym uproszczeniu można podzielić samochody na starszej generacji, a więc produkowane przed rokiem 2000 oraz nowszej konstrukcji, wytwarzane po tej dacie. Oczywiście jest granica dość umowna, ale warto sobie uzmysłowić, że płyny eksploatacyjne do tych dwóch typów aut mogą się różnić.
W przypadku olejów silnikowych jest trend do ciągłego obniżania lepkości. Ponadto około 10 lat temu na dobre rozpowszechniły się jednostki z filtrem cząstek stałych oraz auta o wydłużonych okresach międzyprzeglądowych. Te cechy stawiają określone wymagania olejom silnikowym.
W przypadku olejów do ręcznych skrzyń biegów różnica dotyczy materiału, z którego wykonano synchronizatory. To również wpłynęło na zalecenia odnośnie doboru środka smarnego. Płyny chłodnicze także mają odmienną specyfikę, w zależności od rodzaju silnika i chłodnicy. To trzeba uwzględnić przy zakupie płynu.
Samochody do 1996 r.
Tutaj granica wieku to zwykle połowa lat 90. Starsze auta, mające lutowane chłodnice (znak rozpoznawczy: są one całkowicie metalowe), wymagają płynu chłodniczego z krzemianami (zwykle niebieski, zielony lub z oznaczeniem G11). Płyny nowszego typu mogłyby działać korodująco na luty chłodnicy.
Samochody po 1996 r.
Od końca lat 90. powszechnie stosuje się chłodnice aluminiowe z plastikowymi zbiorniczkami. Wymagane są płyny chłodnicze organiczne lub hybrydowe (często są koloru różowego lub fioletowego, mogą mieć oznaczenia G12, G13). Mają one znacznie większą trwałość (nawet 5 lat) i lepiej odbierają ciepło.
Samochody do 2000 r.
Należy się stosować do klasy lepkości SAE i jakości ACEA. O ile od początku był stosowany olej syntetyczny, to taki będzie najlepszy. Przy większym stopniu zużycia silnika zwykle wystarczy olej mineralny lub półsyntetyczny o lepkości 10W-40. Tu producenci aut zwykle nie mają specjalnych wymagań odnośnie oleju.
Samochody po 2000 r.
Oprócz klasy lepkości i jakości ACEA często pojawiają się specyficzne wymagania producenta i jeżeli są, trzeba ich przestrzegać. Np. silniki TDI z pompowtryskami mogą wymagać oleju normy VW507.00, diesle Renault dCi FAP: RN0720 itd. Szczególne wymagania mają auta z filtrami cząstek stałych DPF (oleje klas ACEA C).
Samochody do 2000 r.
Do końca lat 90. skrzynie biegów miały zwykle synchronizatory mosiężne. To narzucało wymaganie stosowania oleju przekładniowego klasy jakości GL-4. Olej wyższej klasy może niszczyć synchronizatory.
Samochody po 2000 r.
Gdy zmieniono konstrukcję synchronizatorów, możliwe stało się stosowanie olejów przekładniowych wyższej klasy GL-5. Zapewnia ona obniżenie oporów wewnętrznych skrzyni. Można też stosować olej GL-4/GL-5.
Tekst: Marcin Klonowski, zdjęcia: archiwum; "Motor" 39/2017
Płyny często zapomniane – CHEMIA
