Volkhart V2 Sagitta z 1947 roku - bardziej opływowy od nowego Golfa
Do hal badawczych Volkswagena trafił unikatowy Volkhart V2 Sagitta, zbudowany po wojnie na podwoziu Garbusa. Jego nadwozie notuje rekordowo niski współczynnik oporu powietrza.
Volkhart V2 Sagitta z 1947 roku to dzieło niemieckiego inżyniera, Kurta Volkharta. Do jego budowy posłużyło podwozie i silnik znany z popularnego Garbusa. Za projekt nadwozia odpowiada baron Reinhard von Koenig-Fachsenfeld, który zaprojektował m.in. karoserie BMW 328 Wendler Coupe oraz przedwojennych modeli Maybacha.
Niewielki opór powietrza sprawiał, że 1,1-litrowy bokser o mocy 24,5 KM rozpędzał Volkharta do prędkości 140 km/h, podczas gdy w poczciwym Garbusie "wystarczał" do osiągnięcia niewiele ponad 100 km/h.
W styczniu br. przedstawiciele Volkswagena przetestowali Volkharta we współczesnym tunelu aerodynamicznym. Wynik? Współczynnik oporu powietrza jego karoserii wynosi zaledwie 0,217 (pow. czołowa: 2,1 m kw.), czyli mniej od nowego Golfa (0,27, pow. czołowa: 2,19 m kw.) oraz aktualnego rekordzisty wśród aut seryjnych - Mercedesa CLA (0,22, pow. czołowa: 2,21 m kw.). Dla porównania, ten sam współczynnik dla ówczesnego Garbusa to 0,46 (pow. czołowa: 1,8 m kw.).
Podczas testów potwierdzono również imponujące dopracowanie aerodynamiki nadwozia. Przykładowo, po usunięciu przedniego nadkola współczynnik oporu powietrza wzrósł do 0,252. Dla odmiany, demontaż wycieraczki wpłynął na wartość współczynnika jedynie nieznacznie (spadek do 0,216). A to wszystko bez dostępu do komputerowych pomiarów.
Dość wspomnieć, że aerodynamika nadwozia ma bezpośrednie przełożenie na zużycie paliwa. Obniżenie współczynnika oporu powietrza o zaledwie 0,01 owocuje zaoszczędzeniem 0,4 l/100 km podczas podróży z prędkością 130 km/h.
msob
