Yamaha YZF-R1. Sposób na teleportację

Do testu wybraliśmy flagowy motocykl Yamahy,YZF-R1. Trochę z typowo męskiej, może ciut narcystycznej przekory, że damy radę jej dosiąść i nie pozwolimy zrzucić  - zawzięci jak torreadorzy na hiszpańskiej korridzie. Łatwo nie było, bo  najnowsza R1 to potwór o mocy 200 KM i masie 199 kg (czyli ciut ponad 1 km na 1 kg masy własnej), ale daliśmy radę. I co tu kryć, choć z poczuciem męskości problemu  nie mamy, ten motocykl dodaje do niego jeszcze drugie tyle, jak piękna kobieta u boku.

Świeżutka, tegoroczna R1 (pierwszy model YZF-R1 ukazał się światu 17 lat temu, podczas jesiennych targów EICMA w Mediolanie) - zaprojektowana na bazie modelu YZR-M1, motocykla klasy MotoGP, na którym Valentino Rossi pozostawia konkurencję daleko w tyle - została stworzona do jazdy po torze i tam właśnie postanowiliśmy się z nią zmierzyć. Przy okazji, serdeczne podziękowania Dla Magdy i Jacka Molików - organizatorów  największych w Polsce imprez motocyklowych Speed Day na Torze Poznań - za gościnność i udostepnienie toru do testów, podczas jednej z lipcowych edycji tej imprezy.

Mieliśmy zacząć od tego co dla fanów dwóch kółek najistotniejsze - osiągów, mocy, koni mechanicznych i elektronicznych bajerów. Cóż jednak poradzimy, że natura stworzyła nas wzrokowcami i choć ostatecznie i tak najbardziej liczy się wnętrze, pierwsze wrażenie pozostaje na zawsze... No więc odebraliśmy ją z salonu i... zgodnie uznaliśmy, że z motocyklami jest jak z kobietami, każdy ma swój typ. W tym przypadku jednak mamy podobny gust - byliśmy zachwyceni. Solidna, a przy tym zgrabna, mocna, ale nie przysadzista, ostra i zadziorna, a jednocześnie dojrzale ukształtowana, z wszystkimi atutami idealnie na swoim miejscu. Ten model R-Jedynki to kwintesencja dojrzałości, przy zachowaniu młodzieńczego, nieco agresywnego wyglądu rodem z motoGP, który przykuwał nasz wzrok, rozbudzając emocje i nadzieje na niezapomniane wrażenia. Nie zawiedliśmy się.

Silnik o mocy 200 koni mechanicznych (to aż o 18 więcej niż w poprzedniej wersji), napędzający motocykl o mniejszej - nawet przy pełnym zbiorniku paliwa - wadze (199 kg) powoduje, że najnowsza R1 po naszym pierwszym treningu na Torze Poznań budzi jednoznaczne skojarzenia - ten motocykl służy do teleportacji. Zresztą, dodatkowe wyobrażenie o osiągach tej fenomenalnej maszyny daje sam maksymalny moment obrotowy, wynoszący 112,4 Nm (11,5 kg-m) przy 11 500 obr./min. Wróćmy jednak do silnika, który w modelu z 2015 roku jest zupełnie nową konstrukcją. Choć nadal jest to czterocylindrówka z systemem crossplane (krzyżowym wałem korbowym) - jak we wszystkich modelach produkowanych od 2009 - Yamaha zapewnia, że silnik został całkowicie przebudowany. W opisie producenta czytamy o zupełnie nowym, 4-cylindrowym, 4-zaworowym silniku z krzyżowym wałem korbowy o pojemności 998 cm3, opracowanym na bazie silnika napędzającego zwycięską Yamahę YZR-M1 w cyklu MotoGP. Zastosowanie wału korbowego powoduje, że motocykl eksploduje mocą już przy niskich obrotach. Faktycznie, biorąc pod uwagę fakt, że moc silnika zwiększyła się o całe 18 koni w stosunku do modelu z 2009 roku (co w sportowym motocyklu z wolnossącym silnikiem stanowi potężny skok), trzeba było trochę pomajstrować, za co chapeau bas w stronę inżynierów Yamahy.

Na fenomenalne osiągi najnowszej R1, oprócz unowocześnienia silnika, wpływa jednoczesne zmniejszenie wagi motocykla o blisko 7 kg w stosunku do poprzedniego modelu. Udało się to dzięki wykorzystaniu specjalnych, lżejszych materiałów - magnezu do produkcji części ramy i kół, kutego aluminium w tłokach czy specjalnego stopu tytanu przy produkcji korbowodów. Zastosowanie dwóch ostatnich gwarantuje ponadto natychmiastową reakcję silnika na każdy ruch przepustnicy, co dodatkowo optymalizuje osiągi R1.

Najnowsza R-Jedynka to już nie tylko motocykl, to także  - albo przede wszystkim - wysokiej klasy komputer, z nowoczesnymi, elektronicznymi systemami sterującymi, które dbają o komfort i bezpieczeństwo jazdy. Dzięki zaawansowanej elektronice i naszpikowaniu motocykla licznymi czujnikami i sensorami, które analizują jego położenie, idealnie współgra on z kierowcą, dostosowując się do jego potrzeb i umiejętności. Centrum dowodzącym jest sześcioosiowy moduł bezwładnościowy z żyroskopem, przetwarzającym dane w trójwymiarze, który stale monitoruje położenie podwozia, zapewniając kontrolę w czasie hamowania i ruszania, a także w sytuacji uniesienia przedniego koła, nadsterowności  czy uślizgu. Zaawansowany system kontroli trakcji, analizując położenie tylnej opony, a więc i kąt nachylenia motocykla, działa inaczej na prostej, a inaczej w czasie wchodzenia maszyny w zakręt przy dużej prędkości. Współdziałając z systemem kontroli uślizgu (SCS - Slide Control System) pozwala na bezpieczne wychodzenie z zakrętu nawet przy dużym przyspieszeniu (tylne koło nie ucieka na boki). W sytuacji dużego przyspieszenia nie musimy też przejmować się przednim kołem, które - dzięki systemowi zapobiegającemu jego unoszeniu -  nie odrywa się od podłoża.

To, co nas bardzo pozytywnie zaskoczyło podczas testów tej maszyny, to możliwość modyfikacji mocy silnika i dostosowania jej do okoliczności jazdy i umiejętności kierowcy. 4 tryby ustawienia mocy (PWR) powodują, że ten typowo torowy - przy ustawieniu trybu 1 (oddającego całą moc motoru, który nazwaliśmy na użytek własny "trybem teleportacji") -  model pozwala się prowadzić także poza nim. Przy ustawieniu trybu 4 (który polecamy także nowicjuszom) nawet jazda po mieście, przy małych prędkościach, staje się znośna - motocykl staje się mniej narywisty i dużo łagodniejszy.

Nasza przygoda z R-Jedynką trwała dwa dni - jeden na Torze Poznań, a drugi w trasie z Poznania do Warszawy i w samej stolicy. To były dwa dni pełne emocji i wrażeń, i adrenaliny,  która buzowała we krwi jeszcze bardzo długo. Wracając z Poznania do Warszawy chcieliśmy  wykorzystać teleportacyjne możliwości maszyny, rozpędzając się na autostradzie do 300 km/h, dzięki czemu zaoszczędzilibyśmy więcej czasu na porządny obiad i odpoczynek przed dalszą drogą na południe. Poczuć te niesamowite wrażenie płynności i bezpieczeństwa... Hmm, żaden z nas nie zdobył się na odwagę na taką  prędkość na polskiej drodze. Przepisy to przepisy. Pozostał  więc niedosyt. Pozostała tęsknota. Pozostało pragnienie, by spróbować jeszcze raz...