Zabili kierowcę bryłą lodu. Dostaną 8 i 7 lat więzienia

W marcu tego roku Sąd Okręgowy w Tarnowie skazał Grzegorza S. na osiem lat więzienia, a Artura M. i Bartłomieja H. na 7 lat pozbawienia wolności, uznając, że dopuścili się oni zabójstwa z zamiarem ewentualnym. Oznacza to, że przewidywali tragiczny skutek zrzucenia bryły lodu na nadjeżdżający samochód i godzili się z tym. Dodatkowo sąd zobowiązał każdego z nich do zapłaty po 150 tys. zł dla członków rodziny zmarłego kierowcy.

Apelacje wnieśli zarówno obrońcy oskarżonych, którzy dowodzili, że nastolatkowie nie mieli zamiaru nikogo zabić i zarzucali sądowi błędy w ustaleniu faktów, jak i pełnomocnik rodziny zmarłego kierowcy, według którego kara jest rażąco niewspółmierna do czynu, a zadośćuczynienie zbyt niskie.

Sąd Apelacyjny podtrzymał wyrok sądu pierwszej instancji uznając, że prawidłowo ustalone zostały fakty, a zachowanie oskarżonych wyczerpało znamiona zabójstwa popełnionego z zamiarem ewentualnym.

Samo rzucenie jakimkolwiek przedmiotem w kierunku jadącego z dużą prędkością samochodu jest sytuacją wywołującą zagrożenie dla życia i zdrowia znajdujących się w nim osób. Jest to wiedza dostępna dla każdego przeciętnego człowieka, więc i oskarżeni musieli sobie z tego zdawać z tego sprawę - mówił uzasadniając wyrok sędzia Jacek Polański.

Dodał, że oskarżeni nie ograniczyli się do rzucenia małej kulki śnieżnej, ale użyli kuli ważącej 29 kg, a z ich wyjaśnień można wnioskować, że byli zainteresowani trafieniem w przednią część samochodu, musieliby się więc liczyć z tym, że kula rozbije szybę.

Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw ani do podwyższenia, ani do złagodzenia kary wymierzonej oskarżonym, zauważając, że już wcześniej były stosowane wobec nich środki wychowawcze, które okazały się nieskuteczne i wymagają oni dłuższej resocjalizacji, aby przyswoili sobie zasady obowiązujące w społeczeństwie. W tej sprawie, z uwagi na jej bulwersujący charakter, trzeba dać społeczeństwu jasny sygnał, że tego rodzaju zachowania "dla zabawy" nie będą traktowane pobłażliwie, bo mogą doprowadzić do tak tragicznych skutków - mówił sędzia Polański.

Sąd nie podniósł kwoty zasądzonej jako zadośćuczynienie wobec rodziny zmarłego kierowcy, biorąc pod uwagę, że oskarżeni nie są majętni i orzeczono wobec nich kary pozbawienia wolności.

Do wypadku doszło 21 lutego wieczorem 2013 r. w miejscowości Biadoliny Radłowskie k. Tarnowa. Kierowca - po tym, jak bryła lodu rozbiła szybę - stracił panowanie nad pojazdem, który wjechał w bariery energochłonne po prawej stronie drogi. Mężczyzna w szoku wyszedł jeszcze z samochodu, ale stracił przytomność. Pomimo reanimacji zmarł. Sekcja zwłok wykazała, że zmarł wskutek wielonarządowych obrażeń klatki piersiowej i brzucha. Miał złamane wszystkie żebra i uszkodzone narządy wewnętrzne.

Po wypadku policja zatrzymała 17-latka i dwóch 16-latków. Wszyscy usłyszeli zarzut zabójstwa z zamiarem ewentualnym. Zdaniem prokuratury, mieli oni świadomość, że zrzucenie bryły lodu o wadze co najmniej 16 kg na autostradę, po której samochody poruszają się z dużą prędkością, może spowodować śmierć kierowcy; powinni byli to przewidywać i się z tym liczyć. Dlatego też powinni odpowiadać przed sądem jak dorośli.

W pierwszym procesie Sąd Okręgowy w Tarnowie w październiku 2013 r. zmienił w wyroku kwalifikację czynu, uznając oskarżonych za winnych spowodowania ciężkich obrażeń ciała i nieumyślnego spowodowania śmierci. Grzegorz S. skazany został na karę 6 lat pozbawienia wolności, Artur M. na 5 lat, a Bartłomiej H. na 4 lata więzienia. Wszyscy mieli zapłacić na rzecz rodziny kierowcy po 30 tys. zł zadośćuczynienia. W uzasadnieniu sąd stwierdził, że do śmiertelnego wypadku doprowadził splot tragicznych okoliczności. Gdyby nastąpiło przesunięcie wydarzenia o 0,08 sekundy, do tragedii by nie doszło - podkreślił sąd w ślad za biegłym.

W kolejnym procesie przed tarnowskim sądem wszyscy oskarżeni zostali uznani za winnych zabójstwa i skazani na kary po 8 lat więzienia. Każdy z nich został zobowiązany do zapłacenia łącznie 99 tys. zł członkom rodziny kierowcy. W grudniu ub.r. krakowski sąd apelacyjny uchylił wyrok w tej sprawie i skierował ją do ponownego rozpoznania.