Używana Toyota Corolla IX generacji. Wady, zalety, polecane silniki

Jeśli odległość od naszego miejsca pracy nie jest zbyt duża, możemy zdecydować się na zainwestowanie w samochód w stosunkowo niskiej cenie, np. do 10 tys. złotych (trzeba jednak pamiętać, by założyć sobie również cenę minimalną, ponieważ zmniejszy to ryzyko zakupu pozornie taniego auta, które w rzeczywistości okaże się prawdziwą skarbonką na kołach). Tani samochód może okazać się lepszy na dojazdy do pracy niż np. komunikacja miejska, która w zimie często jest spóźniona lub skuter, którego komfort użytkowania bywa niski. Czasem lepiej więc zainwestować kilka tysięcy, by cieszyć się w miarę bezawaryjnym autem, którym będziemy kręcić się wokół przysłowiowego komina.

Pokonując niewielkie przebiegi nie opłaca się szukać modeli z silnikiem Diesla, bo jego większy stopień skomplikowania oraz dłuższy czas potrzebny do osiągnięcia temperatury roboczej nie zostanie zrekompensowany na krótkim dystansie przez niższe zużycie paliwa. Odpadają też pojazdy z benzynowymi silnikami turbodoładowanymi - osprzęt turbosprężarki może w tak tanim aucie być już awaryjny i kosztowny w naprawie. Najlepszym wyborem byłby stosunkowo prosty konstrukcyjnie samochód, nie większy niż kompakt. Bardzo dobrym przykładem takiego auta jest Toyota Corolla dziewiątej generacji.

Toyota Corolla IX generacji to samochód, który rzadko kiedy trapią poważne awarie. Jej silniki benzynowe to konstrukcje wolnossące (poza topowym wariantem 1.8 wspomaganym przez kompresor), auto nadal wygląda w miarę współcześnie i może mieć wystarczające wyposażenie (klimatyzacja, komputer pokładowy, poduszki powietrzne, elektryczne szyby). Do dojazdów do pracy wystarczy już podstawowy silnik 1.4 VVT-i o mocy 97 KM, który był dostępny przez cały okres produkcji. Jego dynamika okazuje się wystarczająca, choć silnik jest dość anemiczny przy niskich obrotach. Minusem jest też duży hałas w kabinie wynikający m.in. z krótkiego zestopniowania poszczególnych biegów.

Do tego silnika nie polecamy raczej instalacji LPG, która ze względu na konieczność regulowania luzów zaworowych, może okazać się kłopotliwa, szczególnie, jeśli poprzedni właściciel o to nie dbał. Ergonomia kabiny okazuje się bardzo dobra, czytelność zegarów także. Co prawda Corolla nie jest tak przestronna jak np. VW Golf - nie ma też tak dużego bagażnika - ale dla jednej osoby będzie wystarczająca. Jeśli nie planujemy przewozić pasażerów można rozejrzeć się za 3-drzwiowym hatchbackiem. Podczas jazdy Corolla nie wywołuje niemal żadnych wrażeń - jest idealnym samochodem do spokojnego przemieszczania się z punktu A do B. To "zasługa" m.in. układu kierowniczego o słabym wyczuciu i miękko zestrojonego zawieszenia, które zapewnia niezły komfort jazdy.

W autach z pierwszych lat produkcji z silnikami benzynowymi mogło dochodzić do nadmiernej konsumpcji oleju, ale wraz z biegiem lat problem ten został zażegnany. Silnik 1.4 VVT-i ma rozrząd napędzany łańcuchem i jeśli tylko dbamy o regularne wymiany oleju nie powoduje on żadnych kłopotów. Jeśli natomiast słychać jego pracę (grzechotanie) to znak, że mogą wystąpić problemy.

Awaryjne bywają cewki zapłonowe i sonda lambda, korodują elementy podwozia. Za to zawieszenie okazuje się proste w naprawie (z tyłu mamy belkę skrętną, z przodu kolumny McPhersona), choć ceny części mogą być nieco wyższe niż w przypadku europejskich rywali. Największe problemy może wywołać skrzynia biegów, w której zużywają się łożyska, co najczęściej prowadzi do problemów z wrzuceniem trzeciego biegu (najczęściej przy redukcjach). Dość często przepalają się żarówki świateł mijania, a ich wymiana jest utrudniona (Corolla IX nie miała świateł do jazdy dziennej).

10 tysięcy złotych to kwota, która pozwala już szukać modeli po face liftingu, czyli od 2004 w górę w dobrze wyposażonej wersji Sol. Zdarzają się pojazdy pochodzące od pierwszych właścicieli, a przynajmniej kupione w polskich salonach. Większość egzemplarzy ma przebieg powyżej 200 tys. km.

Toyota Corolla IX - plusy:

Toyota Corolla IX - minusy: