​Samochody z duszą na Złotym Stoku

Organizatorzy zaplanowali bowiem niezwykle długą trasę, która prowadziła zarówno przez kompleks Duszniki Arena, jak również przez odcinek "Złoty Stok" ostatnio rozgrywany 26 lat temu.

Wiele rajdów w kalendarzu Motul Historycznych Rajdowych Samochodowych Mistrzostw Polski jest okazją do pokonania słynnych, kultowych odcinków specjalnych, na których historyczne rajdówki wiodły kiedyś prym. Jednym z nich jest z pewnością Rajd Dolnośląski, biegnący po trasach zlokalizowanych w rejonie Gór Stołowych. Jego pierwsza edycja odbyła się w 1957 roku, ale w jeszcze nieodległej przeszłości był znany przede wszystkim jako rajd zimowy. Tym razem zawodnicy zostali zaproszeni do Zieleńca na wiosnę, co sprawiło, że rozgrywane w górach odcinki specjalne były zdecydowanie bardziej gościnne, choć nadal niezwykle trudne.

Po starcie honorowym z rynku w Dusznikach-Zdroju zawodnicy zostali od razu rzuceni na głęboką wodę - czekała na nich pętla składająca się z trzech odcinków specjalnych z cieszącym się ogromną popularnością zakończeniem - próbą Duszniki Arena.

Debiutujący w zeszłym roku odcinek rozgrywany w kompleksie biathlonowym, na którym zawodnicy rywalizują w pętli, został bardzo ciepło przyjęty nie tylko przez uczestników zawodów. Docenili go także kibice, którzy mogą z jednego miejsca obejrzeć więcej przejazdów swoich ulubieńców.

Dzień kończył się powtórką popołudniowych oesów, przy czym dwie ostatnie próby rozgrywane były już po zachodzie słońca, co dostarczało jeszcze większych emocji. W niedzielę uwaga wszystkich skupiała się na powrocie wielkiego nieobecnego - odcinka specjalnego "Złoty Stok", który nie był rozgrywany od 1992 roku, gdy na jego trasie śmiertelny wypadek miał Marian Bublewicz. By podkreślić jego wagę, był on zaplanowany jako Power Stage - ostatnia, dodatkowo punktowana próba rajdu.

Zgodnie z przewidywaniami rajd ten okazał się niezwykle trudny dla samochodów historycznych, zarówno ze względu na długie dojazdówki, jak i charakterystykę prób. Przebiegały one bowiem przez największe podjazdy - co było ogromnym wysiłkiem dla silników, jak i przez strome zjazdy, które sprawdzały wytrzymałość hamulców.

Najlepszym tempem po raz kolejny popisał się Michał Pryczek, który ponownie wespół ze swoim ojcem Jackiem osiągali iście piorunujące czasy, choć - po raz pierwszy w tym sezonie - nie wygrali wszystkich odcinków specjalnych.

Załoga Subaru Historic Rally Team triumfowała również w klasie PZM 6 przed Marcinem Gaciarzem jadącym z Marcinem Kowalikiem (Nissan Sunny GTi) oraz Arkadiuszem Kulą i Jarosławem Janaszem (Renault Megane Maxi).

W PZM 5 triumfowała rewelacja weekendu w Zieleńcu - Dawid Smółka jadący w parze z Mateuszem Radeckim (BMW 318 iS). Co więcej byli oni najszybsi na aż dwóch odcinkach specjalnych. Grupa FIA 4, to triumf załogi Elefant/Kornobis (BMW 318 iS) przed duetem Molickich (Łada 2107) oraz Jerzym Skrzypkiem i Dariuszem Pydą (Fiat Ritmo Abarth). Grupa FIA 3 została zdominowana przez duet Zaleski/Gruszczyński (Porsche 911 RS SC), który konsekwentnie dąży do zwycięstwa w Historycznej Klasyfikacji Generalnej. W FIA 1 był tylko jeden finiszujący, ale za to nie byle jaki - Tomasz Curyło i Jarosław Skwarek jadący FSO Syreną 104.

W poszczególnych klasach zwyciężyli:

PZM K6/I1 - Pryczek/Pryczek (Subaru Impreza 555)

PZM K5/F3 - Smółka/Radecki (BMW E30 318is)

FIA K3/D5 - Zaleski/Gruszczyński (Porsche 911 SC RS)

PZM K6/H3 - Gaciarz/Kowalik (Nissan Sunny GTI)

FIA K3/D4 - Grzelewski/Niedbała (Ford Escort MKII RS)

PZM K5/G1 - Polak/Gargas (Audi B2 Coupe Quattro)

FIA K4/E3 - Elefant/Kornobis (BMW 318is)

FIA K4/E5 - Molicki/Molicki (Łada 2107)

PZM K5/F2 - Żwirek/Daniec (Citroen AX Sport)

FIA K4/E4 - Luty/Gurdziołek (Subaru Legacy)

FIA K1/B1 - Curyło/Skwarek (FSO Syrena 104)

Wypowiedzi zawodników po Rajdzie Dolnośląskim 2018:

Michał Pryczek (zwycięzca klasy PZM 6): - Rajd zaczęliśmy dosyć pechowo. Już w czwartek na testach wypadłem z trasy i lekko uszkodziłem samochód. Na szczęście ekipa stanęła na wysokości zadania i przygotowała go do startu. Wystartowaliśmy, ale już pierwszego dnia złapaliśmy kapcia na Duszniki Arena, podobnie zresztą było w niedzielę. Wypracowana wcześniej przewaga była więc potrzebna, bo gdyby nie ona, to na pewno nie ukończylibyśmy rajdu na pierwszej pozycji. Na domiar złego w niedzielę obudziłem się z dziwnym bólem ręki, co jest dość problematyczne przy braku wspomagania. Wynik jest tym bardziej ważny, bo nawet mimo trudności ponownie byliśmy pierwsi. 

Robert Luty (4. miejsce w klasie FIA 4): - Na pierwszej niedzielnej próbie mieliśmy problemy z elektroniką i straciliśmy minutę. Załadowaliśmy słabszy program i przejechaliśmy dwa odcinki, podczas których sprawdziliśmy ustawienia. Ostatni oes, "Złoty Stok" owszem jest kultowy, ale nie do końca mi pasował. Był bardzo szybki, w sumie wyścigowy, a ja jeszcze nie jestem asfaltowym kierowcą. Muszę się lepiej wykorzystywać opony na takich próbach

Mariusz Ziółkowski (4. miejsce w klasie FIA 3): - Nasze największe obawy przed startem budził sprzęt, jednak ten spisał się doskonale, nie licząc jednego kapcia. Dojazdówki podczas rajdu były bardzo długie, a przejeżdżany kilkukrotnie odcinek Duszniki Arena okazał się męczący dla zawodników i sprzętu. Z kolei opis trasy mieliśmy bardzo dobry. Jeżdżę z doświadczonym pilotem, Przemkiem Boskiem i to dzięki niemu ukończyłem rajd. Potrafi mnie on w odpowiednich momentach przystopować i można powiedzieć, że jechaliśmy faktycznie to co było zapisane w notatkach.