8 milionów Audi z napędem quattro

 Jubileuszowym, ośmiomilionowym Audi z napędem quattro, jest granatowo-czerwone Q5 2.0 TFSI quattro.
Technologia quattro zadebiutowała w roku 1980, a dziś jest dostępna w ponad 100 wersjach modelowych. W Audi Q7, Audi A4 allroad quattro, Audi A6 allroad quattro, Audi A8, Audi R8 oraz we wszystkich modelach typu S i RS, napęd na cztery koła quattro należy do wyposażenia seryjnego, a we wszystkich pozostałych seriach modelowych dostępny jest na życzenie. W roku 2015, 44 procent wszystkich klientów Audi na całym świecie wybrało model z napędem na cztery koła quattro. Na czele tej listy znajduje się Audi Q5, którego jak dotąd wyprodukowano w ilości prawie 262 000 egzemplarzy.

Modele z napędem na cztery koła quattro szczególnie dobrze sprzedają się w USA, w Kanadzie, w Rosji i na rynkach bliskowschodnich. W Niemczech, sprzedaż modeli z napędem quattro osiągnęła poziom 122 048 egzemplarzy. W Polsce 62 procent wszystkich sprzedanych w 2016 roku samochodów Audi wyposażone było w napęd quattro.

Audi oferuje różne wersje napędu na cztery koła quattro, każda dopasowana do konkretnego modelu. W gamie samochodów kompaktowych z silnikiem montowanym poprzecznie, sterowane elektronicznie, hydrauliczne sprzęgło wielopłytkowe, montowane jest na tylnej osi. W sportowych modelach R8 z silnikiem montowanym centralnie, sprzęgło wielopłytkowe umieszczone jest na osi przedniej. W zależności od bieżącej sytuacji drogowej, te aktywne systemy dystrybuują moment obrotowy zmiennie na obie osi.

Samoblokujący, międzyosiowy mechanizm różnicowy stosowany w wielu modelach Audi z silnikiem montowanym wzdłużnie z przodu, to czysto mechaniczna przekładnia planetarna. W standardowym trybie jazdy rozdziela ona moment obrotowy na oś przednią i tylną w stosunku 40:60.

Sportowy mechanizm różnicowy montowany na tylnej osi, dostępny jest dla niektórych wersji z najbardziej zaawansowanymi i największymi silnikami. Mechanizm ten aktywnie dystrybuuje moment obrotowy pomiędzy tylnymi kołami za pomocą dwóch zachodzących na siebie zespołów, z których każdy wyposażony został w elektrohydrauliczne sprzęgło wielopłytkowe. W sytuacjach ekstremalnych, prawie cały moment obrotowy dociera do jednego koła - system wciska auto w zakręt, eliminując w ten sposób zjawisko podsterowności.

Najnowszym rozwiązaniem zaproponowanym przez Audi, jest napęd na cztery koła quattro z techniką ultra. Układ ten również zaprojektowano dla modeli z silnikiem montowanym wzdłużnie. Przy tym rozwiązaniu, sterowane sprzęgło wielopłytkowe umieszczone na końcu skrzyni biegów, rozdziela moment obrotowy pomiędzy osie napędowe. Dodatkowo w dyferencjale tylnej osi umieszczono wysprzęglik.

W sytuacji, w której napęd na cztery koła nie daje żadnych korzyści, sprzęgło i wysprzęglik zostają otwarte. Dzięki temu, elementy tylnego zespołu napędowego wytwarzające opory, zatrzymują się i nie generują strat energii. Sterownik systemu, na podstawie wielu danych przewiduje stan pojazdu z wyprzedzeniem rzędu około pół sekundy. Jeżeli na przykład system rozpozna, że wewnętrzne koło znajdujące się w zakręcie dociera blisko granicy przyczepności, przewidująco włącza napęd na cztery koła. Napęd na cztery koła jest więc aktywny zawsze wtedy, kiedy jest potrzebny. Nowa koncepcja znacznie zwiększa wydajność, bez pogorszenia właściwości jezdnych i dynamiki pojazdu.

  Napęd na cztery koła quattro opracowany przez Audi, to kamień milowy w historii motoryzacji. W roku 1980, żaden inny producent nie był w stanie zaproponować równie szybkiego i lekkiego napędu na cztery koła przeznaczonego dla samochodów produkcji seryjnej. Technika ta zadebiutowała w roku 1980 na wystawie samochodów w Genewie, w modelu Ur-quattro.

W roku 1986, Audi zastąpiło ręcznie blokowany, międzyosiowy mechanizm różnicowy pierwszej generacji, mechanizmem różnicowym typu torsen, mogącym zmiennie rozdzielać moment obrotowy. W roku 2005 pojawiła się przekładnia planetarna z asymetryczno-dynamicznym rozłożeniem sił i momentu. Do dziś, samoblokujące, międzyosiowe mechanizmy różnicowe są przez Audi doskonalone i uznawane za punkt odniesienia w zakresie właściwości trakcyjnych, dynamiki jazdy i małej masy własnej.