Strefa ruchu, strefa zamieszkania i droga wewnętrzna. Ważne różnice
Strefa ruchu, strefa zamieszkania i droga wewnętrzna to obszary, które w polskich miastach spotykane są dość często. Mimo teg0,o wielu wielu kierowców nie wie, jak zasady na nich obowiązują i czym te strefy się różnią. A różnice są znaczące.
O wjeździe na teren strefy zamieszkania, strefy ruchu oraz drogi wewnętrznej informują kierowców odpowiednie znaki. Choć strefa zamieszkania i strefa ruchu mogą wydawać się podobne, to jednak rządzą się swoimi prawami. Oba obszary służą poprawie bezpieczeństwa i komfortu mieszkańców, jednak różnią się zasadami funkcjonowania.
Strefa ruchu obejmuje drogi niepubliczne, należące do prywatnych właścicieli lub zarządców, jak osiedla mieszkaniowe, tereny wokół centrów handlowych czy zamknięte uliczki w zabytkowych częściach miasta. Przepisy mówią, że strefa ruchu musi obejmować chociaż jedną drogę wewnętrzną.
Natomiast strefa zamieszkania wyznaczana jest na drogach publicznych, dostępnych dla wszystkich, występując w dzielnicach mieszkalnych, na osiedlach i w centrach miast. W centrach miast czy na terenach osiedli często występuje też strefy ograniczonej prędkości - obowiązujące na terenie całej strefy ograniczenie pojawia się na znaku tylko przy wjeździe do niej, a progi zwalniające nie muszę być oznaczone.
Natomiast droga wewnętrzna to droga niepubliczna, które może być (ale nie musi) wyznaczona odpowiednimi znakami. Na drodze wewnętrznej co to zasady nie obowiązują przepisy ruchu drogowego, wobec czego policja nie może wystawiać mandatów. Sytuacja zmienia się jeśli droga wewnętrzna znajduje się na terenie strefy ruchu.
Co to jest strefa zamieszkania?
Zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym, strefa zamieszkania to obszar ze szczególnymi zasadami ruchu, oznaczony znakiem D-40. W tej strefie piesi mają pierwszeństwo i mogą poruszać się całą szerokością jezdni, a pojazdy muszą przestrzegać ograniczenia prędkości do 20 km/h.
Parkowanie jest dozwolone wyłącznie w wyznaczonych miejscach, a za nieprzestrzeganie tego przepisu grozi mandat w wysokości 100 zł i dwa punkty karne. Nieustąpienie pierwszeństwa pieszemu wiąże się z mandatem 1,5 tys. zł i 10 punktami karnymi, a w przypadku recydywy kwota wzrasta do 3 tys. zł.
Koniec strefy oznacza znak D-41. Ważne, aby pamiętać, że wyjeżdżając ze strefy zamieszkania kierowcy muszą ustąpić pierwszeństwa wszystkim innym pojazdom.
Co to jest strefa ruchu?
Strefa ruchu, oznaczona znakiem D-52, to obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, gdzie obowiązują standardowe przepisy ruchu drogowego. Kierowcy i piesi muszą stosować się do wszystkich zasad Kodeksu Drogowego, w tym znaków, sygnalizacji i zasad pierwszeństwa.
Parkowanie na chodniku jest dozwolone, o ile nie ma zakazu. Koniec strefy oznacza znak D-53. Strefy ruchu wyznacza się, by na danym terenie, na przykład parkingu przy sklepie, kierowców obowiązywały przepisy ruchu drogowego.
Co to jest droga wewnętrzna?
Droga wewnętrzna to droga niepubliczna. Jest zazwyczaj oznaczona tabliczką "droga wewnętrzna" (ale nie musi być) i nie obowiązują na niej zasady ruchu drogowego, choć mogą być wprowadzone przez właściciela - na przykład poprzez znaki zakazujące parkowania czy te wskazujące na obowiązujące ograniczenie prędkości.
W teorii jednak po drogach wewnętrznych, na przykład tych wokół firm czy na prywatnym terenie można jeździć bez prawa jazdy, świateł czy pasów.
To oznacza również, że policja nie może karać kierowców mandatami. Jedynym wyjątkiem jest jazda pod wpływem alkoholu.
Sytuacja z przepisami zmienia się, gdy droga wewnętrzna znajduje się na terenie strefy ruchu. Wówczas należy stosować się do zapisów Prawa o Ruchu Drogowym.
Co istotne, przy wyjeździe z drogi wewnętrznej należy ustąpić pierwszeństwa innym pojazdom, gdyż wówczas włączamy się do ruchu.
W przypadku, gdy poruszamy się główną drogą, która krzyżuje się z drogą wewnętrzną należy pamiętać, że takie przecięcie się nie jest uznawane za skrzyżowanie - nie "kasuje" ono więc na przykład ograniczenia prędkości.
