25 lat Bisa
Jesienią 1987 roku, podczas salonu samochodowego we Frankfurcie, zadebiutował Fiat 126 Bis, czyli 3-drzwiowa wersja "Malucha".
Bis zachował wymiary pierwowzoru, ale dzięki dodaniu otwieranej tylnej klapy był znacznie bardziej funkcjonalny. Po zdemontowaniu tylnej półki i złożeniu oparć kanapy pojemność jego bagażnika rosła ze 110 do 480 l (270 l do linii okien). Schowek pod maską mieścił kolejne 55 l. To o 45 l mniej niż w "Maluchu" - projektanci umieścili tam bowiem nagrzewnicę połączoną z obiegiem cieczy chłodzącej silnik.
A ten ostatni był kolejną nowością - chłodzony cieczą, dwucylindrowy, z aluminiową głowicą i blokiem. Z pojemności 704 ccm generował moc 25,2 KM przy 4600 obr./min i maksymalny moment obrotowy 47 Nm przy 2500 obr./min. Prędkość maksymalna Bisa wzrosła względem "Malucha" ze 105 do 110 km/h.
Z uwagi na zmiany konstrukcyjne, wloty powietrza do silnika przeniesiono pod przednią szybę, a masa samochodu wzrosła z 600 do 645 kg. Mimo to średnie zużycie paliwa spadło o ponad 1 l/100 km, do 5,5 l/100 km. Spadł również poziom hałasu w kabinie.
Projektanci Bisa poprawili również charakterystykę elementów zawieszenia, a także zastosowali zębatkową przekładnię kierowniczą zamiast ślimakowej, przekaźnik świateł mijania i drogowych oraz koła z 13-calowymi obręczami. Łącznie, do konstrukcji "Malucha" wprowadzono około 800 modyfikacji.
Projekt Bisa to w większości efekt prac polskich projektantów. W ciągu 4 lat wyprodukowano niewiele ponad 190 tys. egzemplarzy modelu. W 1991 roku ustąpił on miejsca nowemu Cinquecento. Wybrane elementy konstrukcji trafiły jednak do późniejszej wersji Fiata 126 FL (m.in. przekładnia kierownicza i większe koła).
msob, źródło: zlomnik.pl, fiat126bis.republika.pl
