Opel GT

Opel GT powstał jako kontynuacja modelu Speedster – niewielkiego sportowego auta z segmentu C produkowanego od 2000 do 2005 roku. Model GT został pokazany rok później na salonie samochodowym w Genewie, gdzie przyciągnął mnóstwo spojrzeń dziennikarzy motoryzacyjnych. Auto weszło do sprzedaży na początku 2007 roku, a jego sprzedaż miało nakręcić hasło „Legenda Powraca”, nawiązujące do nieprodukowanego od pół wieku poprzednika.

Opel GT był oparty na płycie podłogowej Kappa od General Motors, będącej zresztą w tych czasach bezpośrednim właścicielem marki. Pozwoliła ona oferować auto na kilku niezależnych od siebie rynkach: w Europie jako Opel GT (w Wielkiej Brytanii jako Vauxhall GT) oraz w USA jako Saturn Sky i Pontiac Solstice. Pojazd nawiązywał nieznacznie do flagowca koncernu GM, mianowicie Chevroleta Corvette, głównie za sprawą dużych przetłoczeń oraz potężnych wlotów powietrza.

Samochód miał się dobrze prowadzić nie tylko podczas spokojnej, codziennej jazdy, lecz także w trakcie dynamicznego pokonywania zakrętów. Pod maskę trafił mocny turbodoładowany silnik, generujący w wąskim zakresie obrotów aż 264 KM mocy. Pozwoliło to, wedle testów niezależnych recenzentów, osiągnąć pierwszą „setkę” już po 6,3 sekundy. Pewność prowadzenia poprawił zaawansowany system stabilizacji toru jazdy ESP oraz ESC z kilkoma trybami jazdy, w tym komfortowym, sportowym i bez „wspomagaczy”.

Konkurencją dla Opla GT były m.in. Audi TT czy Mazda MX-5.

Pierwsza i zarazem ostatnia generacja Opla GT była produkowana jedynie przez dwa lata (2007-2009), przez co model ten można uznać za niszowy i dedykowany entuzjastom jazdy z wiatrem we włosach. 

Samochód był wyposażony w materiałowy dach składany ręcznie (w przeciwieństwie do Opla Cascada), który ze względu na manualną obsługę nie był oceniany zbyt pozytywnie. Kierowca musiał bowiem wyjść z samochodu i złożyć go samodzielnie, czyli zatrzymać się w bezpiecznym miejscu i wyłączyć silnik. 

Auto było wyposażone standardowo w klimatyzację, podgrzewaną tylną szybę, poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera, tempomat i wiele innych udogodnień. Wśród opcji dodatkowych, zawartych tak naprawdę w jednym obszernym pakiecie „Premium” była także skórzana tapicerka i kilka dodatkowych kolorów nadwozia.

Opel GT to nietuzinkowy samochód o nietypowych rozwiązaniach, które tak naprawdę nie miały żadnego odzwierciedlenia wśród innych aut dedykowanych „dla mas”. Ciekawostką jest z całą pewnością bagażnik, a w zasadzie jego brak. Projektanci modelu GT na pierwszym miejscu postawili dobre prowadzenie i przyjemność z jazdy. Z tego też względu w bagażniku – a tak naprawdę tam, gdzie powinien być – został umieszczony zbiornik paliwa. W ten sposób auto było zupełnie bezkompromisowe, miało służyć wyłącznie do zabawy i jazdy bez celu, nie do codziennej podróży do pracy i z powrotem.

Ciekawostką jest także maska typu clamshell, która w stosunku do większości innych aut otwiera się do przodu (zawiasy znajdują się na pasie przednim, nad zderzakiem). Mimo sportowego wyglądu auta, bolączką było ryzyko uszkodzenia maski oraz drzwi w razie nieumiejętnego zamykania i otwierania. Również podniesienie całego auta za pomocą platformy było w praktyce niemożliwe. To wynik zastosowania progów wykonanych z dość miękkiego tworzywa sztucznego, które – w razie uniesienia całego auta na podnośniku – mogą pęknąć.

Opel GT to auto bezkompromisowe, zatem z całą pewnością nie wszyscy użytkownicy uznają zerową praktyczność za wadę. Z kolei tym, co doceniają prawie wszyscy, jest prowadzenie. Pojazd – ze względu na niewielkie wymiary zewnętrzne (410 cm długości, 181 cm szerokości i 127 cm wysokości) oraz wagę (1395-1406 kg) – był świetny w prowadzeniu.

Pomagały w tym różne tryby jazdy, które całkowicie zmieniały charakterystykę pokonywania kolejnych zakrętów, oraz możliwość całkowitego wyłączenia ESP. To w połączeniu z napędem na tył oznaczało jedno – niezwykłą frajdę.