Opel Signum

Opel, wchodzący w skład holdingu General Motors aż do 2017 roku, miał dostęp do wielu dopracowanych w najmniejszych szczegółach płyt podłogowych. 

Jedną z nich była płyta Epsilon, wykorzystywana szeroko w różnych pojazdach holdingu. Nawet w pozornej konkurencji, w tym w Vectrze C, Saabie 9-3 oraz Cadillacu BLS. Płyta była odpowiednim wyborem z uwagi na szeroki rozstaw osi – aż 283 cm – która zapewniała mnóstwo komfortu podróżującym pasażerom oraz kierowcy.

Koncern zaprezentował wersję przedprodukcyjną modelu Signum. Najpierw w 1997 roku, zatem jeszcze w trakcie produkcji Omegi, później  w 2001 roku, a kolejny raz – tym razem ostatecznie – w 2003 roku. Wtedy też rozpoczęła się aktywna sprzedaż samochodu.

Auto było sytuowane jako wyższa klasa średnia z uwagi na nową koncepcję wnętrza FlexSpace, które to cechowało zastosowaniem dwóch oddzielnych siedzeń na tylnej kanapie. W stosunku do standardowych pełnych kanap, rozwiązanie to zapewniało wysoki poziom komfortu dla obu pasażerów z tyłu. W ten sposób marka wypełniła lukę w ofercie pozostałą po wycofaniu z produkcji Opla Omegi B.

Opel Signum (2003-2008) powstał jako następca Opla Omegi B, lecz nie doczekał się kolejnej generacji. Został bowiem zastąpiony przez zupełnie nowy samochód – Opla Insignię pierwszej generacji. 

Model został zaprezentowany w wersji produkcyjnej na frankfurckiej wystawie samochodowej w 2003 roku i od razu wszedł do produkcji.

Występował wyłącznie w jednej wersji nadwozia – jako 5-drzwiowe kombi. Nadwozie to nie zostało wybrane bez powodu. Marka Opel chciała bowiem udowodnić, że da się połączyć luksusowe i komfortowe wnętrze z ponadprzeciętną praktycznością. Znacznie przewyższającą standardowe, typowe limuzyny. 

W 2005 roku doszło do face liftingu, w ramach którego przeprojektowano nieco auto z zewnątrz. Zmianie uległ cały pas przedni, w tym grill oraz światła i reflektory. Na właścicieli wersji bazowej czekało wiele ciekawych udogodnień i systemów chroniących bezpieczeństwo. Każdy samochód wyjeżdżał z fabryki z 6-cioma poduszkami powietrznymi, ABS oraz ESP, tempomatem oraz elektrycznym sterowaniem wszystkich szyb i lusterek. Wyposażenie dodatkowe obejmowało tapicerkę pokrytą skórą oraz w pełni elektrycznie regulowane fotele. Auto miało konkurować z Renault Vel Satis i innymi samochodami z tego samego segmentu.

Opel, projektując model Signum, postawił przede wszystkim na pełen komfort podróży. Z tego też powodu zamiast tylnej kanapy do dyspozycji były dwa oddzielne fotele z możliwością przesuwania ich w zakresie 15 cm, a z przodu – fotel z funkcją MultiContour. Ten cechował się komfortem znacznie wyższym niż u konkurencji, gdyż miał ergonomiczny projekt odpowiadający wymaganiom ludzkiego ciała. 

Bezkompromisowe podejście względem wygody widać także po przestrzeni we wnętrzu. Do dyspozycji kierowcy i pasażera dostępnych jest wiele schowków na różne przedmioty.

Opel Singum był i w dalszym ciągu jest dobrym samochodem w swojej kategorii cenowej. Wnętrze jest odporne na trudną eksploatację i rzadko ulega nadmiernemu zużyciu, nawet w przypadku skóry. Jej stan jednak zależy w głównej mierze od poprzedniego właściciela, gdyż materiał ten wymaga ogromnego zaangażowania w kwestii pielęgnacji i konserwacji.

Nabywcy dobrze oceniają miękkie zawieszenie, jednostki napędowe, w tym modele EcoTec i CDTI, które cechują się zadowalającym spalaniem przy minimalnym ryzyku awaryjności. Klienci za usterkowe uznają zawory EGR oraz pompy wtryskowe, a za wadę z reguły dość duże zużycie paliwa.