Honda S2000

Honda S2000 pojawiła się na rynku w 1999 roku i szybko zyskała sobie sympatię miłośników mocnych jednostek napędowych oraz niezłych właściwości jezdnych. 

Sportowy kabriolet z mocnym silnikiem i eleganckim wnętrzem wzbudził takie zainteresowanie, że wprowadzono go do seryjnej produkcji, mimo że początkowo nie było takich planów. Honda S2000 powstała bowiem z okazji 50-lecia istnienia marki.

Produkcję Hondy S2000 zakończono w 2009 roku, prezentując jednocześnie dwie edycje specjalne: S2000 Ultimate Edition na rynek europejski i GT Edition 100 na rynek brytyjski. Można wymienić dwa główne powody zakończenia produkcji: rosnące wymogi dotyczące redukcji emisji spalin, których mocne silniki S2000 nie były w stanie spełnić oraz zmniejszony popyt na auta sportowe ze względu na kryzys.

Honda S2000 doczekała się tylko dwóch generacji (AP1 i AP2), chociaż różnice pomiędzy nimi nie były zbyt duże.

Pierwsza generacja Hondy S2000 miała dwulitrowy silnik oznaczony kodem F20C. Generował on moc 240 KM oraz miał moment obrotowy równy 207 Nm. Imponująca była również osiągana przez niego prędkość obrotowa. Maksymalna prędkość obrotowa silnika wynosiła 9000 obr./min, a pełna moc była uzyskiwana przy 8300 obr./min. Przyspieszenie do setki zajmowało zaledwie 6 s, a auto mogło się rozpędzić nawet do 240 km/h. Nie miało przy tym kontroli trakcji, dlatego było przeznaczone dla doświadczonych i rozsądnych kierowców.

Druga generacja Hondy S2000 otrzymała silnik oznaczony kodem F22C, który miał pojemność skokową wynoszącą 2,2l i nieco większy moment obrotowy (220 Nm). Maksymalna moc była jednak niższa o 3 konie mechaniczne, a maksymalna prędkość obrotowa silnika została ograniczona do 8000 obr./min. Dodatkowo druga generacja otrzymała elektroniczny system kontroli jazdy. Dzięki temu Honda S2000 stała się bezpieczniejsza, ale straciła również nieco ze swojego „pazura”.

Honda S2000 to z całą pewnością model kultowy, mający wielu wielbicieli. Miłośnicy sportowych aut cenią go za rasowy wygląd i mocne, głośne silniki. Według kierowców daje mnóstwo frajdy z jazdy, choć egzemplarze należące do pierwszej generacji z całą pewnością wymagają praktyki i ostrożności, ponieważ tył lubi „uciekać” podczas skręcania. Auto nie oferuje komfortu znanego ze współczesnych sportowych modeli, ale za to ma niesamowitego „pazura”, którego trudno znaleźć gdzie indziej. 

Najwięcej frajdy daje przy wysokich obrotach (pow. 6000 obr./min), choć wtedy staje się dość „paliwożerny”. Niektórzy kierowcy narzekają też na dość ciasne (choć eleganckie) wnętrze i średnią widoczność.